Niet de wachtkamer, maar de spreekkamer van de oude dokter Lulofs in
Vorden.
In Eibergen woonde ook Jan. Als een soort van in memoriam werd er
door Joop Brens een hoofdstukje aan gewijd:
In memoriam. Jan, ie hebt de
leu in Eiberge vaker meer plezier edaone dan daj zelf ooit edach hebt. Ie konnen
t gewoon neet naolaoten um de leu te laoten lachen en zo laef ie in de
herinneringe vedan. Ie hebt van dee leu dee bie t eerste woord al een
weerwoord hebt in de vorm van een möpken en zo ene was Jan. Meespats zat
iederene in de wachtkamer van de dokter aover zien eigen kwaoltjes te
prakkezeern en dr was gien mense dee der wat zee, maor as Jan in de wachtkamer
zat was t anders. Dan giern de leu t mangs uut en ze kwammen lange niet zo
schuchter de sprekkamer van de dokter in as anders en dan dach de dokter bie
zichzelf:Zo-ene mos ie können huren veur de wachtkamer!
Jan was op een
mooien zunnigen veurjaorsdag in zien tuin an t werk en hee was druk met t
maken van een bedde um de boonn te pottn. Daorbie spoei e af en toe flink van
de proeme. Aj een half dozien blagen heb moj ok zörgen dat de vrouwe dr wat
veur te etten hef, dach e bie zich zelf, onderwiel e opkek um de umvang van zien
tuin nog es te aoverzien. Daorbie zag e dat zien vrouw t op 't tuinpad naor de
weg opan leep. Ze zag dr uut of ze wel naor een deftigen visite ging. Nee zon
jörk droog ze meestal deur de wekke neet. Daor stok wat achter, dach
Jan. Gerritjen, zeg-ge. Waor zal t hen? Och, zeg Gerritjen, dee
zich in-ens wat betrapt veulen. ik motte effen naor t derp 'Naor t
derp?... Wat moj daor dan? 'Nao jao, zeg Gerritjen wat terugholdend, ik
wille effen naor dn dokter, aj t persee wetten wilt. Naor de
dokter?'...vrög Jan veraltereerd,maor wat hej dan? Jan, zeg Gerritjen,
dat kan k oe neet zeggen. Ist dan zo slim?, vrög Jan bezörgd, maor hee
kwam dr neet wieter met, want Gerritjen zae: Eers wik naor de dokter en ak
trugge komme zakt oe misschien wel vertelln. Daormet was de kouse of. Jan
hadde t naokieken en toen ging e maor weer an t wark, met de gedachte van t
bunt misschien van dee vrouwleu kwaoltjes, dee hebt niks um t lief, maor zee
bunt weer een keer bie de dokter ewes en dan hebt ze weer wat te praoten op de
visite en hee begon met t potten van de bonen. t Wark vlotten toch neet zo
good meer. Af en too mos e dr toch weer an denken. Gerritjen zag dr toch af en
too wat afgetrokken uut, vond-te noe. Klagen hadde ze nooit edaone en dan noe
inens dat stiekeme gedoo. Helemaole gerust was e dr neet op Endelijk kwam
Gerritjen weer t pad op. Jan kwam eur al tegen, En wat zae de
dokter? Tja, zeg Gerritjen hee wet t nog neet, hee wil t naokieken,
want dat hadde nooit eerder metemaakt. Aover twee dage mok terugge
kommen. Jan kreeg dr rimpels van in zien veurheuf, maor wat schaelt oe
dan? Dat wette nog neet, zeg Gerritjen. Maor wat heb ie dan, wat veul
ie dan?, vrög Jan noe ongedurig. Jao wat mok oe zeggen, begon Gerritjen
dee wal anveuln dat ze dr neet langer onderuut kon. Ik hebbe onder de linker
boste zonne gelle vlekke en den wil maor neet weggaon. Zeer dut t neet, dat
kank neet zeggn, maor good is t toch ok neet. Onder de boste een gelle
vlekke, herhaeln Jan bie zich zelf en al naodenkend begon e op zien doem te
bieten. In-ens zegge:Maor Gerritjen, had mien dat toch eerder e-zeg, dan
haj oe ja neet ongerust hoven te maken. Wet ie dan wat t is?, vrög
Gerritjen met van dee grote vraogende ogen. Och deerne toch, zeg Jan
helemaols op e-lucht, ak s aovends naor bedde gao, dan slaop ie altied al en
dan leg ik daor de proeme op, dan blif e lekker sappig.
|