Het zal jullie niet ontgaan zijn dat ik veel met dieren opheb. Er is natuurlijk wel verschil tussen het een en ander. Je moet me niet met muizen aankomen. Dan gil ik de hele bende bij elkaar. Dat was vroeger al zo. Wanneer er een muis op de slaapkamer was op De Boomgaard schreeuwde ik moord en brand en als mama dan onder aan de trap riep:”Wat is t-er deerns?”, dan riep ik meteen :”Papa mot komm’n, papa mot komm’n… een moes… ooo een moes.” En pa die kwam met de pantoffel en sloeg meteen die muis naar de andere wereld… of- bedenk ik me nu- hij deed alsof.
Ik was al dik in de twintig en de jongens waren er al toen ik op De Boomgaard midden in de kamer op een stoel sprong toen ik een muis ontwaarde en een gil slaakte. Zwager Ben keek me met zulke verbaasde ogen aan dat het tot me doordrong dat het wel wat overdreven moest lijken.
Nee er is verschil. Hoe het nu komt weet ik niet, maar honden en katten mogen dan hun kuren hebben.... ik mag ze gewoon. En dan de schapen… ze mogen misschien een eigenaardige lucht bij zich hebben. Ik vind het lekker.
Maar pas zei iemand:”Weet je wat nou echt iets voor jou is….? Een klein hangbuikzwijntje. Varkens zijn zo intelligent. Die moet je eens nemen, je hebt ruimte zat.”
Nou nee daar wil ik wel naar kijken bij een ander, maar zelf nee. Ik ken de lucht nog uit de varkensstal vroeger. Als er een dier genoemd mag worden waarvan de mest stinkt zet dan het varken maar bovenaan.
Ex- collega Dineke spaart varkentjes, geen echte en dan in klein formaat. Ik heb er ooit één voor haar geschilderd die een lachje om z’n snuit had. Vond ze helemaal geweldig. Nu heb ik er weer één geschilderd… een zwarte en ik heb hem Knorretje genoemd. Ik was van plan hem in de Bibliotheek van Schoonebeek bij de expositie te hangen, maar voor deze was geen plek meer. Er hangen nu 13 schilderijen en ze zijn daar erg blij met de aankleding van hun Bieb voor de komende twee maanden. Ik heb hier ook wat boekjes van Ik ben Moniek en Ik ben Scotty achtergelaten voor de scholen. Ik sprak een meisje vanmiddag die de dierenschilderijen erg mooi vond en ik vroeg of ze ook van honden en katten hield. “O ja”, zei ze, “heel veel.” Ze kreeg van mij een exemplaar van Ik ben Scotty mee en het mooie was dat ze zelf een hond heeft die ook Scotty heet… ja inderdaad ook een bordercollie.