We moeten dit jaar wel geduld hebben voor we echt van voorjaar kunnen
spreken. De crocussen en sneeuwklokjes staan er wat zielig bij. De mezen
bevechten hun plekje aan de vetbolletjes en de pindapot. De merel zoekt het wat
lager bij de grond. De roodborstjes zitten overal bij en kijken wat verwaand
rond alsof ze hier de baas zijn. Ook zijn er ineens geelgorsjes en staartmeesjes
die meesnoepen. En wanneer de grote bonte specht minstens 5 keer per dag
langskomt om de boom en de pindaslinger te inspecteren, is hij even de baas in
verwencafé Schoolpad. We hebben zelfs een ingenieus eekhoornvoederhuisje
opgehangen, maar daar hebben we nog geen eekhoorn bij gezien. De birdfeeder van
Jans met het schuifraampje van plexiglas doet goede diensten. We moeten onze
ene overgebleven kip en de nieuwe zwarte haan wel in de gaten houden want
steenmarter en kiekendief liggen op de loer, zullen ook wel aan het voorjaar toe
zijn. En toch... 's morgens word ik weer op tijd wakker, het is lekker vroeg
licht. En zo weet ik het zeker... nog even en het echte voorjaar
begint!
|