Gerrit en Jantje Dinkelman.
It looks just like Emmen on a
sundaymorning, zo zei onze vriend Tom het eens toen we door een rustig Engels
dorpje reden. Afgelopen vrijdag wilde ik vóór Henk zn afscheidsfeestje even de
foto van haar grootouders gaan afgeven bij Jannie Dinkelman in het mooie oude stadje Lochem. Ik had
haar adres en Lochem is niet groot
dacht ik. Ik kan jullie aanraden nooit op
vrijdag in de spits op zoek te gaan in Lochem als je de weg niet kent. Dat is
beslist geen Emmen op een sundaymorning, kan ik je verzekeren. Hadden we nu maar
de Tom tom bij ons gehad! Eerst zaten we al in de verkeerde wijk. Daarna terug
naar de plattegrond aan het begin van dit mooie oude stadje. Toen wisten we het
Maar er waren veel wegen die je niet in mocht. Ik denk dat we aardig in de buurt
moeten hebben gezeten en hebben het zelfs nog aan iemand gevraagd. Maar het was
intussen aardedonker. Ik had het helemaal gehad. 'Schei astoebleef uut', riep ik
tegen Wim, 'ie kroep oe nog vaste in dee smalle sträötjes.' Dus Jannie
je
houdt die foto nog tegoed, de foto die al die tijd bij Herman en Nettie in Iowa
heeft gestaan. Het zegt wel wat over de goede verstandhouding die hij met de
buren uit zijn jeugd had. Nu was het bij Berdena op de stapel unknown beland.
Ik heb haar bij een aantal brieven en fotos uit de brand kunnen helpen maar de
mensen op deze foto kende ik niet. Jannie reageerde meteen toen ik deze liet
zien. Haar grootouders lieten deze mooie officiële foto maken en natuurlijk
hoort zon foto in de familie.
|