Het kleine schilderijtje van een herder met schapen is geschilderd door tante Hermien en als het in de vitrine past, gaat het ook mee.

Mensen houden van verzamelen. Ik heb wel eens een hele verzameling sigarenbandjes gezien en postzegels. Dat had voor mij weinig zin want pa rookte volgens mij alleen Willem II. Een goede kennis van ons heeft meerdere verzamelingen in vitrines in haar woonkamer. Dat zijn wel kleine dingetjes want anders zou de kamer te klein worden: vingerhoedjes, allemaal met een verhaal. En poesjes waarvan ze er twee in levende lijve heeft en de rest bestaat uit beeldjes en schilderijtjes.
Het zal jullie niet verbazen dat het bij mij schapen geworden zijn. Niet dat ik dat van plan was, ik zie ze natuurlijk het liefst in levende lijve, maar zo ongemerkt kwam er in de loop der jaren een klein formaat schaap bij op de plank in het kleine kamertje. Bijna iedere vakantie vind ik er wel een die ik niet kan laten staan en de reis naar huis meemaakt. En dat is onderhand een echte verzameling geworden met o.a. exemplaren uit Wales, Engeland en Schotland en Canada. Natuurlijk red ik er af en toe ook één uit een kringloopwinkel.
Toen de man die de exposities verzorgt in ‘het Hoefijzer’, het dorpshuis in het mooie oude Zuidbarge, me vroeg om te exposeren, leek me dat wel wat. ‘We hebben ook een vitrinekast’, zei hij. ‘Daar zoeken we ook nog wat voor… heb jij misschien een idee?’
En ineens schoot me de verzameling schaapjes in de gedachten. Ik zou het kunnen combineren met wat je met schapenwol kan doen. Dat gaat dus deze week nog gebeuren. Gisteren heeft een schoonmaakploeg vrijwilligers het dorpshuis de jaarlijkse schoonmaakbeurt gegeven voor de nieuwe start van het seizoen. En dan is de expo aan de beurt. Ik heb al het een en ander klaar staan. Bij de schilderijen moet de Canadian Moose de blikvanger worden en de vitrine wordt helemaal ‘Schaap’.