Als ik vanmorgen de vissen ga voeren volgt Loedertje me op de voet en kijkt mee naar de jacht op het voer.
De vissen zijn weer boven water. In de winter zie je ze niet. Dan zitten ze diep onderin de vijver en na zo’n winter was ik wel benieuwd of ze het allemaal overleefd hebben. Bij Alle en Anja ware alle koi’s dood. Die hadden geen gat in het ijs, want de vijver is bedekt met betongaas, vanwege de kinderen. Wim heeft de hele winter de vijverpomp aan gelaten en zo bleef er steeds een open plek in het ijs.
Onze ene grote ghostkoi hoeft alleen maar z’n bek open te doen en schuift ermee over het water en heeft meteen de bek vol. Ik probeer de goudvissen en –windes nog te tellen, maar er is geen beginnen aan. Er zijn er minstens 200. De grote visser mag van mij er iedere dag wel eentje komen halen, want het jongt hier vanzelf weer aan. Hoewel… hij heeft concurrentie. Loeder komt net voorbij met een vis in de bek en duikt de struiken in om de buit op z’n gemak op te peuzelen.
Verder is het een dag van opruimen. Net of je op vakantie gaat. Morgen is het zover… dan gaat de galblaas eruit. Gisteren zag ik op de tv bij zo’n kijkoperatie hoe ze een milt verwijderen. Ik ben niet zo van de operaties op tv, maar mijn nieuwsgierigheid won het. Ik werd er niet echt vrolijk van.Vanmiddag gaan we er maar even uit, een terrasje pakken en genieten van het mooie weer.
Jullie zullen me een paar dagen moeten missen. Heel misschien…… neemt Wim het een dagje over.