Een deel van de buurtschap Linde hoorde bij het Kasteel De Kieftskamp en daar woonden vroeger de baron en barones van de Wall Bake. De boerderijen die bij De Kieftskamp horen zijn te herkennen aan hun rood/wit/groene luiken. De baron hield niet van vreemden op zijn terrein. Hoe minder mensen hoe liever het hem was. XML:NAMESPACE PREFIX = O />

Maar het eerste stuk van de Lieferinkweg vanaf de Lindeseweg is er in de 40-er jaren zo slecht aan toe dat er onder de aanwonenden en belanghebbenden een inzameling wordt gehouden om dat stuk van een harde ondergrond te voorzien. Zo komt pa bij de baron aan de deur en vraagt beleefd om een bijdrage. Hij heeft er toch ook belang bij! Maar pa wordt boos en hooghartig door de baron met zijn hoge hese stemmetje weggestuurd. Hij zei zelf:”Ik bun as een hond weg ‘ejag”.

Niet lang daarna rijdt pa op zijn fiets op het fietspad naast die blubberboel, het enige stukje dat te berijden is. Maar daar komt hij de baron tegen op zijn paard. Het paard met z’n vier mooie witte beentjes loopt ook op het fietspad. Ze komen elkaar halverwege tegen. Dan zegt pa en ik hoor het hem zeggen:”Daor heur i’j met oew peerdjen”, en wijst op de blubber. Zonder iets te zeggen stapt de baron met z’n paard  de modderpoel in. Het wit van de paardebeentjes is snel niet meer te zien.

De volgende dag komt de baron persoonlijk bij pa aan de deur en overhandigt hem ƒ100.