De tuin… ja de tuin, we kunnen het beter over ons erf hebben. Ik heb op ons erf vooral de natuur zijn gang laten gaan. En dan weet je het wel. De borders zijn behoorlijk veranderd. De overlevers hebben het heft in handen genomen en ik laat het gaan want het werk met de handen in de aarde moet ik met een zere rug bekopen en voel ik me krakkemikkig worden. Het gevolg is wel dat we ontelbaar veel vogels hebben die van ons erf genieten. Ieder soort heeft zijn eigen favoriete plek gevonden. De merel scharrelt vooral naast het huis tussen de klimop en de struiken. De mussen en mezen en de spechten houden de voederplek bemand. We zien steeds twee nijlganzen op het land van de boer, die reken ik er ook maar bij. De dikke buizerd die ik al in mijn dierenfamilie heb opgenomen heeft waarschijnlijk ons laatste haantje gepakt. Gistermorgen hoorden we hem voor het laatst ochtendkraaien, toen ik hem wilde voeren was hij er niet en het voer lag ’s middags onaangeroerd. Of zou toch de vos langs zijn geweest? Intussen hebben de vogels zich er over ontfermd. Zo kijk je toch weer anders naar roofvogels. Het voorvoegsel roof zegt alles.
Het lijkt wel of er niks gebeurt door mensenhanden, maar vergis je niet. Tjako en Jo hebben de grote dennen omgezaagd, Alle en Anja hebben ze met hulp van Jans en zijn tractor met aanhanger afgevoerd. Frank kwam Wim helpen om takken af te zagen en het dakje van ons kantoortje schoon te maken. Daar zat een dikke laag dennennaalden op.
Nu is onze regelmatige hulp Gerald de tuin aan het opschonen en zaterdag komt Rick weer om ook wat wekelijkse klusjes te doen. Zeg dus niet dat een natuurlijke tuin geen onderhoud nodig heeft. Nu ga ik rozenmest halen want Gerald vond die er niet florissant genoeg uit zien. Ze mogen drie keer per jaar bijgemest worden.Tja... en rozen... daar ben ik wel zuinig op..

Foto: Weg zijn de dennen. Wim zou het liefst de berk ook weg hebben. Mag nog niet van mij....