Uitzicht vanuit de badkamer.

Het is lang geleden dat ik me zo in het zweet gewerkt heb. De boer die z’n land naast ons grondstuk heeft  is gaan snoeien aan de overhangende takken van onze bomen en heeft die toen aan onze kant weer neergegooid. We hebben ze in drie etappes met de aanhanger naar de takkenwal gebracht. Nu kun je ons vanaf de weg niet meer bij de wei zien zitten…. Zo hoog is die wal al. Het houdt ook al lekker veel geluid tegen. De voorbijrijdende auto’s hoor je nu minder. Mooi!
Daarna waren m’n buxusheggetjes aan de beurt  bij m’n keetje. Er bleek nog veel meer werk te zitten in dat tuintje. Er zit overal hop tussen geslingerd. Hop is mooi als het hoog in de boom groeit met al die mooie hopbellen, maar tussen de planten is het een lelijke woekeraar. M’n handen tintelen en branden van de brandnetels. Daar heb ik een goed middeltje tegen: brandnetelzalf. Susan heeft die gemaakt van onze eigen brandnetels. Het helpt echt!
Tussendoor drinken we even koffie en ik verzucht:"Ik kan me er nu al op verheugen.... straks lekker onderuit voor James Herriot".
Ik had vanavond de snoeischaar nog in m’n handen toen ik voorbij een taxus en een conifeer kwam. Die kregen gelijk een beurt. Wim haalde de trap er zelfs bij.
Enigszins uitgeblust kijken we nu naar Tv makelaar. Wim had alle gras onder handen genomen en heeft z’n zweet er al af gespoeld. Dat ga ik nu doen… Lekker!