Precies op het punt waar de lijn, die de hoogspanningskabel voorstelt, een scherpe bocht schuin naar beneden maakt, is ons grondstuk.

Wanneer gaan jullie verhuizen”, vroeg iemand me pas. Ik had me vorig jaar eens iets laten ontvallen. Telkens wanneer er lichamelijke mankementen optreden doe ik wel eens een uitspraak. Wim zag het onderhouden van huis en haard- lees: sloot en weiland- niet meer zitten en wanneer er bij mij stramme benen, hoofdpijn of blaasontsteking op komt zetten…. zeg je wel eens wat.
De wegverdubbeling laat in elk geval nog lang op zich wachten of komt er helemaal niet. De riolering die er allang had moeten liggen heeft blijkbaar ook geen haast meer. En nu kregen we ineens bericht dat er een hoogspanningskabel over ons terrein ingegraven zal worden. Op de eerste tekening zou die door de voortuin komen en als je weet dat het kabelleggen 25 meter werkbreedte nodig heeft dan kun je je misschien voorstellen dat ik gauw in de telefoon klom. Een week later kwam er een rentmeester uitleg geven. Hij had al weer een nieuwere tekening bij zich die aangaf dat de kabel voor in de wei binnenkomt en dan naar achteren richting Bargerweg en verderop naar een verdeelstation bij Klazienaveen gaat lopen. Vanavond is Wim met buurman Jans naar Klazienaveen naar restaurant Hoff waar verdere uitleg gegeven zal worden.
Ook is er iemand van de gemeente op ons verzoek naar de sloten wezen kijken. Tot Wims opluchting is de sloot van de gemeente en dus ook het onderhoud. Vóór de kerst zal die nog schoongemaakt worden. Alleen de bomen blijven staan. Dat was Wim zo’n pak van z’n hart dat hij niet meer over verhuizen praat. Dat stellen we dus nog even uit! Waar krijg je dit uitzicht en zeg nou zelf…. Ons huis is toch eigenlijk niet groter dan een bejaardenwoning?