|
Onze laatste dag van onze tiendaagse brengen we door in Zeeland. Ons doel is via de Westerscheldetunnel naar Vlissingen- Wim en Marjan. Bijpraten, boeken en muziek ruilen, genieten van de warmte, de nostalgie en de Zeeuwse bolussen in huize Harwig- Wijngaarden. Marjan heeft nog Shanty-muziek van haar vader die het Scheldeloodsenkoor nog heeft helpen oprichten.Henriette, de dirigente van de Eemslander Shanty's kan hier straks uit putten.
Er is geen plekje zonder een verhaal in dit huis... zoveel mooie foto's en voorwerpen. Wim had nog een oude blikopener met zo'n houten handvat. Toen hij die op zijn website liet zien werd vanuit Engeland gevraagd om die aan een museum te schenken, maar nee Rea en Jes hebben zelf belangstelling en dat ging dus mooi niet door. De divan die ooit bij tante Riek en oom Jaap stond heeft rechtopstaand in een hoekje de tijd overbrugd tot de beide dochters het huis uit zijn en zal nu beslist een mooi plekje krijgen. De afgelopen maanden heeft deze familie geverfd en geklust want beide dochters wonen nu in een leuk appartementje in de binnenstad van Vlissingen èn wij mochten het resultaat van hun noeste arbeid bewonderen. Het was net of ze er al jaren woonden. Rea's kleine tuintje was al helemaal volgroeid en de inrichting was al helemaal compleet en gezellig. Ze wonen zo dicht bij elkaar dat ze alleen een kopje omhoog hoeven te steken buiten om elkaar op de koffie te vragen. Marjan en ik zagen al voor ons hoe ze een touwtje met een belletje zouden kunnen spannen.
Ach ... al met al een ontspannen bezoek. Mo was erg rustig... een beetje ziek geweest, maar als Wim in de buurt is is het helemaal goed voor Mo, een hond van de baas.
Natuurlijk ga ik weer naar huis met Achterhoeks leesvoer.ie-j wet wel... Herman van Velzen en zo.... : Achterhoekse metwöskes en 't Uutstapjen maakten mij nieuwsgierig. Hun bibliotheek puilt uit, maar ja... wegdoen kan niet. Overal zit immers een verhaal achter. Heerlijk en herkenbaar.
De tuin is het werk van Marjan en ziet er in deze tijd prachtig uit. In het kippenhokje helemaal achterin huist nog een 10 jaar oude kip met een witte duif. Ze lopen en vliegen gewoon vrij rond maar 's avonds zitten ze samen in het hok.
Ik zeg nog... "Er kan niets meer bij geloof ik... misschien nog een klein plankje onderop..." "O", zegt Marjan, "dan moet je maar even meekomen". Haar verzameling boeken uit haar kinder- en teenertijd is er ook nog. Daar is bij de trap naar boven ruimte voor gemaakt.
|
