Het bed naast mij is leeg als ik wakker word. Wel beslapen gelukkig, maar
Wim had een onrustige nacht. Ik bun mien ring kwiet, zei hij gisteravond al
voor het slapen gaan. Zo straks toen ik op de banke zat, hak em nog. Et jökken
mien der een betjen onder en toe hak em an de pink edaon
en noe is e weg. Die
vin ik noóóoit weer. Hij had het laatst een rondje over het erf gelopen met
Queeny en Storm. Hij hoefde nu in het donker echt niet te proberen om hem terug
te vinden. Toen ik er uit was had Wim al twee keer het erf minutieus
doorzocht en zelfs de bankkussens omgekeerd. Maar niks
helemaal niks. Ik zeg
nog: Wim.. het is maor een ding. Maar hij was helemaal ontdaan. Een jaar of
vijf geleden had ik het kleinood voor hem gekocht, een gouden ring met een
jeansblauwe steen. Hij vond hem mooi en droeg hem altijd als hij tenminste niet
aan het werk was. Toen hij meer dan 50 jaar geleden een soortgelijke ring, met
zwarte steen, van zijn toenmalig vriendinnetje had gekregen gaf hij na het
uitraken van de vriendschap de ring aan Piet met de opdracht om hem aan een
jongere broer te geven als hij zich zou gaan verloven. Toen dat gebeurde ging de
ring naar Henry en de bedoeling was dat hij bij diens verloving doorgegeven zou
worden aan Ben. Ik heb geen idee waar de ring gebleven is. Maar nu was hij tot
zijn grote schrik die ring van mij kwijt. Wies nog es precies an waor iej
gisteraovend met de hunde elopen hebt, commandeerde ik en samen volgden we dat
spoor opnieuw. Maar ook dat leverde niets op. Ik bedacht me ineens wat hij
altijd doet vóór hij de honden uitlaat
. juist
een bezoekje aan het toilet. Dat
is ook wat minder omslachtige plek om te zoeken. Als hij in de pot gevallen was
had hij het vast gemerkt maar ik nu keek links en zomaar ineens
lag daar het
kleinood. Ik kan je vertellen. Wims dag is helemaal goed!
|