|
Als we terug zijn wordt er nog nagepraat.. jazeker onder het genot van een hapje en een drankje en de bemanning vertelt verder over hun werk, over de reddingen maar ook over de keren dat het spannend werd en ze met overledenen te maken kregen. Zelfs deze morgen was de kleine reddingsboot nog uitgevaren om een vermiste solozeiler te zoeken, die al een paar dagen zoek is terwijl zijn zeilboot wel gevonden was. Iemand had wat zien drijven en daarom kregen ze het verzoek om te kijken, maar dit was loos alarm.
Vol indrukken en respect voor deze mannen gaan we weer naar buiten en moeten gewoon naar dat visrestaurant vlakbij. Je proeft gewoon dat de vis niet verser kan. Heerlijk! We nemen ook een portie mee voor Rick èn een emmertje zoute haring.
Dus wie nog zin in zon harinkje heeft moet niet te lang wachten.
We moeten vanzelf Urk nog even verkennen. Door nauwe straatjes en langs heel veel kerken gaat het en we stoppen bij het monument van de Urker vrouw die uitkijkt over de zee en waar alle vissersmannen die in de loop der jaren niet teruggekomen zijn herdacht worden.
De namen van de vissers die nooit terug kwamen met daar achter de leeftijd èn de boot waarop ze voeren zoals o.a. de UK 223, de UK 154 en de UK 204. Hierbij zijn meerdere namen vermeld zodat deze schepen waarschijnlijk gezonken zijn. Bij de UK 204 is het wel heel schrijnend. Hierop voeren Cornelis de Boer 48 jaar, Meindert de Boer 17 jaar en Jan Willem de Boer 15 jaar, vader en zonen uit één gezin, zoals de man vertelde die uitleg gaf.
De vuurtoren van Urk
En dan toch... bij de vuurtoren moet Wim nog even over het water kijken. Wat een andere wereld dan bij ons aan ons Schoolpad.
Een straatje op Urk
En nog een...
|
