Er zijn behoorlijk wat overeenkomsten tussen een Achterhoeker en een Drent. Beiden laten ze niet gauw het achterste van de tong zien. Beiden willen je niet graag voor het hoofd stoten. Beiden zijn nogal bescheiden en denken meteen dat ze het in het westen beter weten.
Maar kom je er aan de deur dan is het al gauw:”Kom d’r in, wo’j koffie hebb’n”? Naar beiden moet je goed luisteren naar hun antwoord wanneer je ze iets vraagt. De toon van hun ja of jao kan heel verschillend zijn. Een aarzelend jao, jao..... betekent gegarandeerd: nee.
In Drente lijken ze helemaal niet  zo enthousiast als je vraagt hoe ze iets vinden. Is het antwoord:” ’t Kon minder”… betekent dat eigenlijk dat het prima is. We wonen hier nu  bijna 25 jaar in Drente en ik betrap mezelf er op dat ik me al aardig aangepast heb. Wanneer ze me vragen of ik een kop koffie wil zeg ik waarschijnlijk :”Mag wel”!
Veel Drenten denken dat ze keurig ABN spreken als ze zeggen: Waar kom jij weg? Of: in de Delftlanden worden toch veel wonings gebouwd!
Waar ze niet vaak over hebben is: hun gevoel. Over liefde wordt niet gesproken. Er is ook geen echte Drentse vertaling van bij mijn weten.
Toen Wim en ik elkaar leerden kennen in Hattem hebben we veertien dagen hooghollands tegen elkaar gesproken. Tot we ontdekten dat onze thuistaal het Achterhoeks en Veluws is en dat lijkt toch wel veel op elkaar. Vanaf die tijd gingen we in onze eigen taal verder.
Toen tante Gerritje 85 werd hield ze ook een toespraak in het Achterhoeks, omdat ze zich daar het best in kon uitdrukken. Haar kleindochter had eens gezegd:”Mama praat altijd hollands met ons. Alleen wanneer ze kwaad wordt… gaat ze ineens over in het Achterhoeks”.
Wanneer we bij onze buren zijn praten we onze eigen taal, waarbij ik moet zeggen, dat dat van Wim meer Drents dan Veluws klinkt. Hij had bij Holvrieka veel met de mensen in de werkplaats van doen. Dit jaar hebben we dan beide spreukenkalenders en dagelijks houden we onze eigen thuistaal bij.

Even voor jullie een Achterhoekse:
Hee löp as ’n hane met stront an de peute—
een man die bij het lopen zijn voeten opvallend hoog optilt.

En één van de Veluwse spreukenkalender:
Hendert niks asse oaver oe proat, want dan tel ie nog met