Daar zitten we dan in de luxe luie bioscoopstoelen en laten alle reclame eerst over ons heen komen. Er zit een stel vriendinnen schuin achter ons en ja hoor… die kwetteren er wat af. Wim kijkt al verstoord naar achter, maar dat helpt niet echt. Wanneer de film eenmaal begint is dat ook over.
Dan overvalt Nieuw Zeeland ons weer helemaal. Het verhaal van drie bruiden die omstreeks 1950 hun bruidegoms achterna vliegen. Maar het begint eigenlijk met het bijna einde wanneer de hoofdpersoon, Rutger Hauer, overlijdt nadat hij de wijn van zijn plantage Druivenbloed getest heeft en daarna waarschijnlijk door een hartaanval van de weg raakt en midden tussen z’n wijnranken overlijdt. Daarna volgt het hele verhaal van zijn en het leven van deze drie bruiden dat zo nauw met elkaar verweven blijken te zijn.
De rol van Rutger Hauer is dus eigenlijk maar  klein. De jongere hoofdpersoon neemt in alle flash backs die rol op zich.
Ik vond het een prachtige film die in die geweldige entourage van Nw Zeeland opgenomen is. Veel plekken herkenden we. De Chief die vorig jaar bij de Hangi in Rotorua de leiding had speelde volgens mij ook mee als de oudere Maori-vriend en wijnmaker van de hoofdpersoon: Mosi.
Ik vond er meer dan voldoende spanning in zitten. Wim had eigenlijk meer “spektakel” verwacht…. er zat maar één knokpartij in.

Wanneer we wat later weer thuis wachten op Ivo Niehe ziet Wim nog kans om een stukje knokken te zien op een andere zender. Bij iedere klap die er uitgedeeld wordt beweegt hij zijn hoofd mee. Ik heb nooit kunnen begrijpen dat iemand zoiets mooi of boeiend kan vinden.
"Je weet toch dat het niet echt is", is Wims enige commentaar daarop.