Het eerste stelletje van Henk en Anneke.

Toen we pas onze laatste haan vingen zat er ook een hen in de bench en is mee afgevoerd naar buurman Jans en zit nu bij zijn kippen. Een dag later bleek het de moeder te zijn van de 7 kuikens, die nu verweesd op ons erf rondlopen. Ze zijn al groot genoeg om zich te redden en zitten ’s nachts òp het kippenhokje. En ze hebben gelijk.
Toen we net terug waren van de vakantie keek Wim ’s morgens even in het hok en komt zich jeukend en krabbend in z’n haar weer binnen. “Wat heb ik toch op de kop zitten. Kiek es effen goed”. Maar ik kan niets ontdekken. Dus… onder de douche om van die jeuk af te komen. De volgende morgen hetzelfde tafereel. “Ie-j kiekt niet goed”, krijg ik te horen, maar ik zie echt niks. Hup… hij naar Jans!
Even later komt hij terug met een middel om het hok in alle kieren en gaten goed te spuiten. Die kippenluizen zijn zo klein en doorzichtig dat je ze inderdaad niet ziet met het blote oog. Ik zal je vertellen nu ik dit schrijf dat mijn hoofd ook al begint te jeuken.
Of we ook lekkere eitjes krijgen? Nee dit soort multiculturele krielkip gaat meteen broeden. Volgende week gaan we weer aan het vangen. Alles voor Jans en…. volgend jaar halen we gewoon een paar stevige legkippen..
Vriendin Susan heeft er drie: Barney, Tilly en Wendy, opgehaald uit een legbatterij. Ze krijgt trouw 3 eitjes per dag. Vanmorgen bracht ze me de oogst van twee dagen zorgzaam verpakt in bobbeltjes plastic. Deze kippen mogen af en toe de tuin in. Na een tijdje lokt ze de dames weer met gekookte sliertjes spaghetti met olijfolie in de ren. Daar zijn ze n.l. gek op.
Dit soort moeten we hebben net als het eerste koppeltje dat we 15 jaar geleden van Henk en Anneke kregen.

When we caught our last rooster and we transported him with one of the hens to neighbour Jans. The hen lives their between the other chickens. A day later we discovered that this was the mother of the 7 chickens who were left behind. They were big enough to save themselves and overnight they are sitting òn the henhouse, not inside. And they're right.
The morning after we had returned from our holiday Wim was looking inside the chicken house and came back itching and scratching himself in his hair and neck. "What is it on my head. Take a good look”.. " But I couldn’t see anything. So ... he took a shower to get rid of that itch. The next morning the same scene. “You didn’t look well enough ", he said, but really I saw nothing. Hup… he went to neighbour Jans! Moments later he came home with a spray to use in all cracks and holes of the chicken house. Those chicken lice are so small and transparent that really you do not see them with the naked eye. I will tell you ...just while I’m writing about it my head also begins to itch.
If we get some eggs? Nothing at all. Next week we will catch the other hens and chickens. All for Jans..... and next year we ‘ll go and get a few solid layers from a hen battery.
Friend Susan has three of them: Barney, Tilly and Wendy. Every day she gets 3 eggs. This morning she brought me the harvest of two days. These chickens may occasionally in their garden. After a while she lures the ladies back with strips of cooked spaghetti with olive oil. They are fond of it.
This kind of chickens we want to get next year. Just like the first couple we got 15 years ago from Henk and Anneke. It was their present for our new home.