Eén van de watervallen

“Oooh wat een lupinen”! Er gaat een zucht van bewondering door de bus…ja vooral bij de vrouwen! Nick belooft op de terugweg even te stoppen. Nu stoppen we bij een plek waar normaal veel Kea’s zijn, die brutale papegaaien die het op je eten en camera’s voorzien hebben…..zeggen ze. Ik had er allang eerder één zien vliegen, maar hier?...... geen één!
 Het landschap wordt steeds ruiger met bergen met sneeuwtoppen. November was hier de op één na droogste maand ooit, vertelt Nick. En oktober was de op één na natste maand. Het regent hier ong. 250 dagen van het jaar en er valt hier gemiddeld 6 tot 8 meter regen per jaar!
800 jaar geleden kwamen de Polynesiërs hier voor voedsel, greenstone en de Moa, een soort vogel. Toen waren er veel “flightless birds, vogels die niet kunnen vliegen, zoals de Kiwi. Tot de Europeanen kwamen hadden ze ook geen vijanden, maar nadat eerst Abel Tasman en later James Cook Nw Zeeland ontdekt hadden en op de kaart gezet, kwamen ook de ratten, honden katten èn possems hier en zijn die vogels bijna uitgestorven.
“The only good possem is a dead possem”, wordt hier wel gezegd.
Eigenlijk is de Milford Sound een fjord, lang geleden gevormd door gletsjers. Er zijn er 14 hier en 3 er van zijn open en kun je bezoeken, waarvan de Milford Sound er één is.
We zien onderweg vele watervallen o.a. de Christy Falls. Nick heeft het ook wel meegemaakt dat de weg afgesloten was door modder en stenen die naar beneden gestort waren en dan konden ze zo weer met de bus terug naar Te Anau of Queenstown.
We maken zelfs nog een wandeling van een kwartier door het Chasm, een kloof in het regenwoud met allemaal watervallen.
In ong. 1930 is er een verbinding dmv een lange tunnel gemaakt om de Milford Sound open te stellen voor publiek.[/