Inhoud blog
  • taalbad voor di Rupo
  • twee publieke opinies
  • verontwaardiging
  • verkiezingsshows
  • taalbewustzijn
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    boek onder lava
    verzwegen berichten
    21-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boedapest 2
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Schetsen uit Boedapest - deel 2

    grapjes in het labyrint onder

    de Burchtheuvel:

    a)

    om 18 uur gaat

    het licht uit, je moet verder met

    een olielamp – doorsijpelend

    water wordt plots echter

    b)

    Romeins bekken, vier koperen

    Bacchuskoppen  gorgelen zure wijn

    je ruikt ze drie spelonken ver


     

    c)

    lesje uit het labyrint:

    graffiti was in het stenen

    tijdperk pure kunst, in onze

    eeuw louter vandalisme

     

    ***

     

    pas wanneer je een muntstuk

    overhandigt, voel je hoe warm

    de hand van een bedelaar

     

    ***

     

    memoriaal voor Joplin

    in Janis’ Pub: een jonge Hongaarse

    gaat uit de bol, stem genoeg,

    te weinig waanzin – kunst is

    een zaak van leven of dood

     

    ***

     

    erosie: na nauwelijks 100 jaar

    werd pompeus al poreus

    zuilen, ogieven, kariatiden

    verkruimeld door uitlaatgas

     

    ***

     

    façade: niet  een halfgod, de baarlijke

    duivel bracht het licht naar de mens

    een bronzen toorts in een gebalde vuist

    speelse vleugeltjes aan het achterhoofd

     

    ***

    Lisztmuseum

     

    vier wijdingen ontving Ferenc Liszt

    geen kon hem bevrijden van de pose:

    geheven kin, hand onder revers

    denk er een tastbaar licht bij

    twee horentjes op zijn voorhoofd

    aan weerszijden van die ene wrat

     

    ***

    21-11-2007 om 11:18 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    20-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boedapest 1
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Boeddha heeft er de Pest in

     

    1. Schetsen uit Boedapest

     

    Hotel Nemzeti

     

    donzige loper op marmer

    lotus in gebrandschilderd glas

    Ruby Tuesday uit de boxen

     

    ***

    Blaha Lujza Tér

     

    voor ons Art Nouveaupaleis

    een rij met kom en plastic beker

    gaarkeuken van Hare Krishna

     

    ***

    Stefaansdom

     

    Szent Istvan: roodgeaderd

    marmer, bladgoud – de eerste

    koepel plofte in het stof

    ego sum via veritas et vita

    het panorama beneemt de adem

     

    ***

     

    bar Montmartre

     

    a)

    naakten van Egon Schiele

    vingers aan het kruis

    in oudroze loopt ze haar slalom

    langs zwart gelakte tafels

    bloedrode spots op haar huid

    hoog voorhoofd, hoge borsten

    hand in de lucht alsof ze

    koord danst op jouw blik

    b)

    basgitaar, koortje

    vamos a bailar

    Spaanse crooner in joods Pest

     

    ***


     

    joods museum

     

    a)

    de gidsende dame in de grote

    synagoge noemt Israël

    ‘a lovely little country’

    het klinkt metalig uit haar mond

    b)

    niet van cupola, van kipla

    komen de woorden koepel en keppel

    zegt de gids, jouw keppeltje

    veroorzaakt alleen maar jeuk

     

    ***

    ’s avonds langs de Rakozci Ut

    (een snelweg door de stad)

    maken bedelaars hun bed op

    in hun vaste vensternis: ze lachen

    om hun dagelijkse mop

     

    ***

     

    leven in de leugen:

    we drinken een Chardonnay

    voor 13 euro, geven 20 cent

    aan een oud vrouwtje met

    gaten in een blauwe handschoen

     

    ***

     

    een dag Pest een dag Boeda

    geen spoor van György Konrad

    een binnenkoer doet denken aan een getto

    20-11-2007 om 20:00 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.terug thuis in Oud België
    Bestaansonzeker België
     
    Na 7 dagen in een Midden-Europese hoofdstad stellen we vast dat de loopgravenoorlog tussen onze volksstammen nog steeds aan de gang is.
    We zagen daklozen overnachten in hun vaste vensternis, een oud vrouwtje krom gebogen over een stok, een plastic bekertje in haar vrije hand. Wat uit haar mond kwam, kan een gebed geweest zijn maar net zo goed een vervloeking van mens en wereld, alle goden inbegrepen.
    Taferelen die zich ook in ons land, met name in het Brusselse afspelen. Staan de blokletters BHV dan voor Buiten slapen-Homeless-Verpauperd?
    Weinig waarschijnlijk dat de sabelslijpers  van NVA en FDF het hierover al ooit hebben gehad: aan de poorten van hun vergaderpaleizen wordt immers gebedeld om brokken sensatie niet om levensonderhoud. Als je door een chauffeur ter plaatse wordt gebracht, heb je geen last van een opgehouden hand.
    Nochtans zitten met oranje-blauw christenen en humanisten bij elkaar. Oranje is een vrolijke, warme kleur en daar is in het huidige politieke klimaat weinig van te merken, zacht gezegd.
    Het blauw daarentegen is Berlijns blauw, bijna zwart. België is inderdaad een surrealistisch land: de meerderheid baadt in weelde, de vertegenwoordigers van het volk bekvechten om 'een morzel gronds' en vrijwel iedereen gaat onverschillig voorbij aan de dingen die er echt toe doen: hoe overwinter je met een gering of helemaal geen inkomen?
    Misschien is de federale staat zelf een bestaansonzekere bejaarde, maar toch geen die de straat op  moet met een plastic bekertje?
    Geldt Orwells gezegde dat ondanks de gelijkheid van alle zwijnen, de vette  gelijker zijn dan magere ook in onze verzorgingsstaat?
     
     
     

    20-11-2007 om 15:37 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schaatsers
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    de schaatsers







     

    in ouderwetse winters vroren de vijvers dicht

    van de zomerverblijven

    mochten de poorten en traliehekken open

     

    we schaatsten,  ontdekten

    een wereld als een Verboden Stad:

    paviljoentjes op hoge poten

     

    houten bruggen gebogen

    als een opgetrokken wenkbrauw,

    een balustrade waar je een gele

    of roze parasol bij dacht en sarongs,

    kimono’s als klaver en klaprozen van zijde

     

    we zagen de vissen onder het ijs die naar ons

    opkeken traagjes happend,  bellen

    blazend als misnoegde morsetekens

     

    langs de oevers van brekend kreupelhout en bramen

    leek de bodem  betastbaar en grijpbaar kropen

    bleekbruine en rozige kreeftjes

    over de wirwar aan wortels

    van plomp,  polderkaars en waterlelie

     

    we waren een paar weken rijk: werkvolk

    uitgelaten binnen gemogen op een buitengoed –

    in de stilte van de winter galmden de gilletjes

    kinderen die zochten naar evenwicht

    en de ouderen gleden statig en trots

     

    het ijs kraakte,  knarste gelijk de tanden

    van een jaloerse god: we schreven haakse

    heilige namen en achten, de tekenen

    van een eindige liefde bij de wijdere

    van de oneindigheid

     

    12-11-2007 om 11:40 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het peil van peilingen

    peil trekken op een peiling

     

    Wie kan nog een peil trekken op een opiniepeiling? Volgens een nieuwe  enquête van VRT-De Standaard (is het toeval dat die twee samenwerken?) zou 70% van de Vlamingen de aanslepende onderhandelingen schadelijk vinden en tegelijk zouden de partijen aan de onderhandelingstafel nog aan stemmen winnen.

    Hoe verklaren onze politieke handenlezers deze contradictie? Bewijst de individuele populariteitspoll niet dat veel zoniet alles bepaald wordt door de manier waarop politici in de media komen?

    Links haalt met SP.a, Groen en de ACW-vleugel binnen CD&V ongeveer 33%, dus twee derden van Vlaanderen is rechts tot extreem-rechts. Welk beeld zagen we van links de voorbije maanden: weinig meer dan interne verdeeldheid, zeker geen wervende boodschap.

    In Terzake van vrijdagavond 9 november kon je Bart De Wever horen foeteren op de Waalse pers die volgens deze verlichte geest een hetze zou voeren tegen de Vlaamse partijen.

    Maar wat valt er dan te zeggen over de Vlaamse media? Is er in Vlaanderen een dag- of weekblad, een tv-zender die erop aandringt om het communautaire gehakketak even te nuanceren en voorrang te geven aan essentiële uitdagingen, zijnde de vergrijzing, de stijgende kosten in de gezondheidszorg, de strijd tegen de armoede?

    Heeft iemand al één bevredigende verklaring gehoord of gelezen waarom bijvoorbeeld de armoedebestrijding in Vlaanderen zou afgeremd worden door een  gebrekkige Belgisch-federale structuur?

    Is het niet eerder zo dat de armoede ook voor onze eigen Vlaamse regering niet direct een topprioriteit kan worden genoemd?

    Maar goed, ik spreek namens maximum één derde van de Vlaamse bevolking: de rest droomt van meer gevangeniscellen, lagere belastingen etc En  van 'een grote staatshervorming' al kan bij straatinterviews geen enkele ondervraagde zeggen wat daarmee bedoeld wordt.

    Zou je geloven dat ik meer en meer de neiging krijg om net zoals Jacques Brel te antwoorden op de vraag waar ik vandaan kom: 'Moi, je suis du Luxembourg'?

    En Luxemburg staat in deze zin voor Patagonië of om het even welk gebied dat maar ver genoeg van hier verwijderd ligt.

    'Ik ben een Vlaming en daar ben ik fier op': wie kan deze sticker nog op zijn auto of venster kleven, tenzij   gehypnotiseerden - mensen die al hun reële of ingebeelde problemen aan een communautaire oorzaak toeschrijven waardoor deze problemen als bij toverslag zouden verdwijnen na de hocuspocus van een volgende staatshervorming.

    In De Standaard van zaterdag 10 november beweerde een opstelschrijver met het epiteton 'filosoof' achter zijn naam dat de Belgische democratie met haar mythische consensusmodel over en uit is en eindelijk de baan moet ruimen voor een Vlaamse democratie. Als die consensusmythe zo rampzalig was, hoe is Vlaanderen dan kunnen uitgroeien tot een van de rijkste regio's ter wereld? En waarin zou de Vlaamse democratie superieur zijn: in die 20% stemmen voor racisten, in onze roemruchte wachtlijsten?

    Vlaanderen lijkt  sedert bijna een jaar te leven onder hypnose van de drie D's, De Wever,  Dewinter  en Dedecker:  volksophitsers  gezegend door het lauwe wijwater van Jo van Deurzen en gehuldigd op de open tribunes van onze media.

     
     
     
     

    12-11-2007 om 11:30 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    11-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schoonheid en troost

    van de schoonheid en de troost

    Ter gelegenheid van de Klara Top 75 hoor je zeggen (en kan je lezen) dat schoonheid troost, ook als die schoonheid zelf droevig klinkt.

    Waarom is dit zo en is dit geen zeer eenzijdige benadering van de schoonheid?

    Om te beginnen is de behoefte aan troost niet zo verwonderlijk. We leven in een wereld die steeds meer als onzeker en bedreigend wordt ervaren, als emotioneel koud - een ervaring die in grote mate wordt versterkt door onze media die de feiten heel selectief en negativistisch presenteren.

    De behoefte aan het tegendeel, aan zekerheden en emotionele warmte is dus een vanzelfsprekendheid, ook los van de huidige omstandigheden: de mythe van de verdrijving uit het Aards Paradijs symboliseert de uitdrijving uit de moederschoot, het 'in de wereld geworpen zijn' (volgens de existentialisten) en al wat we nastreven is een herstel van deze oertijd, een volkomen geborgen zijn.

    Onze samenleving is in toenemende mate geatomiseerd: we leven als eilandjes naast elkaar. Veel vrienden en familieleden hebben een agenda, je moet eerst een afspraak maken om ze te zien te krijgen.

    Voorbij is de tijd dat je onaangekondigd ergens kon binnenvallen, buren die bij elkaar in een uit liepen. Vereenzaming is de prijs die steeds meer mensen hiervoor moeten betalen.

    En dan kan de geborgenheid van de schoonheid inderdaad een troost bieden, een ersatzwarmte die meer is dan een ersatz: muziek heeft geen handen om je aan te raken en te strelen, maar ze streelt je onderhuids.

    Toch lijkt deze troostende functie mij een belediging van de schoonheidservaring. Waarom beklemtoont men niet even zeer dat er zoiets bestaat als esthetisch genot: we hoeven niet droevig te zijn om van schoonheid te genieten. We zijn zinnelijke wezens en kunst spreekt de zintuigen aan, en de diepere sensoren van de ziel. Je kan dus smoorverliefd en intens gelukkig samen van kunst en andere schoonheden genieten.

    Wat me stoort aan de frase 'de schoonheid heeft een troostende kracht' is dus niet haar onwaarheid maar haar eenzijdige waarheid.

    Misschien omdat vreugde en genot moeilijker onder woorden te brengen zijn of minder mediatiek: hoe vaak zie je immers dolgelukkige mensen op tv of in de krant, tenzij 'artisten' die net een gouden plaat hebben ontvangen?

    Ooit al een vrolijke Afrikaanse boer op tv gezien? Of een dansende Afghaan?

    We moeten het niet zo ver zoeken: als we elkaar ontmoeten spreken we heel wat gemakkelijker over allerlei lichamelijke kwaaltjes, over prijsstijgingen dan over de schoonheden die ons hebben ontroerd.

    Wie zegt tegen zijn bezoekers: o we hebben gisteren zo lekker gevrijd?

    Of: we hebben hier in het donker een uur zitten luisteren naar Bach en we waren helemaal weg van de wereld?

    Weg van de wereld en weg van elkaar: raar hoe hetzelfde woord zo'n totaal tegengestelde betekenis kan hebben. In het eerste zinsdeel slaat het op een vlucht, een ontsnapping; in het tweede gaat het om 'vervoering', opgaan in elkaar.

    Schoonheid heeft beide te bieden: het kan inderdaad een asiel zijn, een toevluchtsoord; in andere gevallen ga je  genietend op in de aanwezigheid van het genie, in de zintuiglijke manifestatie van een hoger bestaan, het sublieme waartoe slechts enkelen productief in staat zijn maar waar  in principe iedereen receptief  binnen kan.

    In principe, haast en verharding plegen een slijtage op de gevoeligheid of ontvankelijkheid: opgaan in het schone vooronderstelt een vertoeven, stilstaan, luisteren, kijken met aandacht.

    Dit laatste is de belangrijkste pedagogische waarde van de schoonheidservaring: ze leert ons aandachtig te leven in beide betekenissen van dit woord. Aandacht in de zin van intensiteit, en in de zin van wijding, vroomheid - het schone ervaren is een religieuze, soms zelfs mystieke belevenis.

    11-11-2007 om 14:53 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    10-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het plooien van een schoot
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

    misschien







     

    misschien was jouw liefde altijd al mededogen

    een ontfermen om wat je enig vond

    onvervreemdbaar deze vreemdeling

    deze verzamelaar van spijt

     

    duld mij nu want de dagen zijn onduldbaar

    gulzige happen

    die de dood neemt

    in de dunne sneden van onze tijd

     

    hoor de krekels bezig

    in de kramp van dit gebeente

    hoe ze opgaan in hun taak -

    lees de wereld zijn bericht

    het legt klinkers in lege kelen

    die straks schreeuwen om wraak

     

    laten wij het geduld aanleren

    de vreemde taal die volkeren spreken

    zij die de adem vereren van boom

    en bodem, het gestage keren

    van zee en regen, zon en bron

     

    misschien is liefde niet meer

    dan meebewegen

    toegeven aan een zwaartekracht

    die lichter maakt

     

    misschien zijn we zo bedacht

    hebben we niets zo nodig

    als het mededogen

    de warmte van het avondrood

    want geen troon verheft je hoger

    dan het plooien van een schoot

    10-11-2007 om 13:23 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    09-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zwijgen als vermoord
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    niet om






     

    niet om wie vredig en

    vermoeid in zal slapen

    de vingers geknoopt

    aan een rozenkrans

     

    om wie wordt vermorzeld

    onder een dak, openspat

    terwijl boven het gejuich

    weergalmt in een cabine

     

    om wie geboren

    op een vuilnisbelt

    op een vuilnisbelt

    zal blijven in een zak

    gebonden met een strop

     

    om wie even nog

    mag ademen tot de vrucht

    valt uit haar schoot

    daarna de vlucht

    in een laadruim

    naar de open muil

    van vulkaan of oceaan

     

    niet om wie der dagen

    zat in zal slapen

    moet je droevig zijn, niet

    om de feiten die horen

    bij ons bloed en wezen

     

    om het zwijgen moet je

    rouwen, het toezien

    terwijl het tuig door

    de hemel raast en rook

    dampt uit de huizen

     

    niet om de dood moet

    je droevig zijn maar

    om het doden en het

    zwijgen als vermoord

    09-11-2007 om 13:21 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.taalrechten
    B-H-V en taalrechten
     
    Voor zover ik er nog iets van begrijp draait het in de soap over B-H-V in essentie om twee diametraal tegengestelde visies op taalrechten.
    Voor de francofonen is het taalgebruik, ook ten overstaan van de overheid, een individueel recht. De Vlamingen hanteren het 'territorialiteitsbeginsel', simpel te vertalen als: 'In Vlaanderen Vlaams.'
    Het weinige dat ik aan mijn jeugdig flamingantisme heb overgehouden, zet zijn stekels uit wanneer ik de francofone arrogantie vaststel in de Brusselse rand. Het gaat daar immers niet om arme sloebers die amper naar school zijn geweest of geen geld hebben om een taalcursus te betalen. Het misprijzen voor onze taal getuigt van een superioriteitswaan die historisch te begrijpen  valt - er wordt in de wereld nu eenmaal meer Frans gesproken dan Nederlands - maar in hoofdzaak betreft het een anachronisme dat vroeger ook in onze Vlaamse steden voorkwam en daar af en toe nog taalfossielen laat ontdekken.
    Daarnaast vrees ik dat de minachting de weerspiegeling zou kunnen zijn van onze eigen verwaarlozing van onze cultuurtaal.
    Wat moet een anderstalige in Vlaanderen aanleren: het lokale dialect, het 'Verkavelingsvlaams' of de standaardtaal?
    Alle respect begint bij zelfrespect: wie zelf zijn cultuurtaal radbraakt, hoeft niet verwonderd te zijn dat anderen er de neus voor ophalen.
     
     
     

    09-11-2007 om 09:52 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    08-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.waterlelie en dwaas
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    waterlelie en d(w)aas







     

    woorden, ja, met woorden

    kun je om, wijze soms

    die wijzen: zo moet je

    lopen, daar ligt je weg

     

    dan kom je haar tegen:

    een moeder met meisjeshuid,

    een exotische schone die

    jou aanstaart, wacht op

    een glimlach, een gebaar

     

    en weer loop je de woorden

    voor de voet, haken letter-

    grepen in elkaar: je had,

    dacht je, nochtans geleerd

    om toe te zien en voorbij

    te gaan, gelaten zoals een

    boom ritselt in de regen,

    vreedzaam meedraait

    op de schijf van de aarde

     

    een donkere blik, de lichtvlek

    van een hals, en de haan

    kraait ten zoveelste male

    het lichaam verloochent

    de wijze en zijn leer: leg je

    handen open als een waterlelie

     

    in de zegen van het licht

    onder gezang van vogels:

    rukt een bloem soms aan

    haar wortels ter verovering

     

    zij ligt daar met open

    aangezicht, wacht of ze bestoven

    wordt, sluit de oogleden en

    roert niet meer, deelt haar

    ontroering met de zwijgende nacht

    08-11-2007 om 17:27 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Marc Herremans
    Herremans en Brouwers: één front?
     
    In De Morgen van woensdag gaat Jean-Marie Dedecker in zijn bekende stijl tekeer tegen de veroordeling van gewezen triatleet Marc Herremans wegens 'uitkeringsfraude'.
    Bestaat er geen verband tussen deze affaire en de zaak Jeroen Brouwers: in beide gevallen lijkt het me te gaan om een gegarandeerd basisinkomen.
    Een vervanginsinkomen is wat de term zegt: het dient om het verlies van een gewone verloning op te vangen. Wie het cumuleert met inkomsten uit een economische bedrijvigheid heeft er geen recht meer op.
    Is dit geen aanleiding om het Vivantprogramma eens van onder het stof te halen: een basisinkomen voor iedereen of men nu werkt in de economische betekenis van dat woord of niet. Er zijn immers tal van activiteiten waar geen leefbaar loon tegenover staat en die niettemin zinvol en waardevol voor de samenleving kunnen zijn: mantelzorg, allerlei vrijwilligerswerk en ambitieuze projecten in de sportieve of artistieke sector.
    Om moreel aanvaardbaar te zijn moet dit verzekerde basisinkomen boven de Europese norm voor armoede liggen, de belastingen moeten verschuiven van productie naar consumptie wat betekent dat deze hervorming alleen een kans op slagen maakt als ze minstens in heel de EU wordt doorgevoerd. Anders gaan de Belgen massaal inkopen in het buitenland of via het internet. Roland Duchatelet kan hierover meer vertellen. En of het zou leiden tot een meer rechtvaardige samenleving wens ik te betwijfelen.
    De vraag is echter of de gemeenschap alle exorbitante projecten moet ondersteunen. Marc Herremans lijkt me geen oplichter maar persoonlijk deel ik de mateloze bewondering van Dedecker voor Herremans niet, hij komt me voor als de incarnatie van een prestatiecultus koste wat het kost. Met sympathie maak ik me zorgen over de schade die hij met zijn exploten aanricht aan zijn eigen lichaam.
    In deze tijd van onthaasting en noodzakelijke versobering zou men zich eindelijk eens mogen bezinnen over het essentiële en het valt te betwijfelen of toejuichingen en adoratie van de massa daarbij horen. Of projecten die stukken van mensen kosten en alleen dienen om de drang te bevredigen om zichzelf en anderen te overtreffen. Wie 'boven de middelmatigheid wil uitstijgen' (dixit Dedecker) louter om zich van de middelmatigen te onderscheiden moet ofwel zelf instaan voor deze ambitie ofwel zich laten sponsoren door privé-personen. De gemeenschap heeft het recht om te eisen dat ambitie een maatschappelijke relevantie heeft alvorens daarin te investeren.
    Het oeuvre van Brouwers bezit deze relevantie onmiskenbaar, een rally die een of ander tropisch woud vervuilt of opschrikt met lawaaierigheid niet.
    De tijd van 'the sky is the limit' is voorbij, al blijven er neoliberale politici en hyperindividualisten die dit niet begrijpen.
     
     

    08-11-2007 om 13:34 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    07-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Boeddha

    Boeddha in de mailbox

     

    Vandaag 2 berichten in de mailbox: een aflevering van Poëzierapport en  een loftuiting van een lezeres, mij persoonlijk onbekend.

    Het Poëzierapport bespreekt een Nederlandse bundel uitgegeven bij De Bezige Bij: een gedicht uitgespreid over een 30-tal bladzijden dat begint met 'de wat de wat'  (15 keren) en voor de rest dergelijke zinsneden herhaalt.

    Opnieuw komt de vraag naar boven: waarom wordt zoiets uitgegeven door een respectabele uitgeverij en andere poëzie niet?

    Het heeft uiteraard met frustratie te maken maar ik spreek niet enkel namens mezelf maar net zo goed namens andere dichters die met ernstig werk bezig zijn en totaal onopgemerkt blijven. En namens talloze kunstenaars, in de plastische kunsten of in de muziek, die zich met hart en ziel in hun werk storten en zelden de kans krijgen om ermee naar buiten te komen, laat staan dat ze er één eurocent aan zouden verdienen.

    En steeds zijn het enkelingen die hierover beslissen: een lector of uitgever, een galerijhouder of museumdirecteur, een cultuurpaus à la Jan Hoet.

     

    Diametraal hiertegenover staat het voorbeeld van mijn vriend E de C, regisseur van amateurtoneel die de schouders ophaalt bij tegenkanting of geringe opkomst en gewoon doorgaat, met de glimlach. Een eigentijdse Boeddha of Sisyphus in de interpretatie van Albert Camus.

    Op het einde van zijn beroemde essay, De mythe van Sisyphus, stelt  deze grote filosoof dat we ons Sisyphus als gelukkig moeten voorstellen.

    De mythische held rolt zijn glibberige steen de berg op en wanneer die hem voor de zoveelste keer net voor de top ontglipt, haalt de  antiheld zijn schouders op, en daalt glimlachend de berg af om verder te gaan met zijn schijnbaar uitzichtloze arbeid.

    Naar het woord van Boeddha is heel wat kwelling niets anders dan zelfkwelling door te verlangen naar zaken die onbereikbaar zijn en er in feite weinig of niet toe doen. Iedere vorm van ambitie is zo'n zelfkwelling: waarom vinden we geen voldoening louter in het maken en moet er een ervaring van succes bij komen? Succes dat dan wordt toegekend door de anderen en niet door de maker zelf.

    Is niet het voltooien van een opdracht die men zichzelf heeft opgelegd, het meest essentiële?

    Deze boeddhistische reflectie wordt tegengesproken door de wijsheid van de Engelse dichter John Donne: 'No man is an island.'

    Of we het graag hebben of niet, we leven voor de ogen van de anderen en we voelen sinds ons eerste besef of zelfbewustzijn de behoefte om in deze ogen een goedkeuring te zien. 'Mama, kijk zonder handen' is het clichévoorbeeld van een eerste bedelen om aandacht en lof. En van deze primaire behoefte komen we nooit los.

    Kortom, de realistische wijsheid bestaat er waarschijnlijk in om beide overwegingen in gedachte te houden en in de praktijk te brengen: enerzijds de onthechting van het Boeddhisme, anderzijds een 'gezonde' ambitie. Dit betekent een hand die niet voortdurend wil grijpen, maar een hand die geregeld open ligt als een waterlelie op een vijver. In de vrede van het licht, onder de zang van vogels.

    Ook de bloemen willen bekeken worden, moeten bekeken worden, anders worden ze niet bestoven. Maar ze rukken daarvoor hun wortels niet uit om de aarde te gaan veroveren.

    07-11-2007 om 15:32 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Elijah
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Elijah’s lied

     








    vergeet bij deze maaltijd

    het bord voor de reiziger niet

    die komen zal

    of al gekomen is

    neergedaald in zijn sjees

    als in een bal van vuur

     

    en ons gadeslaat in dit uur

    zijn adem op het raam

    en het gadeslaat:

     

    het malen van de kaken

    onder de getrimde baard

    de tanden als een geribde tang

    om de rand van het kristal

     

    het bekken zoals het gebogen staat

    om het getrappel van het kraakbeen

    het trotse hoge been

    waaraan de borsten

    opbollen als een  zeil

     

    vergeet zijn bord niet, hij eet

    met smaak - en zie

    hoe hij weer die vallei doorwaadt

    het bleke zand waarop ze lagen

    verspreid en uitgestald

    als koopwaar op een laken

     

    en hoe – zoals een wind op haren jaagt

    tot ze rollen in een bol –

    ze nader kwamen gelijk nieuwe buren

    en zich herkenden: dij en scheen

    en tussen stuit en schedel

    het bikkelen snoer

    afgestemd als een vedel

     

    hoe in zijn lied de kaken

    lippen kregen en spraken

    want de holte had een tong

    die de taal proefde – zachtjes lachend

    om de gevonden munt

     

    en dan de sjees, het span in dit lied:

    vergeet zijn bord bij het venster niet

    en zing niet luider in je slaap

    dan het juichen van de paarden

    07-11-2007 om 10:21 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    06-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.helder moment
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

     

    helder moment?







     

     

    het is maar waar je blik op valt

    (dat rammelend kistje vol

    wat wil ik dat ik mis)

     

    je kan kijken tot je nek verkrampt

    naar de minderen in aantal

     en hun meer (en geen die méér

    naar nog verlangt

    en wakker ligt of het verdampt)

     

    of heb je het lenige nog

    dat het hoofd kan buigen

    voor de meerderen in massa

    en hun kinderen met ogen

    waar de vlieg in thuis is

    en buiken die bol staan als ogen

     

    het is maar wat je voor ogen staat

    een billboard

    een rekening

     

    het is maar wat er op tafel slaat

    een grijpkraan

    een vuist

     

    het is maar deze demente tekening

    o wat kranig

    en bijna juist

    06-11-2007 om 17:10 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    05-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verschijning
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    haar  verschijning

     

    haar haren

    een hangmat van doezelend licht

    met slapers in de ogen

     

    de teint van dit ovaal gezicht

    een zalm die dromerig heeft bewogen

    in een tulpglas van opaal

     

    haar lippen bakken zoete broodjes

    met de taal, een festijn

    zoals het regenen kan

    net vóór een volksstam, een vluchtende

    clan bezwijkt in een woestijn

     

    de lange loden jas

    in het zwart van pure nacht

    wanneer al wat trilt en dreunt

    in steen en been

    zijn ontzag en huiver stemt

    naar de hartslag van de stilte

     

    een zalm die dromerig bewoog

    in een tulpglas van opaal

    05-11-2007 om 18:56 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geniaal maar
    geniaal met te korte beentjes
     
    Lezer Gert Verwilt uit Berlaar bespreekt (in De Morgen van vrijdag) een veelvuldig voorkomend misverstand: het ophemelen van intelligentie als een opperste waarde.
    Hij schrijft: 'Bart De Wever is in veler ogen een intellectuele reus.'
    Zelf ben ik nog nooit achterover gevallen van De Wevers intelligentie, wellicht omdat ik er te dom voor ben - zijn verbale begaafdheid kan me soms meer bekoren.
    Maar wat is er aan de hand met het aanprijzen van intelligentie als zodanig?
    Om te beginnen waren de grootste politieke misdadigers uit de voorbije eeuw - Hitler, Stalin en Mao - allesbehalve dom.
    Wat wij van politieke leiders en van mensen die verantwoordelijkheid dragen in het algemeen, mogen en moeten eisen is wijsheid.
    De wijze is intelligent, maar deze regel kan men niet omkeren: de intelligentie is niet noodzakelijk wijs.
    Wijsheid impliceert, zoals lezer Verwilt aangeeft, bedachtzaamheid: lang genoeg nadenken alvorens men zich uitspreekt. En inderdaad het vermogen tot empathie, emotionele intelligentie genoemd. De onwijze kan zich niet inleven in de gedachten, gevoelens van een tegenpartij: hij of zij kan éénzelfde problematiek onmogelijk van uiteenlopende perspectieven bekijken. En dan plakt men gemakkelijkheidshalve etiketten op een onbegrepen realiteit: 'terroristen' op een verzetsbeweging, 'fundamentalist' of 'extremist' op een  persoon die zijn/haar overtuiging ernstig neemt, 'parasieten' op mensen die niet de vaardigheid bezitten om het te maken in deze maatschappij.
    De intelligentie maakt in het beste geval haarscherpe analyses, maar vergeet wel eens de nuance, de achtergrond van de feiten, de perspectiefverschuiving die een zelfde verschijnsel  een totaal andere betekenis kan geven.
    In ergere gevallen gaat de intelligentie op een willekeurige, opportunistische manier om met de gegevens en laat ze uit de eigen feitenverzameling elementen weg die het a priori vastgelegde betoog kunnen ondermijnen of tegenspreken. Tot vóór de corruptiezaak in Mechelen hoorde je een aantal Vlaamse politici en commentatoren gretig schieten op de 'politieke maffia' in Charleroi met een allure van morele superioriteit die bij voorbaat uitsloot dat corruptie ook in Vlaanderen voorkomt.
    Alsof er niet voldoende bewijzen van het tegendeel waren geleverd in het verleden, al dan niet toegedekt door de tovertruc met procedurefouten of verjaringstermijnen.
     
    Heel wat tenoren uit onze Vlaamse politiek - en daarbuiten, denk aan het recente incident met RWDM-voorzitter Vermeersch - zijn in de eerste plaats rad van tong: De Wever, Dedecker, De Winter. Zij overbluffen hun tegenstanders vaak met oneliners, sloganeske overdrijvingen en verbaal 'salonvoetbal': zij zijn inderdaad 'tribunespelers', neem de tribune weg en ze veranderen vaak in charmante kerels niet gespeend van humor.
    Maar hun intelligentie doet  meer dan eens denken aan de titel die Louis Paul Boon gaf aan een bundel essays over de hemel in geprezen Vlaamse auteurs: 'Geniaal maar met te korte beentjes'.
    Wijsheid vooronderstelt eveneens het vermogen om ten gepasten tijde te zwijgen en zoals Yvan Devadder in Terzake opmerkte heeft De Wever 'een schitterende kans om te zwijgen' verkeken.
     
     

    05-11-2007 om 11:34 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    04-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ter zake
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    ter zake

     

     

    deze wereld

    door de mens gemaakt

    tot schaduwbeeld van zijn gelijkenis

    het is geen engel die erin verdwaalt

    en zijn  vleugels heft in het schone

    ongemak van een huivering

     

    alleen een mens braakt van de mens

    alleen een mens

    smaakt de hete kruiden van de schaamte

     

    deze wereld

    dag aan dag zendt hij zijn boden uit

    met naald en zuur

    zij branden beelden

    in je schedel

    in al de dragers van herinnering:

     

    geen dier van ongeduld

    geen engel

    als een droom onthuld

    zal ze verzinnen

     

    alleen de mens bedenkt de mens

    vindt een reden uit

    om niet te weten

    en faalt toch zo schaamteloos

    in het vrolijke vergeten

    04-11-2007 om 13:12 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    03-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Allerzielen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Allerzielen

     

    miezer-, griezelregen, pezen

    knappen hoorbaar als takken

    onder je huid: dit is

     

    de schedeldag, op een vale lei schrijft

    een meeuw haar gil - waar schrikt

    ze van, haar schaduwloze vlucht?

     

    geen regen, alleen het zweet van

    bladeren, bos dat zopas nog zong

    op de tonen van oktober

     

    je gedenkt niet eens een dode,

    de dood bedenkt jouw vezels

    met bezoek, woekert gelijk

    een virus in een vlies

     

    jouw rijk behoort een andere

    wereld, de zwijgende, hoorbaar

    door afwezigheden, woorden zolang

    gebezigd dat ze barsten

    als gleiswerk in de vaat

     

    neem ze voorzichtig uit het water,

    breek ze met zorg zoals men broden

    deelt met vogels, bedelaars: zie

    de begeerte in hun oog, de angst

    dat  iemand ze voor zal zijn

     

    een grotere vogel, een bewoner

    van karton met een mes onder

    het koord dat zijn vodden ophoudt

     

    aanwezigen die geuren naar

    noodbrug en bladeren,  terwijl

    een miezer-, griezelregen

    ritselt als een dodenkleed

    03-11-2007 om 15:29 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sorrycultuur
    sorrycultuur en geweten
     
    De apologie die stormram Dedecker voor zijn (ex?)boezemvriend Dewever heeft geschreven (zie De Standaard van vrijdag) bevat een merkwaardige contradictie.
    Als recept tegen de door Dedecker uitgespuwde 'sorrycultuur'  presenteert hij de volkse wijsheid: 'vergeten en vergeven' - niet zo verwonderlijk voor een populist.
    Maar eerder lezen we: 'De herinnering aan de gruwel uit het verleden levendig houden is een permanente opvoedkundige taak van de democratie(...)'
    Vergeten is dus ook voor Dedecker geen optie en kan ook niet, noch in het privé-leven noch in het collectieve: wie zich zijn fouten niet herinnert, is gedoemd ze te herhalen.
    Maar  het 'vergeven'  is ongetwijfeld een christelijke en algemeen-menselijke deugd. En hierin zijn wij Belgen en West-Europeanen bijzonder hypocriet: wij eisen onmiddellijke verzoening in het buitenland (denk aan de Verzoeningscommissie in Zuid-Afrika, de volksrechtbanken in Rwanda, de afwikkeling van de oorlog in Bosnië en Kosovo) maar zelf zijn we na ruim 60 jaar nog niet in staat om elkaar - 'witten' en 'zwarten' - de hand te reiken.
    Wat bemoeilijkt deze verzoening? Precies de herhaling: in het racistisch discours van het VB, hun onmiskenbare banden met intussen verboden paramilitaire organisaties als Voorpost en VMO, komt dat verleden weer in alle duidelijkheid naar boven. En in hun afkeer voor 'volksvreemde' elementen vinden zij partners aan de overkant van de taalgrens, namelijk bij het Front de la Jeunesse.
    Juist daarom zijn de excuses van burgemeester Janssens geen overbodige luxe: ze zijn niet enkel gericht tot de joodse nabestaanden maar ook tot de gehele bevolking en in het bijzonder tot de jeugd. Zijn intentie is de herhaling van de gruwel en de waanzin te voorkomen. In essentie gaat het om een oproep tot het individuele geweten: ordewoorden als 'Befehl ist Befehl' kunnen nooit een excuus zijn om misdaden  te legitimeren.
    Maar hoe lastig dit is in de praktijk blijkt uit de houding van de commandant van de Enola Gay: aan de grootste moordpartij in zo korte tijd uit heel de geschiedenis had deze man geen enkele wroeging overgehouden. Hij had naar eigen zeggen 'een opdracht' of 'een missie' vervuld.
    Opvoeden tot morele weerbaarheid, tot zelfstandig oordelen staat haaks op indoctrinatie met patriottisme,  onderdanigheid en volgzaamheid.
    De  jong gestorven Duitse schrijver Wolfgang Borchert, komende van het Oostfront, zet onder een van zijn kortverhalen in blokletters: 'SAG NEIN'.
    Er is geen gewetensvrijheid zonder gewetensvorming. De vraag is of deze houding wel voldoende wordt aangebracht in de opvoeding zowel bij ons als elders in de wereld.
     
     

    03-11-2007 om 10:57 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    02-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Stefan Vanfleteren
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Belgicum

    - Stefan Vanfleteren in het Antwerpse fotomuseum –

     

    geboren worden was haast

    maken met de nederlaag: ze

    kregen er hoogstens een eeuwtje

    voor, tegen dan moest het af

     

    scherper dan de glans op

    straatsteen en boomschors

    staat het tekort in hun huid:

    geen bevroren veldweg is zo

    verbrokkeld, vertreden

     

    alsof de aarde werd doorgrond,

    gekeken onder alle deksels van

    alle pannen, aalputten, bewaar-

    kuilen voor dierlijk voeder

     

    toch staat er een stok onder

    een hand, een magere klauw

    in de nek van een weggelopen

    hond – schuim glinstert aan

    een knevel, een oog loenst

    vanonder de flaptekst van

    een ooglid: dit boek, bezoeker,

     

    had je moeten lezen, deze

    maskerade van waarde en trots,

    regels geschreven met houtskool,

    gereten, gevreten in metaal

     

    een verhaal als een landweg

    en mist neemt dit land op

    met een vaatdoek – en haarscherp

    de prothese van een onderbeen

    gelijk een vaas op een kast:

     

    schuif de laden open, lees

    hoe je toch waardig verliest

    02-11-2007 om 17:33 geschreven door staf de wilde

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 03/08-09/08 2009
  • 27/07-02/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 15/06-21/06 2009
  • 28/01-03/02 2008
  • 21/01-27/01 2008
  • 14/01-20/01 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 31/12-06/01 2008
  • 24/12-30/12 2007
  • 17/12-23/12 2007
  • 10/12-16/12 2007
  • 03/12-09/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 12/11-18/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 22/10-28/10 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 08/10-14/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 10/09-16/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 27/08-02/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 02/07-08/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 04/06-10/06 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 23/04-29/04 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 09/04-15/04 2007
  • 02/04-08/04 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 12/03-18/03 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 26/02-04/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 12/02-18/02 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 29/01-04/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 25/12-31/12 2006
  • 18/12-24/12 2006
  • 11/12-17/12 2006
  • 04/12-10/12 2006

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!