Op het laatste moment bedacht ik vannacht dat ik de boekjes Ik ben Moniek en Ik ben Scotty ook mee kon nemen naar de expositie die we organiseren ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van onze Expo- groep van Emmen Oost. Ik heb nog best een flink aantal boekjes over en geef regelmatig boekjes weg of verkoop ze bij een gelegenheid.
Gisteren hadden we de expositie al ingericht in de Voorhof. Overal vandaan kwamen de voormalig exposanten met een paar van hun werken om een overzicht te krijgen van 10 jaar Expo. Wat een creativiteit is er hier. We kijken opnieuw onze ogen uit. Aquarellen van Roelie Manrho en Geert Rabbers, keramiek van Co Manrho en van Margriet Kastelein, prachtige foto’s van Leidy Veldman en Dea Jense, acrylschilderijen van Janny Bronda, Tiny Boezen en Eke Krabben. Prachtig borduurwerk van Cora Bos en mevr Visscher en houtsnijwerk van o.a Wim Seldenthuis. Ik denk dat de heren Lasker en Nederveen met olieverf schilderen. Henk Siebring die ook schrijft onder de schuilnaam Geert Hanken vertelt in het Drents.
Het is teveel om allemaal op te noemen: sfeer, precisie, uitdaging en verwondering gaan hand in hand. Ik heb m’n eigen Canadian Moose meegebracht en de paardekonten van Bij vader op de bok.
De boekjes liggen op de tafel van de Crea-groep die ook 3D kaarten verkoopt. Er gaan weer een heel stel Moniekjes en Scotty’s over de toonbank. Overal hoor ik aan het rinkelen van het poezenbelletje dat er belangstelling is. Leuk!
Maar als je me nu vraagt welke creaties mijn voorkeur hebben? Qua sfeer is het toch het Ierland schilderij van Janny Bronda maar ik blijf maar kijken naar het abstracte werk van Jan de Korte. Hij heeft er geen uitleg bij gegeven. Ik denk dat iedereen er zijn eigen invulling aan kan geven. Sommigen zien er een hemelpoort in, anderen hoor ik de brandende oven van Nebucadnezar noemen…. Ik weet het nog steeds niet. Ik moet steeds weer kijken naar dat lichte centrum. In elk geval maakt het me nieuwsgierig. Ik zou er wel een poosje tegen aan willen kijken, mediteren misschien.

Twee verschillende schilderijen van Janny Bronda.
Rechts: de Ierse impressie.
Links: een verweerde achtergrond waarin ze deze figuren zag en ze duidelijker maakte.

De foto's van wolken en luchten die Dea maakte. De rechtse stuurde ze op naar Erwin Kroll die haar met een leuk kaartje bedankte.