|
Niet aftellen
Een twee drie vier vijf, en ik vergeet de nul
die ik gans mijn leven met iets zinvols vul.
Nul twee drie vier vijf, en ik vergeet de één.
Niemand gooi ik ooit voortaan een steen ,
steeds strompelend op dat ene kreupel been.
Nul één drie vier vijf, en ik vergeet de twee.
Zon en rust, vakantie aan de Middellandse Zee
en mijn dierbaar vrouwtje altijd met mij mee.
Nul één twee vier vijf, en ik vergeet de drie
kinderen van mijn kinderen die ik heel graag zie,
sterk bemind door ik weet wel heel goed wie,
Ze heten beiden zoals ik ook Bourgoignie.
Nul één twee drie vijf en ik vergeet de vier.
Het vieren van het harde mooie leven hier,
de zorgen en de dromen samen met plezier.
Nul één twee drie vier en ik vergeet de vijf,
die verlangt dat ik hier nog veel jaren blijf
en na elke storm opnieuw weer bovendrijf.
15/6/2014
|
.
.
Ik ben Roland Bourgoignie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Frankie ( eurocent op forum).
