|
31-10-2016
Zomaar een plaatje van het uitzicht van ons huis aan het Schoolpad in beginnende herfsttooi.
Boer Bloemink komt binnen, de jonge Bloemink wel te verstaan. Hij rooit zijn laatste aardappelen. Als hij met de rooimachine voorbij komt houdt Wim een koffiekopje omhoog en dat begrijpt de jonge boer meteen. 's Avonds zet hij zijn tractor achter onze schuur, zodat die niet opvalt, om de volgende dag weer verder te gaan.
'Goeiemorgen', de jonge boer trekt zijn laarzen uit en zet zich bij ons aan de eetkamer tafel. Na een lange tijd is hij weer eens op de koffie bij ons, letterlijk wel te verstaan. 'Vannach heb ik in de auto slaopen', vertelt hij. ''t Is haoste de meuite niet um hen en weer te rieden naor Schoonlo'. 'Wij hebt hier nog wel een bedde aover', zeg ik hem. Zo langzamerhand heeft mijn Achterhoeks iets Drents gekregen. 'Och nee... ik heb verwarming in de auto en ik kan d'r languut in liggen, lacht hij dan. 'En wat kump d'r volgend jaor in?, en ik wijs even naar buiten, 'toch gien mais hoop ik. Bieten misschien?' 'Nee, gien mais en ok gien bieten. Het wodt weer eerdappels. De bietenwagen wil hier niet hen kommen, is te zwaor'. Veel boeren hier verbouwen suikerbieten voor de suikerfabriek in Ter Apelkanaal. Ook de aardappels gaan naar de aardappelmeelfabriek in die buurt.
Vroeger woonde de familie Bloemink precies op de plek waar in 1968 de brug over de Rondweg aangelegd is. Dat is het huis waar ook buurvrouw Wielens geboren is. Ze heeft het er nog vaak over. Haar zus Jantje bleef er wonen met haar man. De grond hebben ze gehouden maar ze zijn naar een nieuwe boerderij verhuisd in Schoonlo, een dik half uur rijden van hier. Deze jonge boer is haar kleinzoon al weer. De klok tikt door....
|
; 
