Zo'n 25 jaar geleden was de Boxer nog favoriet bij Henry en Tonny, maar het karakter van de Labrador Retriever bleek toch wat gemakkelijker in de omgang.Volgens mij was dit Boy. De foto is genomen tijdens een gezamenlijke herfstvakantie met hen in Luxemburg.

Ik denk dat bijna iedereen wel iets heeft waardoor hij of zij enthousiast wordt en er met verve over uit kan wijden. Jullie hebben al door dat het bij mij over lammeren en honden gaat. En dan niet zozeer over de prestaties als meer het omgaan met. Toen Rob onze haan en ene kip zag vroeg hij of ik belang had bij meer. Dat heb ik wel want onze kippenschaar wordt vanzelf uitgedund door marter en kiekendief. Maar ik vind het zo mooi om de kippen gewoon op het erf te hebben dat ik de natuur ook wat gun. ‘Dan krijg je wel van alles wat, maar dat vind jij geloof ik niet erg hè?’ Hij kent me ook al. Nu vallen wij wel echt op bordercollies, maar anderen zoals Anja gaan helemaal voor herders. Johan en Joke hebben na Sacha die ze geërfd hadden van pa ook alleen herders gehad en nòg. Onze vriend Boris mag er zijn en is het lievelingetje van de familie. Ben en Diny zijn na de beginperiode met Arno, de Duitse staande korthaar overgestapt op teckels, hoewel ook bordercollie Josca erg gewaardeerd wordt. Henk en Anneke zijn het soort trouw gebleven, de Korthaar, nou ja op de Jack Russell na dan, want één hond is geen hond vinden Henk en Anneke. En… Henry en Tonny hebben in Canada opnieuw voor een zwarte Labrador gekozen.
Hier is het net een uitdragerij. De speeltjes liggen overal. Ik verstop ze vaak, maar Storm weet ze altijd weer te vinden. De eerste badslippers heb ik al weg kunnen gooien en Wim z’n pantoffels nog net kunnen redden. Als de buurjongens hier zijn wordt alles keurig opgeruimd voor ze naar huis gaan, maar een jonge hond…… ! Behalve zijn ontwapenende aanhankelijkheid heeft Storm nog een bijzondere eigenschap. Hij heeft altijd honger en is erop gespitst wanneer je iets in je hand hebt. Dat wil hij ook, volgt je op de voet, gaat er zelfs netjes voor zitten, maar dan wil hij aan de beurt zijn. En tot mijn eigen schrik blijk ik vaak iets eetbaars in mijn hand te hebben, al is het een appel, een biscuitje, plak koek of een mandarijn. Bewustwording is een goede zaak. Wie weet scheelt het straks een paar kilo!