Ondanks Covid-19 is het toch maar lekker Pasen. En met lekker bedoel ik dan de eitjes van de Paashaas (liefst met pralinévulling). We moeten dan wel in ons "kot" blijven maar prijzen ons gelukkig met het feit dat we nog een tuin hebben. Met het prachtige weer van de afgelopen dagen was het genieten alsof het al zomer was ! Morgen zou er een dipje in de temperatuur komen maar ja, wat wil je als je 10° boven je stand leeft. Het kan niet blijven duren !
Op het risico door sommigen voor gek te worden verklaard : het zou wel eens mogen regenen. Geen 2 weken aan een stuk natuurlijk, maar een mals buitje, meer dan ééntje en liefst 's nachts zou meer dan welkom zijn. Dan moet ik mijn juist gezaaid schaduwgazon niet meer elke dag besproeien en kan ik het grondwater sparen voor de volgende zomer.
De voorbije dagen was het een echte groenexplosie in de tuin. Al dat frisse groen dat nog niet onder het stof zit of aangevreten is door bladluis & Co laat het beste verhopen voor de komende zomer.
Ondertussen zijn de containerparken terug open en hebben we terug opslagcapaciteit voor het snoeiafval en het verder opruimen van de tuin.
Onze jongste Berner "Scruffy" is ook al van jongs af aan geïnteresseerd in bloemen en planten. Hij heeft weliswaar andere prioriteiten. Ik kijk rond naar wat mooi is, Scruffy kijkt rond om te zien of iets lekker is !
Nu op één gele dovenneteltje zal het niet steken zeker !
Op het eerste zicht is het heel raar om nu reeds waterjuffers te zien rondvliegen. Een week geleden vroor het 's nachts nog. Maar dat deert de winterjuffer niet, het zijn de enige vertegenwoordigers van hun familie die heel de winter lang actief zijn. Als het echt heel koud wordt gaan ze in stand-by modus. Ze kunnen dat omdat ze antivries in hun bloed hebben, handig toch !
En deze twee zijn al druk in de weer voor het nageslacht !
De naam is groter dan het tulpje zelf. Tulipa pulchella 'Persian Pearl' is een botanische dwergtulpje dat bloeit met magentakleurige bloemen die in het centrum heldergeel zijn. Omwaaien zullen ze niet vlug doen want ze zijn max. 10 cm hoog, Ze bloeien in april en zijn geliefd bij bijen. Ze zijn geschikt voor verwildering, mits ze op een warm plekje geplant worden. Hun origine ligt in Noord-Iran en Koerdistan.
Lang geleden toen we jong(er) waren, waren er overal nog plassen en vennetjes waar we salamanders gingen vangen om in een oud aquarium of iets dergelijks te "bestuderen". Al die plassen zijn ondertussen verdwenen onder beton en verkavelingen en de salamandertjes die er nog zijn, zijn ondertussen, gelukkig maar, beschermde diersoorten geworden. Ik prijs me gelukkig met mijn (kunstmatige) tuinvijver die ondertussen een vakantiepark voor veel amfibieën uit de buurt geworden is.
Momenteel is het paartijd voor de salamanders. Hier zien we vooral de kleine watersalamander en de alpenwatersalamander en af en toe zelfs de zeer zeldzame kamsalamander langskomen.
Euphorbia characias komt uit de steppe. Het is dus een plant die de droogte goed kan verdragen en liefst in de volle zon staat. Het bonte blad blijft heel het jaar aan de plant hangen en rond deze tijd maakt de plant zich op voor de bloei. De kleine gele bloemetjes blijven lang mooi. Opgelet echter met huisdieren of kleine kinderen. Euphorbia wolfsmelk) is giftig, als je een tak kneust komt er een giftig wit sap (melk) uitgelopen. Opletten ook dat je dit niet in de ogen krijgt tijdens werkzaamheden in de tuin. Als je dit echter in het achterhoofd houdt heb je voor de rest een probleemloze plant waar je jaren plezier aan hebt.
Het zijn rare tijden ! En niet alleen wegens Covid-19 ! Na een zachte maar kletsnatte winter kregen we een zonnige maar frisse maand maart. En volgende week wordt het blijkbaar ineens zomer ! En het is niet te geloven maar de grond wordt weeral terug lekker droog, hopelijk gaan we 2019 niet achterna (
20° en meer, heerlijk op het terras eten terwijl de vogeltjes rond je fluiten, van mij mag het ! En de viervoeters vinden het ook best leuk in de tuin. Er is best nog veel werk te doen en ik heb nog plannen om de volgende 20 jaar bezig te blijven. Zo zou ik graag Fuchsia's in de nieuwe muurserre willen houden. Probleem is alleen dat alles van kwekerijen tot tuincentra gesloten is en ik ben geen grote fan om levende zaken aan te kopen via internet. Noem me ouderwets maar ik zie de dingen die ik koop graag in levende lijve: vastpakken, eens ronddraaien om alle kanten te zien en dan beslissen.
Ooit zal het wel terug "normaal" worden zeker ? En meer dan ooit ben ik blij niet op een appartementje op de 7 verdieping te wonen ! En nu staan hier 12 hondenpoten klaar om te gaan wandelen. We leven onder hetzelfde dak, dus mag het. Blijf gezond !!!
Het vosje is, anders dan zijn naam laat vermoeden, een kleine solitaire zandbij die vooral nu in het voorjaar actief is. Ze zijn niet echt zeldzaam maar het was wel de eerste keer dat ik er eentje tegenkwam. Ze maken hun holletje in de grond. Als je een klein vulkaanvormig bergje zand ziet op een zonnige plek heb je een holletje van de zandbij gevonden. Je zou ze op het eerste gezicht kunnen verwarren met een hommeltje. Uiteraard is het belangrijk om weg te blijven met sproeimiddelen !
Rond de vijver was overal Miscanthus uitgelopen. Daardoor werd het zicht op de vijver vanuit het oud gedeelte van de tuin geblokkeerd door 2 meter hoog siergras.
Probleem is dat we vlak tegen de rand van de vijver moeten werken met de spade. En de vijver is een folievijver, opletten geblazen dus. Maar we komen er wel, langzaam maar zeker ! Da's één van de voordelen van met pensioen zijn, het moet niet allemaal strikt volgens planning. Volgend weekend zou het 20° worden, tegen dan zou ik wel graag rond zijn met mijn operatie Miscanthus.
Dit is wel de mooiste kraaiachtige die je bij ons kan tegenkomen. Het beestje noemde "Gaai" maar in Nederland sprak men vroeger over de "Vlaamse Gaai". Dat kwam doordat de rijke middenklasse in de Zuidelijke Nederlanden graag flaneerde in kleurrijke kledij en het bonte verenpakket van onze gaai daarmee vergeleken werd.
In het najaar verzamelen ze honderden eikels die ze dan ergens wegstoppen. Soms zijn ze een beetje vergeetachtig waardoor de eikels het volgende voorjaar kunnen ontkiemen en nieuwe boompjes worden. De meeste eikenbomen in onze bossen zijn dan ook met de hulp van onze gaai ontstaan !
De akkerhommel is een vriendelijk zachtaardig hommeltje dat niet vlug zal steken. Normaal komen de werksters pas begin mei tevoorschijn. Dit jaar zijn ze, net als veel andere dieren en planten, een maandje vroeger komen opdagen. Dit werkstertje zoemde over en weer tussen Helleborus, Mahonia en Viburnums.
Als gevolg van Covid-19 zijn de recyclageparken hier al 10 dagen gesloten en wie weet voor hoelang nog. Ik had net de restanten van de twee meter hoge Miscanthussen afgeknipt toen de maatregel inging en was dus net enkele uren te laat met ze af te voeren. In gewicht vertegenwoordigt dit bijna niets maar in volume des te meer. Ze zitten nu in een paar "big bags" maar die staan lelijk in de weg om het terras een opkuisbeurt te geven. Ik denk eraan om de stengels deze namiddag te verkleinen door er met de grasmachine over te rijden. Gelukkig hebben we een maairobot zodat we toch al van het gazonmaaisel verlost zijn. Ik heb overal tussen de heesters houtschors liggen. Ik ben niet van plan mijn snoeisel of maaisel daar bovenop kieperen. Ik heb al met het idee gespeeld om mijn verhakselde Miscantus stengels te hergebruiken als vervangstro voor het kippenhok. Straks eens advies inwinnen bij de familie Tik-Tok !
Deze plant is afkomstig uit Zuidoost-Europa. Ze werden hier ooit in tuin aangeplant en zijn van daaruit terug verwilderd.
De plant dankt zijn naam aan de zaaddoosjes die op penningen lijken. Volgend verhaaltje vind ik wel mooi en is actueel met de Paasdagen op komst. Judas Iskariot verraadde Jezus voor 'dertig zilverlingen'. Volgens sommige volkslegenden zou Judas toen hij zich verhing de zilverstukken onder zijn galg hebben laten vallen of hebben weggeworpen. Daaruit groeide de judaspenning. Persoonlijk geloof ik er niet al te veel van maar het is wel een mooi verhaaltje.
De plant is niet kieskeurig maar heeft een voorkeur voor zonnige of licht beschaduwde plaatsen
De judaspenning in mijn tuin heeft de omgekeerde weg gevolgd, van verwilderd terug naar de tuin !
Blauwe druifjes of om exact te zijn: de langbladige druifhyacint is een leuk klein bolgewasje dat nu uitbundig bloeit. Ze verwilderen heel makkelijk zodat je er elk jaar meer en meer van krijgt, gratis en voor niks. Ze groeien eigenlijk zowat overal, alleen mogen de bolletjes tijdens de winter niet te nat worden want dan rotten ze.
Ze komen uit het oostelijk Middellandse Zeegebied en tot in Bulgarije in het wild voor. De blauwe variant kent iedereen maar ze zijn er ook in wit en roze. Die roze variant heb ik zelf nog niet gezien. De witte wel, maar persoonlijk verkies ik de originele blauwe bloemetjes.
Dit is één van de zeldzame foto's waarbij de volledige familie von berner Sennen present tekent. Op de achtergrond onze oude dame die de voor een Berner gezegende leeftijd van 15 jaar heeft. Vooraan het jonge geweld van resp. 2,5 jaar en 4 maanden. Die laatste twee zijn onafscheidelijk en spelen heel de dag met elkaar. Met het mooie weer kunnen ze 's middags buiten ravotten. Ze hebben een degelijke natuurlijke bontjas aan en zijn goed geïsoleerd tegen de kou. Als ze zouden kunnen kiezen tussen -10 of +30° kiezen ze voor het eerste !
Vermits kikkers hun lichaamstemperatuur niet kunnen regelen zoals wij nemen ze elke gelegenheid te baat om in het zonnetje wat op te warmen. Zo is het de laatste week bij dit hoekje van de tuinvijver elke namiddag verzamelen geblazen.
Ribes is een sterke struik die bijna overal en op elke soort grond groeit. Ze bloeien uitbundig rond deze tijd van het jaar. Onderhoud hebben ze bijna niet nodig. Moesten ze toch te groot worden kan je ze snoeien in de winter. Indien nodig kunnen ze tot op 30 cm boven de grond gesnoeid worden. Je zal dan wel een jaar zonder bloemen zitten want ze bloeien op tweejarig hout. Beter is dus af en toe enkele takken terug te knippen. Schaduw of zon speelt ook geen grote rol. Hier krijgt de plant enkele uren zon in de late namiddag en blijkbaar is dat ok.
De alpenwatersalamander heeft evenveel met de Alpen te maken als u en ik. Het is onze grootste salamander in de lage landen en zeldzaam is ie ook niet. Met het zachte weer van de vorige dagen kwamen ze zonnen in de bovenste waterlagen van de vijver. Ze zijn ook al druk bezig met koppeltjes te vormen en voor het nageslacht te zorgen. Het is dan wel belangrijk dat er geen vis in de vijver zit want die eten alles op van eitjes tot dikkopjes en jonge dieren. En voor ik het vergeet, de astronomische lente is ondertussen ook begonnen, vanaf nu zijn de dagen langer dan de nachten. En volgende week mogen we de klok een uurtje doordraaien, het komt allemaal goed !
Ik ken geen enkel wasproduct dat zo'n smetteloos wit resultaat geeft als de bloemen van de stermagnolia. Met honderden hangen ze aan één struik en elke bloem is een kunstwerkje op zich. Niet slecht voor één van de oudst bloeiende plantenfamilies op aarde !
Nu alleen maar hopen dat ze tijdens het weekend niet bevriezen want daar kunnen ze echt niet tegen !
Ik ben Roger
Ik ben een man en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is jong gepensioneerde.
Ik ben geboren op 29/05/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tuinieren, fotografie, zeewateraquarium, modelbouw, ....
Bernerhof
