|
Dit plekje aan het Schoolpad, ingesloten door boerenland en de weg, is bij mens en dier geliefd. Ik doe mijn best om de vogels te helpen de winter door te komen, de Schoonebekers van Rob kijken me iedere morgen nog nieuwsgierig aan, de kippen lopen los zoals het vroeger was en verstoten lammetjes krijgen een kans. Deze week zijn we beiden niet in orde, nog steeds hoesten meneertje.
Gelukkig heeft buurvrouw Anja zich net over onze Drentse fleslammetjes ontfermd. ’Ik doe de Drentjes wel, jij straks de Schoonebekers’, besloot ze begin van de week. Loedertje trakteert ons regelmatig op een muis en Storm houdt ons bezig door te melden wanneer er post, onraad of voorbijlopende wandelaars zijn. Als ik weer eens op het erf loop zie ik dat er nog meer dieren van ons plekje houden. De mollen vieren hun feestje, nee niet op het land van de boer, dat is vergeven van allerlei gif. Je wilt niet weten hoe vaak die er langs komt om de aardappelen te spuiten. Er is dan ook voor mollen geen insect in dat land te vinden. Wel bij ons. In het verleden hebben we er wat aan proberen te doen.... aan die mollen dan. Johan is al eens geweest, er zijn gaspatronen geplaatst, maar nu…? Ik maak de hopen plat en het gras groeit wel weer. Eigenlijk moet ik blij met ze zijn.
|
