Er was een rat op ons erf…. We weten het nu zeker. Toen we vanuit Praag thuis kwamen hoorden we van Ben en Niesje:’Wie hebt een rotte in de viever zien zwemmen’. Nou wij niet. Valt misschien wel mee dachten… hoopten we. Ja het brood voor de schapen en pony’s was wel aangevreten onder de kapschuur, maar dat kan ook wel door veldmuisjes of spitsmuisjes gebeuren en die laatste zijn ook nog beschermd.
Tot Wim afgelopen weekend ’s avonds in het kippenhok keek en een dier met een staart zag. Ik probeerde nog: steenmarter misschien. Nee de foto op internet leek er niet op. Een wezeltje dan? Ook niet. Toen de bruine rat opgezocht. ‘Dat is ‘em’, zei Wim. Ja dan moet dat ook wel degene zijn geweest die twee kuikens heeft doodgebeten in het kippenhokje. De hen met de overgebleven vier kuikens ging daarna het hok niet meer in en ze bivakkeren nu ’s nachts hoog in de struiken voor ons huis. Het is een koddig gezicht om ze stap voor stap steeds hoger te zien vliegen tot ze bijna bovenin zitten.
Maar die rat moet gepakt, daar waren we het over eens. Voor dit soort akkefietjes gaat Wim altijd om raad naar buurman Jans. Die heeft een houten bak waar je dan gif in kunt leggen en waar alleen ratten en muizen in kunnen. Bovendien werden er twee rattenvallen geplaatst. Het was meteen raak. De rat had zich nog net los kunnen wurmen uit de val maar lag een meter verderop dood. Zij of hij is niet meer. Nu maar afwachten of het bij één gebleven is.