Het Volkshuis op de markt in Zutphen.

We hadden nog een dagje vrij reizen van de NS en voor de 18e zou dat nog moeten gebeuren. Gisteravond stelde ik Wim voor:”Zö'w es gek doen… wie-j pakt gewoon de trein en ziet wel waor a’w terechte komt.” Wim vindt het best. Vanmorgen worden mijn plannen wat duidelijker. “Zölle wie-j es naor Deventer gaon en dan naor Zutphen, belle wie-j effen Ben en Diny of ze ok komt koffie drinken ergens. En dan könne wie-j wel efkes deur naor Hengelo… ie-j wollen altied nog es naor et Stork Museum." Een schot in de roos.
En zo gebeurt het. Alleen… Deventer lokt niet erg als de trein er binnen rijdt. Maar Zutphen wèl. Jammer Ben en Diny zijn onbereikbaar, dan gaan we maar samen een rondje stad doen. We strijken neer in Het Volkshuis. Toen mama en Diny hier vroeger naar de markt gingen kwamen ze hier ook wel voor een kopje koffie of eigenlijk moest mama altijd naar de wc en dronken ze daar gezellig wat. Ach wat een nostalgie om zo je oude stad nog eens door te lopen, die ik vijf jaar lang doorkruist heb, Talamini, de IJsselkade en de patatzaak met de ogen dicht kon vinden en waar wat later Diny en mama met mij de bruidsjurk uitgezocht hebben.
Op de terugweg naar de trein zien we een soort vlag bij de oude Broederenkerk hangen, de kerk waar vroeger vaak een kerst- of paasbijeenkomst van het Baudartius gehouden werd. Het blijkt Zutphense Schatten in het nu genaamd Zutphens Stedelijk Museum te herbergen. En dat mòet gewoon bekeken worden. Prachtige dingen zijn er te zien, allemaal hebben ze te maken met de geschiedenis van Zutphen. Warempel zien we een oud schilderij met Berend van Hackfort en één met de bekende dichter ACW Staring, waar ik net over geschreven heb. Ik mag jammer genoeg geen foto’s maken en ik ben nu eenmaal een gehoorzaam kind. De expositie van de schilder en voormalig leraar aan o.a. het Baudartius Jan Bos is prachtig. Het is een overzicht van zijn werk uit de Zutphense tijd. Hij heeft aardig rondgefietst. De aquarel van de dikke boom bij Huize Den Bramel doet me griezelen als ik weer denk aan de spoken die daar rond zouden dwalen. De video die te zien is toont een schilder die zich ontwikkeld heeft van redelijk abstract tot figuratief.
Maar dan is het tijd om op te stappen als we tenminste het Stork Museum 'het Heim' nog willen zien.