Ik ben Bompapatje
Ik ben een man en woon in Wilrijk/Antwerpen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd bediende.
Ik ben geboren op 02/10/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Bier, amateurtoneel en schrijfselen.
Ik heb mezelf voorgenomen om gezond en volledig bij mijn verstand 120 jaar te worden
Hier se, hier se een bezoeker se.....
Welkom in mijn nederige blog...
Iets drinken?... Als je een biertje wenst, klik dan even op de foto onder de datum en kies maar... keuze genoeg. Gezondheid!
22-06-2013
de Pesser
Peter.... We zullen u nooit vergeten, want je was niet zomaar een lid van onze Chiro, maar iemand die er nog lang is geweest... Elke keer als we je nodig hadden... soms zelfs als we je niet nodig hadden ... maar je was er... altijd en overal... Probeerde iedereens vriend te zijn... We zullen je missen en zeker nog lang herinneren als 'De Pesser'... Fouten maken we allemaal, dat maakt ons juist '...mens', en net daarom zien we elkaar graag. Jij was zo'n mens, die durfde fouten maken, maar die ook toe te geven en recht te zetten als dat kon. Ik heb je lang genoeg gekend om respect te hebben... Peter... Pesser... kameraad... voor al je sterke punten... zodat ik je zwakkere kanten gemakkelijk kon aanvaarden. Ik had je nog zo graag uitgenodigd op mijn fuif, en nog eens lekker doorgezwamd over vroeger... maar ik weet dat je er hoe dan ook een beetje bij zal zijn... ik drink er dan zeker één op uw gezondheid... Pesser!... onze laatste (virtueel) samen ... Schol!... Het gaat je goed daar aan de overkant!
Je zou ons moeten bezig zien; Bikkel,
Syenna en Bompapatje... de drie hardnekkige konijnenjagers. Zoals iedereen uit mijn voorgaande
schrijfseltjes weet, zitten we met een nest jonge Vlaamse wildreuzen, maar die
moeten weldra weg. Gelukkig hebben we voor hen een andere thuis gevonden dan
de maag van de slangen van de landbouwschool... Maar, dan moeten we ze wel
eerst kunnen vangen natuurlijk. Met twee jachthonden - Bikkel en Syenna
- in huis moet dat (normaal gezien) een makkie zijn... De honden houden tijdens de dag (als
Bompapatje gaan werken is) de tuin in de gaten... waar zitten de
konijntjes?... Wat doen ze?... Waar verschuilen ze zich? Bovendien verplaatsen
ze zich regelmatig op strategische plekken, om te voorkomen dat de konijntjes
kunnen ontsnappen... Soms vlakbij... soms op een afstand(je)... af en toe
verdoken achter de rozelaar... Spanning ten top!! De hele dag zijn ze op de been... de
sukkelaars... maar ze geven niet af!... Want vanavond komt Bompapatje terug
thuis en kan de jacht pas echt beginnen. Klokslag 17.00 uur zit Bikkel al aan
het raam op de uitkijk, terwijl Syenna ondertussen buiten de boel in de gaten
blijft houden... Omstreeks 18.00 uur is Bompapatje gearriveerd... Bikkel blaft
het signaal door aan Syenna... de zenuwen gieren door hun ferme
hondenlijven...de staarten opgewonden kwispelend... DE JACHT IS EINDELIJK OPEN!... Na wat getreuzel van Bompapatje
(details zullen we hier niet beschrijven) is het eerst etenstijd voor de
kippen, de grote konijnen, hond en mens. Pas daarna kan eindelijk de zoektocht
beginnen... Snuffel hier... snuffel daar... een
beetje grollen en grommen... putteke graven... enzo... en Bompatatje maar met
zijn pillampeke schijnen in alle gleuven, gaten en spleten... soms wel plat op
zijn buik... en vooral alle drie samen overal onze neus insteken... liefst int
zelfde gat. Veel resultaat levert het voorlopig
niet op, maar we geven niet af... de valstrikken die we spannen zullen hoe dan
ook hun werk (moeten) doen... Maar als wij moe en uitgeput de luie kussens van
de zetels opzoeken, beginnen die kleine langoren totaal ontspannen over het
gras te huppelen... alsof er van heel de dag niets aan de hand was... de deugnieten! Eerlijk gezegd en geschreven: dat is
eigenlijk feitelijk wel plezant zene! We zullen ze nog missen onze langorige
vriendjes, met hun koddige witte staartje
(reageren kan en mag, maar vergeet niet
uw e-mail adres te vermelden)
Volgens het woordenboek betekent het:
"Goor; behorend tot de zelfkant van de maatschappij" We kennen allemaal het fenomeen wel...
'De familie Flodder' (zie foto)... weet je wel!? Je loopt op een markt ergens in
Vlaanderen, of elders, maakt niet uit, en ze vallen meteen op... De
Marginalen... slonzig, ruig en plat van taal, vulgair soms... speciaal in elk
geval... Simpele zielen die veelal ook nog met een overdreven hoeveelheid tattoos
en peercings zijn versierd... Ze dragen maar al te vaak, met enig trots,
dagelijks de kleuren van hun favoriete sportclub en lijken op de één of andere
manier, al dan niet lichtjes, gestoord of zo... en fris zien ze er ook al niet
uit... armoedig zelfs... vreemd.... anders. Maar we mogen en kunnen ze niet
allemaal over dezelfde kam scheren... Want dikwijls merken we het zelfs niet
eens; tot ze door de mand vallen... een vulgair gebaar, een vies woord of een
stevige vloek verraadt hen dan. Maar geef toe... het zijn toch ook maar
mensen... Ik persoonlijk vind ze zelfs eerlijk en oprecht... naïef misschien of
aandoenlijk... grappig om naar te kijken en te luisteren... inspirerend... Zo
heel gewoontjes zonder complexen... schaamteloos.... "je m'en fou!"
... En ik moet eerlijk toegeven, dat ik juist daarom soms wel eens stiekem een
beetje jaloers op hen ben. Ze kunnen er zelf niets aan doen én je
moet ze niet onderschatten. Opvoeding, scholing en/of begeleiding is hen
weliswaar maar al te dikwijls vreemd, maar sommigen onder hen zijn erg intelligent
en/of handig; al was het dan maar op één enkel vlak... Enkelen gaan daar zelfs
zover in, dat ze de pers halen... er geld mee verdienen... koppig hun eigen
zin, creativiteit en fantasieën doordrijven... Juist daardoor worden ze soms
zelfs erg geliefd... men wil ermee op de foto... uitpakken... schijnbaar tot
hun vriendenkring behoren...Voorbeelden zijn er genoeg; in de kust, muziek en
theater... ja zelfs enkele hooggewaardeerde wetenschappers zijn er bij... Zulke
marginalen worden dan weer apart, origineel en bijzonder genoemd... zonderlingen...
of met een chick woord... excentriek. 'Marginaal/excentriek'... of toch maar
'gewoontjes' zoals jij en ik... 't ja!... 't is een wereld van verschil. In elk geval... marginaal, excentriek
of gewoontjes, het maakt je niet meer of minder 'mens' en het bepaalt zeker je
'gelukkig zijn' of 'status' niet.
(reageren kan en mag, maar vergeet niet
uw e-mail adres te vermelden)
Bijna had ik mijn doel bereikt...
bijna! Ik wil namelijk zo graag de 10km lopen
in minder dan 60 minuten. Afgelopen zondag dacht ik even dat ik het zou
halen... maar strandde op 1uur en 01 minuut. Balen deed ik niet echt, maar 't was er
zo verdomd dicht bij!... zo dicht bij man! Ik weet het, 10km in minder dan een uur
lopen, is niet meteen wereldschokken... maar mag de wereld eens voor één keer
voor mij alleen schokken aub?... op mijn chronometer!?... Eén keertje maar...
en ge zult zien, dan ben ik voor even de gelukkigste man op aarde... kan ik me
even kampioen wanen... Als oudere man een tijd lopen waar
zelfs veel jongere lopers nog maar van kunnen dromen... waar gewoon heel wat
mensen zelfs nog niet aan denken, laat staan aan beginnen... Trots zijn op mezelf... de pijn
waarschijnlijk verbijtend, maar wel een grens verlegd... dromen van meer en
beter... The sky is the limit!... Mijn eigen Olympische droom... Ach vergeef me mijn kinderlijk
enthousiasme en fantasie... Woensdag loop ik weer en de hond Syenna (mijn
loopmaatje) loopt wellicht met me mee... wie weet (als zij tenminste onderweg
geen boodschapje moet achterlaten) helpt zij mij misschien wel tot een
recordloop... duimen maar!...
(reageren kan en mag, maar vergeet niet
uw e-mail adres te vermelden)
Laat jongeren jong zijn, net zoals wij, onze ouders en grootouders dat waren
"Laat jongeren jong zijn, net zoals onze ouders en grootouders dat
waren" schrijven de jongerenvoorzitters van de traditionele partijen in een
openbrief.
Als (bijna) 60 jarige man kan ik daar alleen maar achter staan, omdat ik
maar al te goed besef dat wij tenminste de kans hadden... de ruimte en de
gelegenheid... om te doen wat jongeren nu eenmaal doen. De normale, ja zelfs
broodnodige fase in de puberteit ; op weg naar de volwassenheid. Wij konden
nog spelen en ravotten in de wei of op de heide, op braak liggende gronden, op
nog niet voor het publiek afgesloten ruimtes; zoals stortplaatsen, bossen, bunkers
enzo. Weg van de volwassenen, uit het zicht van ouders, leraars, pastoors,
nonnen enzovoort. Onder vrienden... fantaseren over de meisjes... onze eerste sigaret...
seksboekjes... onze eigentijdse muziek keihard... ravotten... eksperimenten... discuteren
en ruzie maken... en wat weet ik nog allemaaal... en dat alles zonder dat er
ook maar één iemand buiten onze groep daar last van had...(en voor de meisjes zal
dat wel niet veel anders geweest zijn zeker?)... Mocht men dat vergeten zijn,
(her)lees anders de boeken van Ernest Claes maar eens... Wij konden tenminste
gewoon jong zijn!
Maar geleidelijk aan werd alles volgebouwd, afgesloten en/of verboden
terrein verklaard. Niet dat ik die evolutie niet begrijp, maar dat is dus niet
de schuld van de jeugd van tegenwoordig!... Hangjongeren worden ze genoemd...
een bedreiging voor de rust en het veiligheidsgevoel... Een generatieconflict
met GAS-boetes tot gevolg, alsof jong
zijn de dag van vandaag zo goed als crimineel is...
Wat doen, in Gods naam, de kids van vandaag anders dan wat wij deden? Zij
noemen het zelf chillen en moeten het
noodgedwongen op dezelfde plaatsen doen waar ook ouderen en kinderen zijn. Wat
mij betreft, duikt ook hier alweer het alomtegenwoordige spook van de onverdraagzaamheid
op. Ditmaal tegen onze eigen kinderen en kleinkindren... en dat is erg!... héél
erg!!...
Ach, laat aub de jongeren toch jong zijn, net zoals wij ,onze ouders en
grootouders dat waren. Laten wij ze als volwassenen op een volwassen manier
begeleiden naar de volwassenheid en schaf die vervloekte GAS-boetes toch gewoon
af... Creëer plaatsen waar jongeren zich (wie weet soms zelfs thuizer dan) thuis en op
hun gemak kunnen voelen... onder elkaar.
Sinds kort is Hanne Koenders
uit sint Lenaerts werkzaam in de brouwerij Domart-en-Ponthieu in Frankrijk om
er het nieuwe hoppige donkerblonde Salut te brouwen.
De ouders van Hanne runnen het
koetshuisvan het kasteel Eester in Sint-Lenaarts; een bed & breakfast met
leefacademie voor herbronning.
De jonge brouwer, dit altijd
al een voorliefde voor bier heeft gehaden er ook een eindwerk over maakte, deed ervaring op bij veschillede
brouwerijen zoals Westmalle en Het Anker. Hij werkt de ene week in de horeca in
ons land en de andere week in de ambachtelijke brouwerij Le Brasserie de la
Somme in Domart-en-Ponthieu in Frankrijk, tussen Abbeville en Amiens.
Salut is een lekker biertje
van 8.5% alc.vol., hoppig van smaak, waarvan één brouwsel vijfhonderd liter
telt. Het bier werd in primeur voorgesteld bij de opening van het toeristisch
seizoen in Brecht, maar is ondertussen reeds uitverkocht. Over een paar weken
worden er opnieuw 500 liter gebrouwen, maar de brouwer zoekt nog een bierhandelaar
die zijn product wil verspreiden.
Ter info:
Mijn bierindex telt op dit
ogenblijk reeds 2050
biertjes.
Ge gerust eens kijken (klikken
op de foto onder de datum) en maak uw keuze.
Toneel spelen is meer dan een tekst opzeggen. Toneel spelen is meer dan zich verkleden, of zich schminken. Toneel spelen is meer mogen, kunnen en vooral durven kruipen in een ander individu opgaan in een verhaal beleven van spanning verdwijnen in een dimensie. Toneel spelen dat is dus vooral passie surfen op emoties dat doe je in groep soms alleen maar altijd met volle overgaven. Als regisseur neem je de leiding van het stuk, krijg je steun van techneuten, en wordt er een decor gebouwd. Er staat een volledige productie ploeg klaar en toneelmeesters slaan aan het hamsteren. Spelers bijten hun tanden stuk op het script 2x per week wordt alles uitgeprobeerd in scene gezet herhaald en herhaald. alles onder de al dan niet deskundige leiding van de regisseur Maar dan komt de dag dat iedereen het overneemt dan is het stuk volwassen geworden en heeft de regisseur er geen vat meer op. Eindelijk is het klaar voor het publiek de laatste schakel
Ouder worden wij allemaal. Ouder worden is een aanvaardingsproces... de omgekeerde puberteit. Je wilt nog wel, met minder energie. Je kunt nog wat, maar 't vraagt meer tijd. Je bent nog snel, maar zo vlug moe.
Ouder worden raakt je emotioneel... Ouder worden kraakt stilletjes je fysiek... doet mentaal een beetje pijn.
Maar ik geef de moed niet op, want mijn ziel is veel te jong. En ik heb nog heel veel moed, want ik wil zo graag 120 worden. Veel moed maar vooral veel goesting, want er is nog zoveel... te beleven... te doen... te zien... te ontdekken...! Nee... 'Ik' zal waardig ouder worden!
Hahaha
en de ratten dachten dus de slimste te zijn en hun buikje eens goed rond te
kunnen eten met onze kleine, pas geboren konijntjes Hahaha !Dan
hebben ze er toch eentje gemist hahaha!!!Zaten
wij gisteren aan tafel en zie ik daar toch wel plots een (dacht ik dan toch
eerst) een rat met grote oren lopen in de konijnen- en kippenren. Ik riep
geschrokken: kijk nu, daar loopt een klein konijn in de ren! iedereen lachen
natuurlijk.Twee
minuten later loopt dat ding daar weer... wij daar naar toe niks te zien
zoeken dan maar tot we een echt konijnenfort ontdekten tussen de populier en
het schuilhok met onze handen begonnen we te graven en te graven en ja hoor
hebbes een lief klein konijntje van het door mezelf benoemde ras Vlaamse
wildreus Vlaams en dus moeilijk tam te krijgen J(voor
wie mijn vorige schrijfseltjes niet gevolgd heeft; dat is een kruising tussen
een Vlaamse reus en een wild konijn)De
snoodaard had ons en de ratten dus goed kunnen verschalken. Na een grondige
controle leek het een mannetje (rammelaar) te zijn en dus noemden we hem
spontaan Pagadder en hij is zn naam meer dan waard: klein, dapper en een deugniet.Maar
wat er nu met hem gaat gebeuren is nog niet zeker. Persoonlijk wil ik hem zien
opgroeien tot een volwassen konijn nieuwsgierig als ik ben hoe zon Vlaamse wildreus
er uiteindelijk uit gaat zien. PS.: Geloof het of niet, maar plots liepen er daar in die ren nog 4 (vier) andere Pagadders rond... hahahahaha... Goed bezig :) ps.
Er is de laatste dagen veel te doen in de media omtrent een eventuele
nieuwe voetbalploeg in Antwerpen. Na het failliet van Beerschot hopen ze op Antwerp om dé grote ploeg van
't stad te kunnen worden... Zulte-Waregem ging fusioneren en verhuizen naar 't
Kiel.... Oostende verkoopt haar stamnummer aan Antwerpen en verhuist naar onze
stad... maar ontkent alles.... Berchem wil zijn eigenheid behouden... Antwerp
zou zelfs op 't Kiel gaan spelen... Kwakkels alom.... gekonkelfoes....
spanning... hevige discussies... insinuaties... geheimdoenerij...
tegenstrijdige en achterhaalde berichtgeving... politieke bemoeienissen...
zakelijke belangen... welles-nietes spelletjes... enzovoort... enzovoort...
enzovoort. Enfin, volledige aandacht tijdens nieuwsuitzendingen... lange artikels
in de kranten... levendige debatten op de werkvloer... Het houdt ons allemaal
bezig alsof het levensbelangrijk is. Toegegeven... Sport heeft nu eenmaal zijn sociale, politieke en
economische impact. Voetbal steekt zelfs met kop en schouders boven alle andere
sporten uit. Een stad als Antwerpen kan zich dus eigenlijk niet permitteren om géén
grote (voetbal)ploeg te hebben... een stad als Antwerpen moet meetellen in de
wereld... en een grote voetbalclub geeft nu eenmaal die uitstraling... Kijk
maar naar steden als Madrid, Barcelona, Londen, Rio, Hamburg, Lissabon,
Brussel, Amsterdam en noem maar op... Voor mij, als simpele mens en Antwerp(en)-supporter, is het nochtans
heel eenvoudig. We hebben hier namelijk een ploeg met de naam van onze stad, ze
draagt de kleuren van onze stad, bezit het stamnummer 1 (toch een uniek nummer
zou ik zeggen) en heeft een rijke traditie. Ik begrijp niet waarom er absoluut
meteen vanuit 'eerste' klasse moet gestart worden... Met alle begrip en respect
voor de vele Beerschot en Berchem supporters, vind ik het bijna vanzelfsprekend
om de drie stadions te verkopen als bouwgrond om daarmee de financiële putten
zoveel mogelijk te vullen, vorm dan met twee of alle drie en met de hulp van
enkele serieuze investeerders (en waarom niet in tweede klasse) een nieuwe
ploeg onder stamnummer 1, maak er een gezond bedrijf van en speel in een nieuw
stadion dat aan de Europese normen voldoet... punt!... En stop aub verder met
al die zever!... Nooit zal iedereen tevreden zijn en zullen er velen zich
verraden voelen... en hopelijk zullen de hooligans de messen niet gaan
slijpen... Maar laten we aub toch eens beseffen dat voetbal (en sport in 't
algemeen) uiteindelijk niets anders is dan 'maar' entertainment... amusement...
theater als het ware... en dus geen hoofdpunt kan zijn in het journaal... dit
verhaal is zelfs niets meer of minder dan een ordinaire vaudeville.
Weet je wat verdomme echt belangrijk is?... Dat kinderen, na meer dan
2.000 jaar beschaving, nog altijd sterven van de honger... of omkomen door
oorlog en geweld... misbruikt en uitgebuit worden... DAT is belangrijk en zou
AL onze aandacht moeten krijgen!... Of ben ik nu een naïeve kloot?
Om het eens over t kiel te hebben, maar niet over Beerschot...
Ik woon er zelf niet en ben er ook niet geboren, maar ik ken het goed, woon er dichtbij en passeer er alle dagen.
Maar beter dan Axel Peleman in zijn liedje - t kiel is een kleurdoos -kan ik het niet zeggen.
Ik zen kik hier geboren ik zen hier opgegroeid sinds dak op straat mocht spelen hebben al die mensen mij hier geboeid der was ne gele chinees en nen bruinen marokkan ne spierwitte jood en ne grijzen afgaan we speelden aan de blokken met Hakim en de Paul die lesten was nen dikke daarom stondm altijd in de goal ghad ne beigen Turk en ne rooien Peruviaan ghad kastanje bruin maskes met hun sjallekes aan t kiel trekt op een kleurdoos de wereld in een volkswijk t kiel trekt op een kleurdoos hier voelk ik mij rijk licht donker tussenin blinkend of mat soms zagde nen oranje maar die kwam vant stad t kiel trekt op een kleurdoos de wereld in een volkswijk t kiel trekt op een kleurdoos hier voelk ik mij rijk t kiel trekt op een kleurdoos de wereld in een volkswijk t kiel trekt op een kleurdoos hier voelk ik mij rijk
Ik
wil niet ratsistisch zijn, maar wat ons nu overkomt Iedereen
die mijn schrijfseltjes een beetje gevolgd heeft, weet dat onze konijnen,
Gertrude en Hanelore op een schandelijke manier misbruikt werden bij hun
uitstapje naar t Schoonselhof en beide zwanger zijn geraakt. Alle
twee zijn ze ondertussen bevallen van t
ja hoe noem je zon kruising tussen Vlaamse reuzen en wilde konijnen?...
Vlaamse wildreuzen?...Enfin,
wij, Bompapatje en Mamamia, zo fier als een gieter geboortekaartjes gemaakt,
suiker bonen geraapt (want het kot lag er vol van), tot we plots merkten dat
alle kleine konijntjes verdwenen waren ééntje lag nog dood in t konijnenkot Het
vermoeden dat de betrokken vaders hun kroost zijn komen ontvoeren, werd al snel
opgegeven, want eigenlijk onmogelijk Ondertussen weet ook iedereen dat wij
nogal eens last hebben van ongewenst rattenbezoek dus zoals ik al zei: ik
wil niet ratcistisch zijn! maar toch k weet het niet hoor!?... Maar dat hun
voetbalploeg het op dit ogenblik moeilijk heeft om de kop boven water te houden
en te overleven, geeft hun nog lang niet het recht om op strooptocht te gaan!... OK,
ik geeft toe dat we die kleintjes niet hadden kunnen bijhouden, want te wild, en
dat ze reeds bedoeld waren om als voer te dienen voor de slangen van KTA
Horteco http://www.kta-horteco.be/index.php/studierichting/7de-dierenzorg ...
Die beesten hebben ook eten nodig, die instelling is zeer pedagogisch bezig en
het is nu eenmaal de natuur dat slangen kleine huisdieren eten, die anders door
de school zelf moeten gekweekt worden.
En
omdat ik echt niet ratcistisch ben, ga ik er maar vanuit dat de ratten de
eieren van onze nieuwe kippen, Blanche en Brunette, niet zullen komen roven.
Onaangekondigd en
opdringerig...en zoals altijd stoort hij de gemoedsrust, brengt ongerustheid en
onzekerheid ... stelt niet te beantwoorden vragen... hij brengt weer chaos in
het hoofd en doet de zorgenberg hoger lijken dan hij werkelijk is... Innerlijke
emoties laaien hoog op, met diepe dalen...
Maar meneertje Burn-out trekt
zich daar geen bal van aan... Hij komt en gaat zoals het hem uitkomt... onverwacht...
storend... onrust zaaiend...
Een volle agenda en het
slechte weer zijn voorzeker zijn bondgenoten... Hij maakt me moe...
oververmoeid zelfs... ongeduldige, gespannen en verdrietig.... en zoals steeds
laat hij een leegte na... dan ben ik onhandig en afwezig.
Maar we geven niet toe!... We beseffen
dat hij weer aan t stoken is... Coen(en) en dapper vechten we terug... koppig...
ons meneertje Burn-out zoveel mogelijk negerend... Maar gemakkelijk is dat niet,
want hij steelt al mijn energie... rust en slaap zijn nog de enige
goesting....Nee! .... niet in de sofa met een sponzen pyama met warme voetjes aan
naar t songfestival op TV kijkend (zoals een vriend aanbeveelt)... maar waarom
eigenlijk niet nog eens naar de sauna... wellnessen in geboortekostuum (zolang
dat het nog past)... platte rust... verstand even op nul... even weg... en toch
weer niet... Zen... enfin ontspannen!
Nee, nee meneertrje
Burn-out!... mij krijg je niet klein!... VERGEET HET MAAR.... Ga elders stoken
en laat mij geRUST!
Binnenkort zullen
festivalgangers misschien hun pintje als manna uit de hemel zien vallen.
Het Zuid-Afrikaanse bedrijf
Darkwin Aerials ontwikkelde namelijk een speciale drone (ge kent die dingen
wel... onbemande vliegtuigjes), die op vraag van de klant de bestelling zal
droppen op de aangegeven plaats. Dit systeem zal uitgeprobeerd worden op 8 tot
10 Augustus in Northam/Zuid-Africa op het OppiKoppi-festival (een speciaal
proefproject)
De bedoeling is dat de klant
zijn bestelling plaatst via zijn/haar smartphone en dus in principe op voorhand
betaald. De bestelling wordt dan in zon OppiKoppi-bierdrone geladen , waarna
dit achtproppellerige, onbemand helikoptertjes het blikje bier aan een kleine
parachute op zn bestemming dropt.
Om te vermijden dat iemand
zon blikje op het hoofd krijgt, zal er op voorhand gewaarschuwd worden dat er
cargovliegtuigjes in de lucht hangen.
Uiteraard kan de bestelling ook
in verkeerde handen vallen, daarom werd beslist op de pintjes gratis aan te bieden
bij wijze van promotiestunt.
Voorlopig moeten deze
toestelletjes nog manueel bestuurd worden, maar er wordt aan gewerkt om ze in
de toekomst helemaal automatisch via GPS te sturen.
Op de markt in Heist op Den
Berg heb ik dit weekend twee Duitse legkippen gekocht .
Jawel!... Ge leest het goed
DUITSE legkippen
Nu weet iedereen dat Duits en
ik nee!... dat gaat niet goed samen! Sinds de één of andere Duitser tijdens
zijn vluchtin 1945 mijn grootvader zijn
fiets heeft gestolen en nooit heeft terug gegeven Nee!... Vijf jaar miserie en
dan uitgerekend mijn grootvader zijn fiets pikken om te gaan lopen (allee
fietsen dus eigenlijk) dat kon ik als kleine jongen niet aanvaarden en dat is
zo heel mijn leven blijven hangen!... Nee dus . Duits en ik gaat niet samen
punt!
Maar dan toch Duitse
legkippen dus maar ik zal ze verzorgen alsof het gewone legkippen zijn Ze
zullen de Belgische nationaliteit krijgen, een Franse naam en kakelen in het
Vlaams!!!... En dat ze met een ei zitten zoveel te beter!... hoe meer hoe
liever zou ik zeggen!
En dat die Duitser dat
(ondertussen) verroest wrak van een zwarte fiets met een kapot achterlicht maar
bijhoudt!
Het probleem met een hobby als
deze is, dat veel mensen er van uit gaan dat wij (bierliefhebbers) heel veel
bier drinken en meestal op café te vinden zijn...
Maar geloof me, de verstandige
bierliefhebber houdt het bijproeven,
smaakvol degusteren en vooral genieten. Per dag 2 glazen voor mannen en 1
glas voor vrouwen blijkt zelfs gezond te zijn.
De echte bierliefhebber houdt
zn goesting onder controle, maar behoudt de passie... Mijn leuze is altijd
geweest: Kunnen drinken, is weten wanneer je moet stoppen!
En dit geldt eveneens voor
alle wijn-, whisky- en andere alcoholliefhebbers.
Hij/zij die dezelfde hobby
uitoefent en zich niet aan deze regel houdt, is geen lang en gezond leven
beschoren... Overdaad schaadt!... en dat weet het kleinste kind... En och ja
hoor... we hebben allemaal al wel eens de grens overschreden... We zijn tenslotte
ook maar mensen hé!?
Ter info:
Mijn bierindex telt op dit
ogenblijk reeds 2042
biertjes.
Ge gerust eens kijken (klikken
op de foto onder de datum) en maak uw keuze.
Beste lezers en sympathisanten. Bompapatje (ikke dus) heeft besloten om dit blog helemaal om te toveren. Het blog krijgt een nieuwe naam en een nieuwe lay-out.
Bompapatje houdt nog steeds van bier en wil er nog steeds over schrijven, maar er is meer om over te schrijven. ..Al een tijdje verschijnen er kleine schrijfseltjes van zijn hand (het mijne dus) op Facebook.
Op aanraden van een paar vrienden wou Bompapatje een eigen blog beginnen met zijn schrijfseltjes . Maar waarom dit blog niet combineren met weetjes over bier en leuke (en soms wel iets minder leuke) schrijfseltjes?
De bedoeling is om te schrijven zoals hijzou babbelen onder vrienden niks te zwaar of soms juist wel over koetjes en kalfjes over de liefde politiek of sport bier uiteraard ook zomaar wat samen filosoferen over de dingen des levens enfin alles kan, zonder taboes, maar met respect voor de gevoelens van anderen, zonder te kwetsen (al is dat soms moeilijk en dus nooit persoonlijk bedoeld) een eigen mening en kijk op de dingen.
Proza zal het niet worden gewoon wat schrijfseltjes praatjes dus als t niet zou geschreven zijn J
We zoeken nog naar een geschikte naam, en besluiten om alle artikeltjes die er al opstaan gewoon te laten staan waarom niet eigenlijk
Ook de lay-out wordt aangepast, maar de link naar de bierindex blijft natuurlijk. Eerder op Facebook verschenen berichtjes en schrijfseltjes zijn hieronder op de juiste datum te vinden, zodat u een idee krijgt van wat die schrijfseltjes inhouden. Hopelijk veel leesplezier.
Ps:
Ondertussen telt de bierindex 2036 biertjes
Ge gerust eens kijken en kies een lekker biertje uit.
Budweiser presenteert een bierglas dat je kan koppelen aan een Facebook-account. Gebruikers die de glazen klinken worden san autiomatisch vrienden op de sociaalnetwersite, meldt Tweakers.net
In de bodem van de Büddy Cup zit een chip die het signaa van een naburig bierglas oppikt. Onderaan het glas zit een QR-code die je met een smartphone kan inscannen om het glas te koppelen aan een Facebook-account. Een schol wordt dan beklonken met vriendscghapverzoeken op Facebook, waarna een rood lichtje aangeeft dat alles in kannen en kruiken is.
Volgens Tom Drum zou Budweiser het glas gaan gebruiken tijdens evenemnten die het bedrijf sponsort, zoals festivals.
(gelezen in de Morgen)
Ter info: mijn index telt momenteel 2036 biertjes.
Ga gerust maar eens kijken! (gewoon klikken op de foto onder de datum)
Veel leesplezier, maar maakvooral de juiste keuze.
Ode aan het rode licht van een onbekende kunstenaar
Overal in de stad, en dan vooral op kruispunten, staan van die palen met 3 gekleurde lichten... 1 Rood licht dat altijd bovenaan staat, in het midden altijd 1 oranje licht en onderaan steeds 1 groen licht. Over het algemeen zijn het effen lampen, soms staat er een fiets of een pijl in gegraveerd en soms een manneke, maar eigenaardig genoeg, dan mankeert bijna altijd dat oranje licht in het midden. Meestal zijn de palen zwart-geel gekleurd; dan weer eens rood-wit en uitzonderlijk in een sober grijs. Ze staan er, bij mijn weten, al een eeuwigheid... Reeds lang voor Jan Fabre en Panamarenko aan hun werk begonnen... OK... kunst in de stad moet zijn plaats hebben, ook al vinden we deze palen maar kitsch, staan ze op de meest onverwachte plaatsen en veroorzaken gegarandeerd opstoppingen en files. Wat mij steeds opvalt, is dat de mensen vooral vol bewondering blijven staan als het rode licht brandt en nooit, maar dan ook nooit voor het groene licht. Alleen cultuurbarbaren negeren het o zo mooie rode licht... nochtans zijn zij meestal te voet of per fiets en zouden dus rustig de tijd kunnen nemen om van dit kunstig licht te genieten. Automobilisten daarentegen zijn de grootste liefhebbers. Vanaf het oranje licht gaat branden, wordt er al hevig geremd om toch maar op de eerste rij te kunnen staan... ze parkeren hun wagens dan in mooie lange rijen, netjes achter elkaar... het gezoem van de motors en de dampende uitlaatgassen geven het geheel een hallucinerend effect om uiteindelijk 'en public' dat rode wonderbaarlijk licht te bewonderen... in trance als het ware!... Minuten glijden zo voorbij... de tijd staat stil en er heerst dan een ongekende rust.... tot plots en onverwacht dat hypnotiserende rode licht in dat verschrikkelijke, ongezellige groene licht valt... de rust die dit kunstig rode licht veroorzaakte, wordt door al dat opgefokte groen danig verstoord, zodat - zonder uitzondering - iedereen zeer nerveus weer in beweging komt... claxons beginnen te toeteren... auto's beginnen, bumper aan bumper, elkaar op te jagen.... iedereen wil zo snel mogelijk weg van dat felle, lelijke en vooral irriterende groen licht.... chaos, lawaai en drukte alom... weg...weg...weg!!... Alhoewel... altijd brandt dan om de hoek een identiek rood licht en valt alles aan die kant stil in die eindeloze hallucinerende bewondering... alsof het een eeuwig durende beweging is... de 'perpetuum mobile' van de stad dus... Kunst of kitsch.... 't blijft een eigenaardig fenomeen van een onbekende kunstenaar!
Ik ben Bompapatje
