Ik hou van groen, ik hou van de tuin, ik hou van natuur in huis, maar het
moet me niet te lastig worden. Buurvrouw Wielens heeft de hele vensterbank vol
met cyclamen bijvoorbeeld. Daar hoef ik niet aan te beginnen. Die verpieteren
bij mij waar je bij staat. Ik ben ook gek op azalea’s, vooral de witte. Elk jaar
omstreeks deze tijd koop ik er een en ik begin trouw met een lauw waterbadje om
de paar dagen. Maar dan…. vergeet ik hem soms en als t-ie eenmaal zielig gaat
doen helpt zo’n badje niet echt meer. Het mooie is er dan af. Cactussen zou iets
voor me zijn, maar ik heb een hekel aan cactussen. Ik zie die stekels en denk
aan de hitte van een woestijn en dan moet ik ze al niet meer. Een paar jaar
geleden kreeg ik van buurvrouw Geesje een paar sanseveria’s, vrouwentongen
worden ze ook wel genoemd. Mama had er ook altijd wel een paar in de vensterbank
tussen de geraniums en begonia’s. Vond ik toen ook niks. Maar nu ik dit tweetal
voor het grote raam heb staan, met niet teveel er omheen, vind ik ze wel wat
hebben. Ik kan je zelfs vertellen dat ik ze in bloei kan krijgen. Vorig jaar de
ene en dit jaar de andere. Ik heb het even nagekeken. De bloei van een
sanseveria is bijzonder, wordt gezegd. Niet echt uniek, maar wel bijzonder bij
een juiste verzorging. Er stond bij dat ze het liefst heel weinig water willen,
twee keer per week een scheutje. Dat is dus de plant naar mijn hart.
Gisteren
was buurvrouw Wielens even bij ons en bewonderde de bijzondere bloei van de
sanseveria. ‘Dat he’k nog nooit ezien’, zei ze. Ik groeide ervan!