Ik ben Bompapatje
Ik ben een man en woon in Wilrijk/Antwerpen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd bediende.
Ik ben geboren op 02/10/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Bier, amateurtoneel en schrijfselen.
Ik heb mezelf voorgenomen om gezond en volledig bij mijn verstand 120 jaar te worden
Hier se, hier se een bezoeker se.....
Welkom in mijn nederige blog...
Iets drinken?... Als je een biertje wenst, klik dan even op de foto onder de datum en kies maar... keuze genoeg. Gezondheid!
02-04-2013
Doof
Al drie dagen sukkel ik met een ontsteking van de gehoorgang en het middenoor.
Al drie dagen verbijt ik de pijn en de koorts, maar hoor ik zo goed als niets
Alleen maar stilte rondom mij niets dan stilte
Communiceren wordt steeds moeilijker vermoeiender
Alles moet twee à driemaal herhaald worden Ik begrijp het wel dat sommigen het dan opgeven hoor. Het vrouwtje doet haar best om het niet te laten merken, maar ook voor haar wordt het zwaar.
s Avonds dan maar samen TV kijken met ondertitels uiteraard maar Teletext pagina 888 voor gehoorgestoorden laat het alweer afweten; ondanks de technologie in 2013. Een ondertitelde opgenomen goede film dan maar maar ik hoor niets niemand praten in mn favoriete Franse taal mis de achtergrond geluiden zoals een schop in t zand, een voorbijrijdende tractor, tsjilpende vogels, blaffende honden zelfs de kerklokken die geluid worden hoor ik niet de Paters zingen gregoriaanse gezangen (die ik zo graag hoor) terwijl een gevechtshelikopter hen overstemd NIETS hoor ik er van niets!...
Het lieve vrouwtje (de schat) probeert mijn ergernis te negeren en fluistert (nou ja) in mij oor wat er gebeurt indien nodig .
Er samen over praten gaat nog amper ik heb steeds het gevoel dat ik moet roepen om mezelf te verstaan mn liefje wordt bij elk woord steeds heser
Dan maar gaan slapen zeker?! .Hopend op beterschap morgen.
Eenzaam zou een mens er van worden maar ik wil niet klagen ik weet tenminste dat het maar tijdelijk is en voor velen harde dagelijkse realiteit
En nee, vraag me alstublieft niet of ik dan liever blind zou willen zijn!
't Zomeruur komt er weer aan! Voor veel mensen een plezier; iets waar ze een heel jaar naar uitkijken... Maar geloof het of niet... IK ZIE DAAR VERSCHRIKKELIJK TEGEN OP! Mijn biologische klok is daar niet tegen bestand.... dagen... misschien wel weken moet ik daar tegen vechten... aanpassen... 't gevoel van een jetlag die maar niet overgaat. Dagelijks zal ik weer moeten uitleggen dat mijn humeurigheid het gevolg is van dat stom zomeruur... dat het sterker is dan mezelf... En weer zullen ze mij niet kunnen geloven... En 't ergste is dat ik net uit Afrika terug ben en dus al twee keer een uur aanpassen heb moeten doorstaan... alhoewel ik het dit keer toch redelijk kranig heb doorstaan... maar daar zal de verlofstemming wel mee te maken hebben zeker? WANNEER SCHAFFEN ZE DAT STOM ZOMERUUR NU EINDELIJK EENS AF?... En tegen dat ik d'r helemaal door bent, mag m'n biologische klok zich opnieuw aanpassen aan het winteruur!...
Vanmorgen bij het opstaan zie ik de sneeuw al door het raam... met ontroering overvalt het mij: "Oh dennenboom... oh dennenboom..." Vandaag afspreken met 't vrouwtje wat we met de Kerst gaan doen... ik krijg plots zin in gevulde kalkoen: " Oh dennenboom... oh dennenboom..." Toch maar 't fietske laten staan en met de bus naar 't werk... al iets minder enthousiast; maar toch: "Oh dennenboom... oh dennenboom..." Dan plots het besef dat het nog maar maart is en Pasen nog moet komen.... OEPS!!... dus helemaal niks geen: "Oh dennenboom... oh dennenboom..."
Deze middag kijk ik door de venster en zie de zon al volop schijnen... met vreugde overvalt het mij: "Daar is de lente... daar is de zon..." Straks thuis bespreken met 't vrouwke hoeveel paaseieren per kleinkind... niet te veel, wel of geen chocolade; enfin: "Daar is de lente... daar is de zon..." Och, was ik maar met de fiets gekomen in plaats van met de bus... maar de zonnebril zit wel al in de rugzak: "Daar is de lente... daar is de zon..." Dan eindelijk tijd om naar huis te gaan, maar buiten is 't één ijs- en sneeuwbrij en nog bitter koud... DUS!!... helemaal nog geen: "Daar is de lente... daar is de zon"
Die ochtendknuffel... met zachte kus. Dat lieve woord... en simpel gebaar. Het wederzijds begrip... nog even samen zijn. Zo simpel,... maar het kleurt wel je hele dag.
Onze kat Mikka wil, na een nachtje buiten, terug naar binnen... maar... daarvoor moet ze over het terras en door het kattenluik... Onze hond Bikkel heeft haar in de gaten... en haast zich alvast om het kattenluikje te bewaken... Ettelijke seconden aarzelt de kat om de stap door het luikje te wagen.... het lijken wel ettelijke minuten... Bikkel staat paraat... alle spieren gespannen... de staart bewegingloos... geconcentreerd... blik vastgepind op het luikje... Dan gaat het luikje héél voorzichtig open... en verschijnt aarzelend het kattenhoofd van Mikka... Bikkel beweegt niet... of toch... één petieterig stapje dichterbij... dreigender... Mikka sluipt - zoals alleen katten dat kunnen en ondanks haar veel te dikke buik - heel behoedzaam door het luikje naar binnen... Ze spant eveneens al haar spieren... Haar blik scherp gericht op die van Bikkel... Zijn blik al even scherp gericht op die van Mikka... Geen beweging... niks... er hangt spanning in de lucht ... Hij denkt (waarschijnlijk): "Gij komt hier alleen maar binnen als 'ik' dat wil!... dat weet ge toch... dikke mol!' Zij denkt (eveneens waarschijnlijk): " Denkt gij nu echt dat ik niet durf binnen komen?!.... Boejoemboera!' Poker... dreiging... seconden lang... het lijkt wel een eeuwigheid... Kat tegenover hond... rivalen voor het leven... Plots een lichte kwispel in de punt van de staart van Bikkel... gevolgd door een bescheiden grommetje... De staart van Mikka gaat recht omhoog staan... even kromt ze haar rug... Maar dan wandelt zij parmantig rakelings voorbij haar rivaal... ze gunt hem zelfs geen blik... Hij besnuffelt haar en haalt dan even (niet echt) dreigend (maar toch) uit... alsof hij nog eenmaal wil laten voelen wie er de baas is... Mikka kijkt nog één keer om: "pffffft... loser!" denkt ze voorzeker. Bikkel komt terug bij ons zitten met een air van: "Voila sé!... goed gedaan van mij hé?!"
Tgenwordig moet men veel shreifvouten makken peins ik of ge doe ni mee op facebook. En voral ni int schoen Nederlants hé!!... dt, lang ei of korte ij, sch of sg... t maakdt alemaal ni uit; ast mor vekierd is en lifst zonder leestekenen. En as'k zo nor mn eigen schrijfselkes zie, ben ik goe besig.... amaai. t Is pertang simpel: Ik drink nooit thee, alleen maar bier en koffie Gij drinkt altijd; van s morgens tot s avonds Hij drinkt alleen als hij op café tegenwoordig is Of zo iets
Ik heb dan af en toe wel eens moeten babysitten, maar toch heb ik de bierindex nog wat kunnen bijwerken. Er staan nu 2014 lekkere biertjes op... Ga maar eens kijken en doe een keuze... Gezondheid
Ik wil nu niet blijven zagen over ratten en zo en ik geef toe dat dat van die rood-witte vlag en zingen van Rood en wit RAFC en zo, dat dat een beetje overdreven is. Als ik mijn konijnen eten ga geven, ga ik gewoon als een dief in de nacht, met mijn pillampke (dat verhaal is dus wel waar) en met onze hond Bikkel.
Nu mag ik wel een redelijk fanatieke Antwerp-supporter zijn geweest , maar Bikkel is nu niet direct een Rood-witte hond maar toch .
Deze morgen weer zon joekel van een rat geen collors of zo, maar wel verschrikkelijk uitdagend zat die daar naast Sam (ons kleinste konijntje) te wachten op eten ik geef dat beest daar een mep van mn kan niet meer die rat vliegt tegen de rand van t kot, schiet op een loop naar beneden, wringt zich tussen de tralies naar buiten hihihi waar Bikkel haar grommend staat op te wachten Die rat scheert rakelings langs onze Bikkel en hij daarachteraan Scherpe bocht naar links, richting struiken Bikkel, als een volleerde jachthond, snijdt haar de pas af scherpe draai naar rechts Bikkel heeft haar vast de rat maakt een spiraalbeweging en rukt zich los en vlucht richting bloembakken Bikkel kan haar nog één maal bijten (denk ik) en de rat verdwijnt achter de klimop waar Bikkel de jachthond de schrik van alle ratten nog een hele poos de wacht blijft houden
Bang voor eventuele ijzelplekken onderweg, ging ik vandaag toch maar liever niet naar 't werk met de fiets en stond dus vanmorgen op de bus te wachten...
Komt er een man per fiets aangereden met in z'n kielzog z'n zoontje van een jaar of 8 (schat ik).
In de bocht om het fietspad op te gaan, gaat de jongen al tegen de vlakte... Na wat gestommel, besluit de papa om het jongetje voor zich uit te laten rijden...
Het was duidelijk dat de kleine helemaal nog niet gewoon is om te fietsen...waarschijnlijk pas geleerd an al wat overmoedig opweg naar school.
Na enig geharrewar raakte hij toch opweg... de papa er achteraan met de nodige opmerkingen:" rechts houden.... pas op!... rechts!!"
Op dat moment nadert er een fietster die helemaal niet door heeft dat de jongen niet erg stuurvast is en steekt toch voorbij. De jongen wijkt uit naar links en sukkelt van de borduur af en op de rijweg... valt gelukkig terug op het fietspad.... De papa gooit in paniek alles dicht... de fietster kan maar rakelings paseren... maar stopt niet.... de jongen z'n voorlicht schuift nog enkele meters over het wegdek... z'n fietsje blijft liggen op de rand van het fietspad en rijweg.... Andere fietsers naderen, bellen en wringen zich er tussen met de (on)nodige commentaar... maar niemand stopt om te helpen.... Zelf aarzel ik, want mijn bus komt er aan en de papa blijkt alles stilaan onder controle te krijgen...
Als ik op de bus zit en hen passeer, zie ik hen aarzelend, waggelend en voorzichtig rechts van het fietspad verder sukkelen en denk: "Maar man, leer toch eerst uw kind fatsoenlijk met de fiets rijden... 't is al zo gevaarlijk!"... maar voel me tegelijk toch ongemakkelijk en schuldig, omdat ik zelf ook niet ben gaan helpen... Zeker toen ik zag dat het die zwarte medemensen waren, die pas onlangs in onze buurt zijn komen wonen ... en dat maakte het voor mij toch nog iets gevoeliger...
Hopelijk zijn ze vanavond veilig thuis geraakt... en lukt het de knaap de volgende dagen beter.
Van morgen... Ikke zoals gewoonlijk tegenwoordig, met mijn rood-witte vlag en zingend van rood en wit RAFC en zo,op weg naar mijn konijntjes.
Geen mauve-witte vlaggetjes te zien en geen irritant piepend gezang te horen over en van Kielse ratten....
Ook niks geen spoor te bespeuren van de bende van de ratten van het Schoonselhof.
't Begon al stilaan licht te worden, dus vandaag eens geen pillamp nodig, zoals een dief in de nacht; om te zien waar ik loop.
De dag begint goed en rustig...
Dus ikke goedgezind en blijgemoed doe ik het hok van ons kleinste konijntje Sammeke open, wens hem zachtjes een goedemorgen en steek mijn hand uit naar zijn etensbak....
ZIT DAAR TOCH WEL EEN JOEKEL VAN EEN BRUINERAT BOVENOP ZEKER !!!
Goede morgen zeker?!!... Ik had ze - bweeeek - bijna vast!!! ....
Gelukkig voor die stomme rat dat ze me niet gebeten heeft, want als ik de 'pest' in heb, dan heeeeuuu!!!......
Democratie is niet gelijk aan de dictatuur van de meerderheid
18 februari 2013
"Democratie is niet gelijk aan de dictatuur van de meerderheid"
Ik weet niet juist van wie deze uitspraak komt, maar ergens heb ik het opgevangen en sta er 100%achter, ook al is het toen misschien anders bedoeld dan ik denk.
Wel is dat de meerderheid meestal gelijk krijgt, maar daarom niet altijd gelijk heeft.
Er zijn zo van die dagen dat ge uw oren echt niet gelooft... dat er mensen zijn die nogal kortzichtige uitspraken doen over medeburgers van een andere herkomst, geloof en/of geaardheid.
Er bestaat volgens mij toch nog altijd zoiets als:
- het recht op de vrije meningsuiting voor iedereen
- vrijheid van bewegen en godsdienst voor elke burger
- respect voor de medemens
Trouwens wat kan het mij schelen dat die homo van een zwarte vol tatoo's en piercings, lid is van een motorbende, z'n collors, een keppel of hoofddoek draagt, mij m'n zegeltjes verkoopt aan 't loket.... zolang hij maar vriendelijk, beleefd en correct z'n ambt uitoefent....
Een mens verandert toch niet van zodra je z'n pluimen verbiedt!... ofwel soms?...
En daarbij, ik kan nog altijd wel zelf wel beslissen aan welk loket ik wil aanschuiven....
Mischien kies ik dan wel voor dat loket met dat schoon jong ding van bij ons uit de straat, maar dat (wie weet) uiteindelijk erg arrogant van uit de hoogte doet en geen snars begrijpt van wat ik nu eigenlijk nodig heb, maar wel volgens de regels volledig neutraal lijkt....
Of waarom zou ik mij afvragen waar die jonge Noord-Afrikaan die zware BMW van betaalt?... Hij heeft misschien wel een rijke papa! ... Er rijden toch ook jonge blanken met een dure bolide rond... van wat betalen die dat dan?
En waarom krijgen niet alle HIV-patiënten aidsremmers meer van het Antwerps OCMW?
Och daar gaat het mij eigenlijk allemaal zelfs niet om ik stel me ook soms wel serieuze vragen hoor!
Maar persoonlijk vind ik nog altijd een gekleurde en gevariëerde gemeenschap zoveel mooier en boeiender dat een zwart-witte neutralemassa
Zelfs al irriteren ook mij vaak sommige gedachten, uitspraken en daden van anderen.
Maar ik ben er gerust in de mens en zn geschiedenis zijn nog altijd in volle (r)evolutie
Ik blijf dus optimistisch uitkijken naar de toekomst van het gezond verstand.
Wij hebben dus konijnen en een tijdje twee kippen op logé. Zo vlak bij 't Schoonselhof... dus natuurlijk ook ratten! Niet weg te krijgen die rotbeesten... dus ik dacht 'Vanaf nu ga ik elke morgen met mijne rood-witte sjaal en pots aan en neem ik een gigantische rood-witte vlag mee om mijn konijntjes eten te geven... onderweg zingende van Rood en Wit RAFC enzo... 5 dagen later geen rat meer te zien... behalve één... Sjot onder hare staart... "HOOLIGAN!!!"... riep ik nog na! 's Anderendaags ik weer in volledige rood-witte uitrusting naar achter... maar voor ik mijn gezang kon aanzetten, zag ik in de verte al een paar kleine mauve-witte vlaggetjes en hoorde ze al zingen met van die irritante piepstemmetjes van 'Wij zijn de Kielse ratten... ja de ratten van 't kiel...." Is er nu IEMAND die weet wat je tegen dat ongedierte moet doen? Want de kippen zijn zenuwachtig en de konijnen leggen niet.
Nee... Geloof me... Ik heb geen leedvermaak om het eventuele failliet van Beerschot! Als Antwerp-supporter zou ik dat kunnen... want aartsvijanden... en wij zijn toch de (enige) club van 't stad met de naam en de kleuren van de stad... nietwaar?!...EN bovendien de oudste club van 't land met stamnummer 1... Maar als mens?... Ik ken het Kiel maar al te goed... een sociale buurt waar er buiten voetbal (Beerschot) zo goed als niks anders is. Waar een belangrijke gemeenschap van Marokkaanse jongeren woont, die niks liever doen dan voetballen...Wat moet er nu met die gasten?... Wat met al die buurtbewoners en andere supporters - allochtonen en autochtonen - die met Beerschot vergroeid zijn door de jaren? Zullen zij onze gelederen komen vervoegen?... Sommigen in alle stilte wel ja (daar ben ik zeker van) maar de meesten zullen dat niet doen/kunnen... dat strookt niet met dat mauve-witte hart... dat klikt niet met die rood-witte harten op vijandelijk gebied... Jaren hebben de trotse Ratten de rood-witte honden van den Bosuil beschouwt als de aartsrivaal die hoe dan ook verslagen moest worden... En een fusie heeft er sowieso nooit ingezeten.... 't Kiel zonder voetbal is als een café zonder bier... Trouwens... Staat RAFC er dan zoveel beter voor?... Laten we a.u.b. een beetje bescheiden blijven! Iedereen die mij goed kent, weet dat ik een rood-wit hart heb, maar tegelijk sociaal begaan ben... Ik besef maar al te goed, dat voetbal (of een andere sport) voor veel mensen méér betekent dan een zondagse of doordeweekse bezigheid... het is hun 'way of life'.... De liefde voor hun club is onvoorwaardelijk... het maakt hun week goed of niet. Nee... Geloof me... Ik heb echt geen leedvermaak om het eventuele failliet van Beerschot!
Ik ben Bompapatje
Ik heb dan af en toe wel eens moeten babysitten, maar toch heb ik de bierindex nog wat kunnen bijwerken. Er staan nu 2014 lekkere biertjes op... Ga maar eens kijken en doe een keuze... 
