Soms heb je dat… een dagje rust. Weinig verplichtingen. Het is nog schoolvakantie hier en Anja en de jongens zijn komen buurten vanmorgen. Vanmiddag zal Susan nog even komen met retreever Megan. We hebben elkaar meer dan een maand niet gezien. Wij waren op pad met Ben en Diny en Curtis en Berdena en meteen erna de bruiloft van Arend en Amaka. En zij ging meteen erna naar Schotland naar haar moeder.
Wim gaat na de middag even op de bank voor z’n vaste middagdutje en terwijl ik naar m’n bedje kijk in het kleine kamertje bekruipt mij ook de zin om heel even te gaan liggen. Het dekentje van tante Catrien doet nog steeds dienst om even onder weg te kruipen. En warempel ik dut ook even in. De honden liggen voor de deur en zullen zoals altijd wel waarschuwen als er iemand het erf op komt.
Maar nee…ik word wakker om kwart voor drie en zet de koffie vast aan. Maar wie er komt… geen Susan. ‘Ie-j hebt oe vaste vergist’, zegt Wim, ‘ik wete haoste zeker da-j zeien van donderdagmiddag’.
Om 5 uur belt Susan. Ze had om half drie een slapende familie aangetroffen, de honden lagen voor de deur en deden geen bek los. Alleen Queeny deed grommerig tegen Megan en trok de lip op. Ze had ons niet wakker willen maken, ons huis en erf ademde een sfeer van diepe rust uit. Megan liet ze bij het stadion nog even uit. En toen ze thuis kwam hadden zij èn Megan ook een uurtje geslapen. Het zat gewoon in de lucht…. toch?
Vanavond hebben we weer ouderwets bijgepraat.

09-06-2011 om 07:42 geschreven door Lipske

08-06-2011 om 14:46 geschreven door thea