In november is het hout op de top van de kapschuur vervangen. Koop, op de ladder, maakt de planken vast.

Wim is een doe-mens. Je moet hem niet vragen om lang te vergaderen of ingewikkelde brieven te schrijven. “Ik weet nooit wat ik schrijven moet”, zegt hij steeds. "Daar ben jij beter in." Nou dat is gemakkelijk!
Robin moet op school ook verhaaltjes schrijven en aan de hand daarvan wordt aan  taal gewerkt. Die zei al hetzelfde:
 “Dat kan ik niet, want ik weet niet wat ik vertellen moet”. Dat wilde ik wel eens zien. Ik haalde een beproefde methode van stal om aan de hand van een onderwerp verschillende steekwoorden die spontaan bij je opkomen er omheen te zetten. Je geeft ze dan een nummer op de volgorde die jij het beste vindt. Daarna ga je met ieder woord één of twee zinnetjes maken…. En klaar is je verhaaltje. Toen Robin het eenmaal doorhad was het een fluitje van een cent voor hem  geworden.
Toen Wim met een zucht aan z’n sinterklaasgedicht begon herinnerde hij zich de grote truc en in een kwartier had hij een leuk gedicht in elkaar geflanst.
Wim werkt al een paar jaar als vrijwilliger voor de Voedselbank. Ja ook in Emmen en omgeving zitten veel mensen in nood. Bij ons in de kerk werden er indertijd vrijwilligers gevraagd en Wim meldde zich spontaan aan. Hij was al eens ouderling èn diaken geweest in onze tijd in Hengelo, maar daar heeft hij geen beste herinneringen aan. Hij pakt liever daadwerkelijk aan.
In het begin waren er 80 aanmeldingen voor de Voedselbank van mensen die van een heel klein bedrag rond moeten zien te komen. Al snel werden dat 120 en nu zitten ze al tegen de 400 pakketten klaar te maken. De tweede week van de maand is er een zgn kleine uitgifte en de laatste week is de grote uitgifte. De organisatie loopt gesmeerd en ze hebben ook plezier met elkaar.
Ach….. en ook buiten dit werk om helpen ze elkaar, zoals Koop die Wim komt helpen met het afdak voor het hout voor de houtkachel en de reparatie van het dak van de kapschuur.