De nieuwe halsketting die ik kreeg van Wim voor onze 45 jarige trouwdag is mooi. De hanger is van zilver op glas en dan nog geëmailleerd een ontwerp van de Italiaan Daniel Vior. Het verving, dacht ik, het zilveren hangertje dat ik 40 jaar geleden kreeg. Dat was zo lelijk geworden en vertoonde slijtage. Toch lieten we het aan de juwelier/ zilversmid zien. O… geen probleem, hij zou het kleinood even onder handen nemen. En zowaar, het hangertje is als nieuw. Het lijkt op een rammelaartje. Ik denk dat ik er op gevallen ben omdat onze no 3 net geboren was en ja… dan zit je nog op de roze, in ons geval lichtblauwe wolk. Toch vind ik het nog steeds mooi en heb het in die 40 jaar bijna dagelijks gedragen, ook onder mijn kleding.
Ik heb veel hangers en kettingen, geen kostbare, maar allemaal met een verhaal.
Een van mijn leukste heeft allemaal gekleurde keramieken kralen. Ik heb hem om op de foto op de website waar ik pup Queeny vasthoudt. Gisteren was ik even bij Anja en de beide kleinsten Tim en Daan kwamen bij me zitten en natuurlijk grepen ze meteen naar de ketting. Ze kozen de mooiste kleur uit en toen nog een en nog een.
Toen ik vijftien jaar op het, toen nog, KDC De Zuidoosthoek was, kreeg ik een waardebon. Vlak erop gingen we met alle collega’s een dagje naar Schiermonnikoog en daar ontdekte ik in een apart winkeltje een bijzondere hanger, bestaand uit allemaal slierten metaal. Daar besteedde ik het bedrag. Ik draag het veel.
Van onze kinderen kreeg ik een zilveren snoertje met handgemaakte blauw- met- groene glazen kralen, gecombineerd met zilveren Pandora kralen met speciaal voor mij uitgezocht: een lieveheersbeestje, een uiltje èn twee hartjes. Je ziet het… bij elk stuk hoort een verhaal.
Ook bij die ene die ik niet draag en nooit zal dragen. In Nieuw Zeeland kocht ik als souvenir voor mezelf een grote ivoorkleurige paarlemoeren hanger in een museumshop. Ik zag al voor me waarbij ik die zou kunnen dragen. Toen we echter thuis kwamen heb ik alle bagage op de kop gezet, alle ritsen geopend, alle zakken omgekeerd. Nergens te bekennen. Het moet wel in de gehuurde camper achtergebleven zijn net als de dubbel cd van Paul van Vliet die we na 6 weken trekken door Nieuw Zeeland helemaal uit ons hoofd kenden. Net als de indrukken die we daar opgedaan hebben. Het is een land dat je altijd bijblijft…. zo mooi!