Het begint er op te kijken dat er meer aandacht is voor de natuur. Toen ik vanmiddag op vanuit Emmen weer naar huis fietste zag ik de bermen vol met bloeiende margrieten, klaprozen, koekoeksbloemen en rode klaver. Na de bloei wanneer het zaad gevallen is zal het wel weer gemaaid worden en komen de bloemen volgend jaar weer terug.
In Landleven stond een jaar of wat geleden een artikel over Eef Arnolds, een natuurmens eerste klas. Hij heeft in Beilen een flinke lap grond bij zijn woning weer in oorspronkelijke staat proberen te krijgen door de bovenlaag weg te halen, af te voeren, zelfs een soort meer uit te laten graven en de natuur z’n gang te laten gaan. Je kon een afspraak maken voor een bezichtiging . Dus wij er heen. Beilen is voor ons dichtbij toch? Allerlei oorspronkelijke mossen en planten waren weer terug. Er was een wei die gehooid werd, oude fruitrassen aangeplant en er liep een koppeltje Drentse heideschapen. De schapen zouden schuw zijn vertelde hij, maar tot mijn verbazing kwam de ram op mij af als een soort kennismaking en ik mocht zijn kop even aanraken. Zou ik toch in een vorig leven schaapherder geweest zijn?
We maakten met deze Arnold een wandeling door deze puur natuur omgeving en ik kon het niet laten om een boek te kopen waarin hij nog veel meer te vertellen heeft over het beleven van de natuur.
Hij was eens bij de beoordeling van de tuinen in Wijster aanwezig en zag dat de tuinarchitect de uitslag mocht geven. Hij wist al snel dat zijn tuin niet in de prijzen zou vallen. De tuinman met strak groen gazonnetje en aan weerszijden ven het rechte pad naar de voordeur een border met rozen zou de eerste prijs krijgen.
In zijn boek Weg van de Natuur vertelt hij zelfs nog over Hendrik, de huisspin die op het toilet z’n web mag weven en die hij zelfs voert met vliegen, maar die worden door Hendrik versmaad. Nadat oppassers op hun huis pasten was de verwende spin verdwenen ondanks het briefje: Dit is Hendrik onze huisspin. Voeren mag.
Ik ben niet gek op spinnen in huis. Ik denk nog wel eens aan die langpootmuggen, hooiwagens noemden we ze, die in de w.c. op de deel zaten. Het gangetje was smal en op beide muren zaten er meestal een paar en.... ze konden vliegen....Huuuuh!
Maar buiten…. Ons rieten dak zit aan de onderkant vol met fijne spinragjes. Alleen als het te gek wordt en er draden aan gaan hangen halen we wat weg en dan kunnen we er weer even tegen.