|
15 jaar ben je en mentaal, motorisch en fysiek beperkt
vastgesnoerd in je rolstoel, ziek en je wou je kamer niet uit
al 5 lange dagen zat je daar te treuren en getroost door je mama
maar ons eerste contact gaf meteen een vonk
je keek mij aan en er verscheen zowaar een glimlach
Je kon niet wachten om mee naar de klas te gaan
meermaals vroeg je om 'die 'meneer' te gaan halen
en daar was je dan; stralend en kwijlend van geluk
we praatten wat en hielden elkaars handen vast
tekenen en kleuren maar vooral veel lachen
vooral om mijn gekke vragen en domme opmerkingen
luisterend naar muziek van je favoriete studio 100
de handen in de lucht, iets te luid meezingend
nog drie keer slapen en dan komt de Sint
ongeduldig, vol verwachting klopt ons hart
dan ... die tranen bij het afscheid
als het afscheid van een echte vriend.
we gaven mekaar een dikke knuffel
en je mama zei welgemeend merci.
Bedankt dat ik vandaag je vrijwilliger mocht zijn!
|
Ik ben Bompapatje
