Zo'n 25 jaar geleden was de Boxer nog favoriet bij Henry en Tonny, maar
het karakter van de Labrador Retriever bleek toch wat gemakkelijker in de
omgang.Volgens mij was dit Boy. De foto is genomen tijdens een gezamenlijke
herfstvakantie met hen in Luxemburg.
Ik denk dat bijna iedereen wel iets
heeft waardoor hij of zij enthousiast wordt en er met verve over uit kan wijden.
Jullie hebben al door dat het bij mij over lammeren en honden gaat. En dan niet
zozeer over de prestaties als meer het omgaan met. Toen Rob onze haan en ene kip
zag vroeg hij of ik belang had bij meer. Dat heb ik wel want onze kippenschaar
wordt vanzelf uitgedund door marter en kiekendief. Maar ik vind het zo mooi om
de kippen gewoon op het erf te hebben dat ik de natuur ook wat gun. Dan krijg
je wel van alles wat, maar dat vind jij geloof ik niet erg hè? Hij kent me ook
al. Nu vallen wij wel echt op bordercollies, maar anderen zoals Anja gaan
helemaal voor herders. Johan en Joke hebben na Sacha die ze geërfd hadden van pa
ook alleen herders gehad en nòg. Onze vriend Boris mag er zijn en is het
lievelingetje van de familie. Ben en Diny zijn na de beginperiode met Arno, de
Duitse staande korthaar overgestapt op teckels, hoewel ook bordercollie Josca
erg gewaardeerd wordt. Henk en Anneke zijn het soort trouw gebleven, de
Korthaar, nou ja op de Jack Russell na dan, want één hond is geen hond vinden
Henk en Anneke. En
Henry en Tonny hebben in Canada opnieuw voor een zwarte
Labrador gekozen. Hier is het net een uitdragerij. De speeltjes liggen
overal. Ik verstop ze vaak, maar Storm weet ze altijd weer te vinden. De eerste
badslippers heb ik al weg kunnen gooien en Wim zn pantoffels nog net kunnen
redden. Als de buurjongens hier zijn wordt alles keurig opgeruimd voor ze naar
huis gaan, maar een jonge hond
! Behalve zijn ontwapenende aanhankelijkheid
heeft Storm nog een bijzondere eigenschap. Hij heeft altijd honger en is erop
gespitst wanneer je iets in je hand hebt. Dat wil hij ook, volgt je op de voet,
gaat er zelfs netjes voor zitten, maar dan wil hij aan de beurt zijn. En tot
mijn eigen schrik blijk ik vaak iets eetbaars in mijn hand te hebben, al is het
een appel, een biscuitje, plak koek of een mandarijn. Bewustwording is een goede
zaak. Wie weet scheelt het straks een paar kilo!
|