"Het huis van mijn ouders"

Die eerste ochtend in Drouwenerveen leerde ik om me te ontspannen. Eerst alle spieren heel strak aan spannen en even later te ontspannen. Daarna ging ik op een denkbeeldige reis naar het huis van mijn ouders, De Haar dus. Fokke vroeg me eerst om een lift voor te stellen van 55 verdiepingen- ik was toen 55- en er in te stappen. Dan in gedachten op een rode knop te drukken om naar beneden te gaan en op het moment dat ik er uit zou willen stappen weer op die knop te drukken. Ik wachtte een tijdje en drukte toen die denkbeeldige knop in. “Welk cijfer zie je staan”, vroeg Fokke. Ik zag een 2. Zo kwamen we op mijn leeftijd van 2 jaar terecht. Het jaar dat papa Hendrik Jan overleed.
Fokke vroeg me om het huis van mijn ouders binnen te gaan. Ik zag de voordeur en ging in gedachten naar binnen. Telkens vroeg hij:”Wat voel je, wat zie je… ? “ Ik zag het huis van binnen weer precies zoals het was. Alleen was het gevoel in het keukentje een hele warme. Ik zag op mijn netvlies weer opoe en opa aan tafel zitten en papa en mama. Mama had baby Diny op schoot en papa zei iets leuks tegen haar waardoor ze moest lachen. De lamp met de gekleurde kraaltjes hing boven de keukentafel.
-De enige herinnering die ik tot dan toe van papa Hendrik Jan had was het villen van een konijn aan de zolder van het keukentje. Hij stroopte er zo van boven naar beneden het vel af. Nou niet het allerleukste beeld-
Toen moest ik verder gaan naar de grote keuken.
Maar het gevoel daar was kil en koud, terwijl de slaapkamer daarnaast waar wij allemaal sliepen wel weer een prettig gevoel gaf.
Voor de volgende morgen moest ik proberen mijn dromen te onthouden. Dat leek me lastig. Maar dan maar gaan slapen met de gedachte om toch te onthouden wat je droomt bij het wakker worden.
Tussen de middag kwam ik thuis net als Mark even pauze kwam houden. Hij was de eerste die ik mijn belevenissen van die ochtend kon vertellen. ’s Avonds deed ik hetzelfde als Wim thuis kwam.

wordt vervolgd