Ik heb vroeger heel wat feestjes meegemaakt, soms van neven en nichtjes die trouwden, van ooms en tantes die 25 jaar getrouwd waren en later zelfs een aantal die de 40 jaar vol maakten. Met Wim heb ik heel wat rondjes op de dansvloer gezwierd.
Ik heb zelfs de trouwerij van tante Dine en ome Gert Kornegoor meegemaakt, toen we nog niet zo lang op De Boomgaard woonden. De buurt had van te voren de deur versierd met groen en reuskes van crepepapier. Dat mos natuurlijk nat emaakt wodden ( borreltje d'r bi-j) en bi-j et afbrekken nao de brukfte net zo. Het was nog een echte boerenbrulfte waorbi-j de luu ’s aovens an lange taofels aan weerskanten op de daele zatten. D'r was zelfs muziek en de vaste ceremonie van: Zij leven hoog zij leven hoog, terwijl de mansluu uut de buurte de bruud en bruudegom op hun stoel bi-j ieder Hoog extra hoge de luch in zwiepen, meistens was 't gegil van 't bruidje neet van de luch dee zich krampachtig vaste zat te hollen an de zitting van de stoel. D'r werd deur de rest van de jongeluu flink met serpentines egooid töt het bruudspaar an mekare vaste estrengeld was. Dan volgen d'r vaste: En de brudegom dörft zien bruidje niet te kussen… Falderalderiere, falderalderare. En natuurlijk volgen dan dè kus. En dan kwam 't: Lang zullen ze leven enz.
In later tijd werden de bruiloften in een zaal gehouden. Alleen bij oom Martin en tante Katrien werd er bij hun boerderij in de Wildenborch een grote tent in de wei gezet voor het feest.
Toen wij trouwden gebeurde dat in Hattem. Wim had me ’s morgens met de taxie opgehaald en samen met de chauffeur werd er eerst op De Boomgaard kip gegeten, waarbij Riek Antink en Annie Lettink uit de buurt assisteerden. Dan ging het richting Hattem voor de grote gebeurtenis. Bijzonder was ook dat oom Herman en tante Netty net in Nederland waren en er de hele dag bij konden zijn. In Hattem was het de gewoonte om ’s avonds zelf voor vermaak te zorgen. Dat gebeurde door allerlei hilarische toneeltjes, liedjes en opa Bijenhof droeg zijn Wat za’k mien Truuken schrieven voor. Oom Sjoerd was de ceremoniemeester en juffrouw van der Meulen hield de wacht in haar en ons gedeelte van het huis aan de Eierdijk 86. Er werden nog wel eens geintjes uitgehaald.
Wim had een maand verlof gekregen, drie weken voor de voorbereiding en verbouwing en een week na de bruiloft ging hij weer de zee op.
En dat alles was vorige week precies 45 jaar geleden.

Voordat we naar het stadhuis gaan worden er foto's gemaakt bij de voordeur van huize van der Kolk op Dorpsweg 4. Ben en Niesje staan hier al naast elkaar niet vermoedend dat iets mee dan 2 jaar later hun liefde begon op te bloeien.
Niesje kwam al jaren in vakantie vanuit Zoetermeer naar Hattem naar haar tante Siet en de jongens. Ze werd wel plagend het vaste meubelstuk genoemd.
En dan broer Johan in z'n eerste nette pak.
Oom Wim en tante Janna namen Diny en haar vriendin Gerrie Winkel mee in de auto. Diny wist nog te vertellen dat oom Wim bijzonder bang was dat hij z'n voorganger uit het oog zou verliezen en had steeds maar gezegd:"A'k ze maor neet kwietrake...a'k ze maor neet kwiet rake...!"