Wim is vanavond naar Valerius, z’n Mannenkoor. Hij is op mijn fiets. Ja…. dat wonder op twee wielen -de E-bike. We waren vanmiddag er even op uit gegaan..tandarts, boodschapje, cappucinootje bij de Kamer. Dat is het einde. Wie Emmen bezoekt moet behalve in de Dierentuin ook eens gaan kijken bij de Kamer in het centrum van Emmen. Vroeger was het de Oudheidkamer, een soort museum waar je behalve een vleug nostalgie proeven ook een paar echte veenlijken kon bewonderen. Daar moet je nu voor naar het Drents Museum in Assen. Nee…  nu is de oude boerderij in gebruik als galerie-restaurant. Je krijgt er standaard bij je koffie niet alleen een lekker bakkerskoekje, maar ook een klein glaasje water en een chocoladecupje met slagroom bij. Daarna gaan we nog  bij de fietsenmaker langs om m’n fiets even te laten nakijken. Er kraakt wat. De ketting moet gelukkig alleen gesmeerd.
Wim vraagt zo tussen neus en lippen of ze ook herenmodellen hebben in de E-bike uitvoering. Ze hadden er ooit één verkocht aan een meneer van 80 jaar die beslist een herenmodel wilde ondanks dat ze het hem afgeraden hadden. Een jaar later ruilde hij hem in voor één met een lage instap want hij kon z’n been niet meer over het zadel krijgen.
En Wim begint ook schouder en spierklachten te krijgen. “Neem die van mij dan eens mee…. Dan kun je zien of het je bevalt”, zei ik vanavond. Ik zag hem zonet wegrijden. Het zadel had hij maar laag laten staan. Het was een komisch gezicht, maar ik denk ….. dat hij binnen nu en een jaar ook zo’n apparaat onder z’n gat heeft. Het is voor mij een uitkomst. Ik beweeg nu tenminste  veel meer en misschien daardoor heb ik nog maar weinig klachten.

ps.  Wim kwam terug en meldde dat hij 35 km per uur had gehaald op de terugweg. Hij gebruikt hem als racemonster!....