Ben, Wim en Piet Schuyn hebben zich weer omgekleed en hebben nu tijd voor ontspanning.

Ze hebben elkaar weer gevonden. Piet, Wim en Ben. Voor de derde keer staan ze gebroederlijk naast elkaar bij de uitvoering van de Crucifixion van Stainer, dit keer in de Grote Kerk in Emmen. In één scratchdag werd dit stuk over het lijden van Christus ingeoefend en meteen ’s avonds uitgevoerd. Willy en Niesje waren de hele dag bij mij. Er werd heel wat bij gekletst. De pilaf naar het recept van Marry ging er goed in en samen gingen we op pad om te zingen en te luisteren.
En wat klonk het mooi in deze gerestaureerde oude kerk. Nog nooit heb ik het zó mooi gehoord. Daniel Rouwkema had zijn speciale projectkoor, dat bestond uit de mannen van Valerius aangevuld met 45 vrouwen en een aantal mannen, goed in de hand. Een prachtige tenor, Falco van Loon en de bas, Daniël Herman Mostert, vervulden de solo’s op een indrukwekkende manier.
Ben en Niesje hebben vandaag nog hele plannen, ze gaan naar Catharina en Ariën in Utrecht, maar van haast om weg te komen was gisteravond geen sprake. Er werd nog lang nagepraat in huize Schoolpad.
Vandaag doen Wim en ik maar lekker rustig aan. We gaan straks nog even naar Rick, want gisteren ben ik vergeten zijn nieuwe bellenwekker mee te geven. Rick meldt steeds dat hij ’s morgens zo moeilijk wakker wordt. Hij heeft wel drie wekkers staan, maar hij hoort ze niet…. zegt hij. Deze knalpaarse mechanische bellenwekker maakt een hels kabaal. Als hij daar niet van wakker wordt… geef ik het op.
Dus Rick…. Zet de koffiepot maar vast aan!