Begin april kwam ze… een klein Drents heidelammetje. Haar moeder was waarschijnlijk wat in de war toen ze het kleine ding van zich afschopte. Ze had net haar tweede lam gebaard en deze eerste had een andere ooi uitgezocht om een poging tot drinken te wagen. Moeder rook wat afwijkends en het was gebeurd met de moederzorg. Het nieuwe lam accepteerde ze wel. En zo kwam het kleine ding in de armen van Rob hierheen. ‘Je weet toch wel dat het veel werk is… een lam aan de fles?’ Ja dat wist ik intussen wel, maar ik vind het steeds weer ontzettend leuk. Ze ging in het hok naast de open haard dat indertijd al voor de pups van Kim en Scott gemaakt was van de bodem van het huwelijksbed van Willem en Hillie. Het doet sinds die tijd al tien keer dienst voor pups of lammeren. Geesje kreeg er even later gezelschap van een tweeling Schoonebeker lammetjes waarvan de moeder dood ging. Toen het stel na een paar dagen wat minder voedingen per dag nodig had gingen ze naar de wei en ’s nachts in de schuur. Een maand later was het zover dat ze bij de ooien en hun lammeren in de wei mochten. Het was een genot om ’s avonds naar het gespring en geren te kijken van dat jonge spul. Helaas liep het met de tweeling minder goed af. Ze kregen Myasis.. ondanks de voorzorgbehandeling van Rob. De blauwe vlieg had eitjes in hun vacht gelegd en de maden deden in korte tijd zoveel kwaad dat ze het uiteindelijk niet overleefden…..
Maar Geesje zoals ik het Drents heidelammetje noemde, had nergens last van. Een paar weken geleden werden de lammeren gespeend. De moederooien kunnen zo weer op krachten komen voor het nieuwe dek seizoen en de lammeren gingen naar hun eigen wei met soortgenoten.
‘Moet je niet even afscheid nemen van Geesje?’, vroeg Rob. Natuurlijk! Maurice die eigenlijk de man is van de Drenten maakte snel een foto met zijn mobiel. Zo heb ik nog een tastbare herinnering aan dit ontzettend grappige lam. En er is me nog een foto beloofd van Geesje tussen haar soortgenoten waar ze al helemaal in de groep is opgenomen.