Wim schudt regelmatig z’n hoofd als hij me bezig ziet. Iedere keer als ik uit de auto stap of voor ik er in ga, sta ik even gebukt om onkruid tussen het grind weg te halen. ‘Straks mo-j et weer bezuren… dan ku-j niet op of neer dat wet ik noe al’. Hij heeft gelijk want na dat bukken wordt het er met mijn rug niet beter op. Maar ja… het is of de spuit met gif, of overal anti- worteldoek onder het grind… of toch maar wieden. Ik bewandel de tussenweg. In juni als het te erg wordt hanteer ik de spuit en na die tijd probeer ik de schade beperkt te houden door stukje voor stukje het gras en onkruid er uit te trekken. De viooltjes die de kop opsteken laat ik staan net als het vingerhoedskruid als het een beetje aan de zijkant groeit. ‘O kijk eens’, zei een vriendin pas, ‘hebben jullie het kleine wilgenroosje? Dat heeft goede invloed op de prostaat’. Zij maakt regelmatig smeerseltjes, thee en drankjes van kruiden. Weegbree is goed voor de longen en daar hebben we ook genoeg van. Haar zelfgemaakte brandnetelzalf hebben we altijd bij de hand, helpt tegen jeuk door brandnetels en muggebeten. Een zalfje van het herderstasje zou ook een rustgevende werking hebben en staat ook voor het grijpen.
Zonet kwamen we thuis van het opbouwen van de expositie in ‘het Hoefijzer’, ik stap uit en zie meteen deze dappere. Zomaar midden op de inrit staat ze mooi te wezen. Zeg nou zelf….