Met Berend Botje over het Zuidlaardermeer.

Het is inderdaad een echte verrassingsdag, het jaarlijkse dagje uit met de vrouwen van Passage Zuidbarge- Rietlanden, een levendige vrouwengroep. Als we ons om half 10 verzamelen bij het Hoefijzer in Zuidbarge, worden de eerste enveloppen uitgedeeld met het eerste adres waar we verwacht worden. Dat klinkt meteen al goed: de Tulip Inn in Zuidlaren.
Wanneer je met een stel vrouwen op pad bent is het wel lachen. Behalve de vrolijke zaken komen vanzelf de dieper liggende zorgen en problemen aan de orde en een manier om er mee om te gaan: ziekte, scheidingen van hun kroost, zorgen om kleinkinderen, mannen die overleden zijn en telkens weer is er die arm om de schouder. Na de koffie komt de tweede envelop. Die wijst ons de weg naar Berend Botje.
Tijdens ons boottochtje over het Zuidlaardermeer vragen ze mij of ik ook van zeilen houd. Ik kan volmondig antwoorden dat ik vroeger dacht van wel tijdens de zeilweken van de Youth for Christ in de molen in Giethoorn, maar dat mijn mening hierover veranderd is na het dagje Giethoorn met Wim, dat ik een paar dagen geleden even aanroerde. Dat moet ik natuurlijk uit de doeken doen. Het lijkt er even op of ze niet weer bij komen als ik het foetsj foetsj... van de kwaaie billen van Wim beschrijf die over de bruggetjes voor me uit liep op weg naar de auto.
Na de lunch lopen we de overvloed aan heerlijkheden er weer af naar de oliemolen Het Bolwerk zoals de derde envelop aangeeft. Hierin is ook een museum gevestigd, geheel gerund door vrijwilligers, zowel het onderhoud als de rondleidingen. Het is erg de moeite waard, maar die trappen naar boven laat ik maar voor wat ze zijn. De trappen in Barcelona liggen me nog vers in het geheugen en ik ben er net weer enigzins van hersteld.
Zoals altijd wordt de dag besloten met een diner, nu in De Sprookjeshof in Zuidlaren. De reiscommissie heeft weer goed werk verricht.