Mama, ongeveer 1977.

“Ik heb een bloeddruk as een jonge meid, zei de dokter”, klonk het als mama weer thuiskwam. Diny weet het zich nog te herinneren. Gek dat zij zich weer heel andere dingen herinnert dan ik. Maar aan die bloeddruk van die jonge meid kwam toch een ende. Het was de tijd van zoutloos eten en afvallen. Dat laatste kostte haar veel moeite. Ik betrapte haar eens toen ze bij het opruimen van de tafel na het eten nog even met de vinger langs de rand van de juspan ging. “Foi foi. Ik magge toch wel iets hemm’n. Ik valle nog flauw bi-j ’t varkens voer’n”.
Laatst toen Diny en Ben bij ons waren vroeg ze mij er naar. Zij heeft ook de bloeddruk te hoog. “Ikke niet”, zei ik. “Ik heb daor gien last van”.
Achteraf blijkt dat je er niets van merkt, wanneer die te hoog is. Bij de vooronderzoeken voor de galblaasoperatie bleek dat mijn bloeddruk wel veel te hoog is. Nu worden er bij de huisarts controlemetingen gedaan. Vanmorgen was het gelukkig toch iets lager. Maar… dat afvallen zal toch serieus plan worden. Doe je nog mee Gerhard?