“Ik heb alleen maar jongens”, zegt moeder van der Kolk als we bij de Bongerd buiten in de schaduw een plekje gevonden hebben. En ze begint meteen te repeteren: “Wim en Hetty, Piet en Marry, Henry en Tonny en Ben en Niesje”, besluit ze tevreden. De vorige keer ging ze steeds door met de namen van de kleinkinderen, maar daar komt ze nu niet verder mee dan Gera en Arend.
"Het is mien wat:Old wodden wil iederene wel, maor old wean is nog een hele kunst”, vindt ze dan. "En toch… ik bun ’t leaven nog lange niet zat." Ze is altijd blij wanneer je komt. Haar wereldje is klein geworden.
We waren vanmorgen al bijtijds bij Ben en Niesje. Onderweg horen we steeds het lied van Andre Hazes over Orahanje en zijn daden en zijn doen.... op de autoradio. In Hattem is alles oranje aan hun huis aan de Dorpsweg 4 en 6. Jammer ik had geen fototoestelletje bij me.
Ik had dit keer geen bloemetje meegebracht, maar de Wereldwijzer: Camperen in de USA en Canada. Ben begint meteen te studeren. Er staan veel handige tips in over hook ups, pull thru, afvoerslangen, routes en nog veel meer. We beginnen al naar onze Canada vakantie toe te leven.
Eva en ook Julia van Paul Sietze en Annemarie zijn ook bij opa Ben en oma Niesje. Ze gaan na de middag even naar bed voor een slaapje en dan gaan de oranje kleren aan die pa Paul Sietse meegegeven heeft en zit heel Nederland straks voor de buis. Het valt mee met de drukte als we terugrijden naar Emmen. We hadden minstens verwacht dat het zgn sinterklaasdrukte zou zijn. Al die voetballiefhebbers die op tijd voor dè wedstrijd willen zitten. Henry heeft geluk. Hij hoeft er dit keer niet midden in de nacht voor op te staan.
Wanneer we thuiskomen om drie uur is Queeny al weg. Mark was vanmorgen hééél vroeg om haar te brengen en heeft ook bijtijds vrij genomen.
Achter me staat de wedstrijd Nederland- Slovenie aan en al een paar keer is het bijna raak. O nu is het echt 1-0. Nu houd ik het ook niet meer en schiet vlug naast Wim voor de buis.