Loeder.

Onze katten hebben een goed leven bij ons, al zeg ik het zelf. Ze hebben alle ruimte om het huis en bij de boer op het land en altijd voer in ’t bakkie in de schuur. ‘s Morgens krijgen ze een half kuipje kattenvoer van kwaliteit Lidl waar ze gek op zijn. Ze kunnen zelfs kiezen uit zalm, paté of gevogelte. De portie wordt in tweeën gedeeld en dan maar smikkelen in de keuken. Daarna zoeken ze hun plekje op om een dutje te doen.
De rest van de dag zijn ze afwisselend buiten en binnen. Wanneer Suze naar binnen wil gaat ze gewoon voor het raam zitten en aan het bekje kun je zien dat ze even mauwt, terwijl ze smachtend naar binnen kijkt. Loeder heeft een strategisch plekje onder het afdak bij de fietsen en wanneer de deur open gaat is ze meteen al binnen, Ze is gek op de achterste slaapkamer boven. Wanneer ik per ongeluk de deur open laat wanneer ik er iets te zoeken heb… sprint ze mij voorbij en verstopt zich in of achter de kast onder het raam of achter het logeerbed. Je kunt roepen wat je wilt.. dat helpt niet. De grote truc is.. slimmer zijn dan de kat...gewoon weggaan, de deur op een kier laten en in de keuken even met de la schuiven. Voor je die dicht hebt staat ze achter je.
Nu met deze kou mogen ze allebei ’s nachts binnen in huis, maar als Wim ze gisteravond binnen wil laten staat Loeder met een muis in de bek voor de deur, een nog levende. “Vot ieje… zo kom ie-j d’r niet in”, commandeert Wim en even later krult alleen Suze zich tevreden op haar kussentje in een stoel.

We liggen iets meer dan een half uur in bed en zijn net in de eerste slaap wanneer ik een geluidje hoor bij het dakraam en ja hoor… even later een miauw van onze Loeder. Die vindt het in huis blijkbaar toch aangenamer met dit weer. En omdat we een rieten dak hebben moet je zo’n kat niet te lang om dat raam laten krabbelen. Wim uit bed en zet het raam verder open. Dan springt ze met een bons, nu zonder muis, op de grond en gaat als een vorstin de trap af op weg naar haar eigen plekje.