Behalve de visualisaties naar het huis van Zijn waren er ook die momenten om naar mijn angsten of trauma’s te gaan zoals b.v. eenzaamheid, maar dan ook helemaal er in. Niet halverwege je vastklampen aan wat of wie dan ook. Bijzonder heftig en emotioneel, maar het bijzondere is dat dan die angsten of fobieën helemaal niet meer erg zijn. Er komt iets moois voor in de plaats en je geniet ineens van wat er wel is.
Na deze 10 ochtenden kwam er een nazorg 1x per maand, gedurende een jaar, en we bespraken telkens hoe het de afgelopen maand gegaan was. Ik was er nu langzamerhand weer aan toe om wat werkzaamheden op te pakken op school, maar zag er ook wel weer tegen op.
Toen liet Fokke me het volgende voorstellen:
--Denk je eens in dat je op bezoek mag bij de beste Remedial Teacher van het land en wat zou je hem willen vragen. Ik ontspande me en zag het voor me. Een huis op een heuvel met een trap ervoor die naar de voordeur leidde. Ik ging aarzelend die trap op, belde aan. Na een poosje kwam die beste Remedial Teacher van het land aan de deur. Hij keek me wat streng aan en ik wist niet meer wat ik vragen wilde.
--Stel je nu eens voor dat je bij een wijze man op bezoek gaat die je iets wilt vragen. Ik stelde me dat voor en ik zag een bloementuin met een laag houten huisje. De wijze man stond midden tussen z’n bloemen en nodigde me in z’n tuin. En samen bespraken we de gewone dingen van het leven. De vragen en woorden kwamen vanzelf en even later ging ik blij weer weg na een hartelijk afscheid.

Ja ja … er zit meer tussen onze oren dan we denken!

Intussen is ook onze kleinzoon Robin geboren. Robin Jan Willem voluit. Een cadeautje!

wordt vervolgd