|
‘Volgens mij is Dirk helemaal jouw kat’. Wim zit met verbazing te kijken hoe Dirk zich alweer neerkrult op mijn schoot. Hij roept hem ook wel maar Dirk kiest steeds voor mij. Ik ga er natuurlijk even breeduit voor zitten met een zachte sjaal op mijn benen. Hij kan me soms heel verbaasd aankijken net of hij me nog niet eerder heeft gezien en niet weet hoe hij hier toch terecht is gekomen. Zo’n kat hadden we nog niet. Dirk is speciaal.
Het was een wegloper in zijn vorige gezin, moest overal vandaan gehaald worden als ze hem weer eens kwijt waren.
Wij waren dus benieuwd hoe lang het hier goed zou gaan. De eerste dagen na zijn 2,5 weken isolatie ging het goed. Ik zag hem al een paar keer een muis verorberen, met huid en haar.. jazeker.
Hij bleef wel eens een paar uur weg en was al door de buurjongens gezien bij het bos. Dat is tenminste de goede kant, loopt hij ook niet op de weg. Als hij binnen is mag hij graag in de stoel voor het grote raam zitten om naar buiten te kijken en ’s avonds meldt hij zich voor het plekje bij mij op schoot.
Eén keer ging hij aan het begin van de avond naar buiten en kwam niet weer terug, zelf niet toen we naar bed wilden en hem riepen. Dat was even een uitdaging. Maar ja… Dirk is een kat en die bepaalt zelf wat hij wil.
Toen ik echter gistermorgen de deur opendeed schoot hij als een haas naar binnen. Gelukkig! Hij had er op zitten wachten, de nacht was blijkbaar lang geweest.. Hij sliep de hele dag.
Nu weet ik dat hij de omgeving langzamerhand kent, maar ik laat hem ’s avonds toch maar niet meer naar buiten.
|
