Met de lammeren is iets. Ze worden ook niet voor niets in de steek
gelaten. De natuur is soms hard. De kleine die de herder eerst bracht is
waarschijnlijk te erg onderkoeld geweest. Ondanks de kruiken en de rode lamp
verzwakte ze tot ze gistermorgen geen kracht meer had. s Avond tegen 6 uur was
het over. Met nummer twee is het weer anders. Ik heb toch al heel wat lammeren
aan de fles gekregen, maar bij deze komt er meteen melk in de luchtpijp. Dat is
me een geproest en gehijg. Ik heb alle technieken van fles geven al geprobeerd.
Terwijl ik vanavond naar de Passagevrouwen was voor een lezing over het Drents
landschap, zou Wim de honneurs waarnemen. Ik had nog even de stille hoop dat hij
het zou redden met dit kleine Drentje. Ie doet et maor, zei hij toen ik thuis
kwam. Hee dut niks as proesen en stönnen. Tja
. Ik probeer het zolang het kan,
nu met een andere speen, maar ik begin te twijfelen. 's Middags kwam Anja met
de jongens natuurlijk kijken. De jongens werden meteen geconfronteerd met het
kleintje dat geen kans had en rustig in een handdoek lag weg te slapen. Gelukkig
is de andere nog steeds levendig. Afwachten dus
Maar Anja merkte op: Als de
herder er meer heeft, mag hij ze ook wel bij mij brengen. Zij hebben op de deel
nog een warme stal over èn een rode lamp. Bovendien kunnen ze later zo bij hen
zo samen met de geitjes in de ren.
|