Ik ben Bompapatje
Ik ben een man en woon in Wilrijk/Antwerpen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd bediende.
Ik ben geboren op 02/10/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Bier, amateurtoneel en schrijfselen.
Ik heb mezelf voorgenomen om gezond en volledig bij mijn verstand 120 jaar te worden
Hier se, hier se een bezoeker se.....
Welkom in mijn nederige blog...
Iets drinken?... Als je een biertje wenst, klik dan even op de foto onder de datum en kies maar... keuze genoeg. Gezondheid!
03-12-2015
Bedankt dat ik vandaag je vrijwilliger mocht zijn
15 jaar ben je en mentaal, motorisch en fysiek beperkt
vastgesnoerd in je rolstoel, ziek en je wou je kamer niet uit
al 5 lange dagen zat je daar te treuren en getroost door je mama
maar ons eerste contact gaf meteen een vonk
je keek mij aan en er verscheen zowaar een glimlach
Je kon niet wachten om mee naar de klas te gaan
meermaals vroeg je om 'die 'meneer' te gaan halen
en daar was je dan; stralend en kwijlend van geluk
we praatten wat en hielden elkaars handen vast
tekenen en kleuren maar vooral veel lachen
vooral om mijn gekke vragen en domme opmerkingen
luisterend naar muziek van je favoriete studio 100
de handen in de lucht, iets te luid meezingend
nog drie keer slapen en dan komt de Sint
ongeduldig, vol verwachting klopt ons hart
dan ... die tranen bij het afscheid
als het afscheid van een echte vriend.
we gaven mekaar een dikke knuffel
en je mama zei welgemeend merci.
Bedankt dat ik vandaag je vrijwilliger mocht zijn!
Ik wil niet eens gaan slapen maar wakker blijven lukt mij niet er is nog zoveel te beleven en 't leven gaat al veel te vlug ik wil genieten van wat komen gaat dag en nacht en weken lang al was 't jaren aan één stuk ik wil niets missen, 'k wil het weten nieuwsgierig als ik ben gulzig dagdromen is wat ik wil in 't midden van de nacht als ik dood ben, heb ik tijd genoeg om te slapen en niets meer weten maar sterven wil ik zeker niet want de tijd die staat niet stil en er is nog zoveel te beleven 't leven is echt wel veel te kort!
Ik voel mij schuldig ongemakkelijk voor al die zieke vrienden ik ben oud genoeg om ziek te zijn en zij horen allen gezond te zijn 't is niet eerlijk 't is niet fijn zij hebben pijn maar ik voel mij fijn hopelijk heeft God een doel met mij zodat ik weet waarom niet ik maar zij wel zo lijden moeten.
De stilte in mijn hoofd klinkt luid en duidelijk zichtbaar voor iedereen wordt verkeerd begrepen. het draait en tolt zo in mijn hoofd het denken valt nooit stil ver weg zijn mijn gedachten dan wil ik niet veel praten. Het rommelt in mijn hoofd vol verhalen en gedachten ik lijk dan wel afwezig maar aanweziger was in nooit.
Zondagochtend ... 't is zonnig ... ik ben op weg naar de bakker met de hond, die schijnbaar goedgezind kwispelstaartend naast me loopt. We genieten beiden van de nazomerse warmte ... wat kan het leven toch heerlijk mooi en simpel zijn.
Bij de bakker aangekomen, is het zoals meestal 's zondags, aanschuiven tot buiten. Er ontspint zich een gesprek tussen enkele klanten over al die vreemdelingen en vluchtelingen (onderscheid moet er blijkbaar zijn). De toon is alles behalve begripvol of verdraagzaam. "Het zijn er veel te veel die komen profiteren van onze sociale zekerheid ... en wij maar inleveren ... dat kan toch niet hé meneer! Ik heb jaren betaald, en wat krijg ik er voor terug? En zij gaan er mee lopen! En als ge niet oppast, bestelen ze je nog terwijl je er zelf bijstaat. En de politie doet niets... ja! boetes schrijven, omdat je toevallig vijf minuutjes verkeerd geparkeerd staat."
Ondertussen bestellen ze brood, pistolekes en koffiekoeken ... en natuurlijk ook gebakjes voor straks bij de koffie...
Ik aanhoor heel het gesprek (en nog veel meer van dat), maar zeg niets ... waar is de tijd dat ik daar meteen een ware discussie zou beginnen ... bijna de boel op stelten zou zetten? ... Maar ja, een mens wordt wat ouder en wijzer en heeft geleerd dat het soms beter is gewoon te zwijgen ... of toch niet helemaal, want als ik mijn bestelling doe, kan ik het niet laten om de opmerking te laten vallen(die iedereen in de winkel kan horen) tegen het meisje achter de toog (die duidelijk van vreemde origine is) : "Och we leven aan de goede kant van de wereld, we kunnen er maar beter van profiteren ... doe er nog maar twee koffiekoekjes bij"
Het meisje glimlacht begrijpend, knipoogt naar me en kijkt eens geamuseerd naar de mensen in de winkel, die net niet-zo'n-vriendelijke commentaar hadden.
Ik ga op weg van de bakker naar huis, met de hond, die nog altijd goedgezind kwispelstaartend naast me loopt. Zondagochtend ... 't is zonnig ... We genieten beiden van de nazomerse warmte en een goed gevoel ... wat kan het leven toch heerlijk mooi en simpel zijn.
Heerlijk toch die najaarszon lekker warm in de tuin de laatste karweitjes doen we nog voor de herfst en de regen komt maaien, graven en wat snoeien buiten schilderen, meubels pimpen. Rustig werken in den hof ieder bezig met een klus apart, doch samen buiten zijn zalig genietend van de zon want die schijnt voor iedereen de herfst komt nog niet vandaag.
Het kleine geluk is groot in eenvoud de lach van een kind de glimlach van een buur de knuffel van je geliefde(n) Eén knuffel zijn veel woorden de glimlach van (h)erkenning het vertrouwen in die kinderlach want groot is de eenvoud in dat kleine geluk. Het geluk is groot in die kleine eenvoud door dat kind dat lacht de (h)erkenning van een buur en alle liefde in die ene knuffel.
Soms zou ik willen dat de wereld stil kon staan dat men de tijd kon stoppen om even te bezinnen te mediteren of te bidden. Soms zou ik willen dat de wereld stil kon staan dat men de tijd kon stoppen om door positieve impulsen het negatieve te verbannen en weer geloven in vertrouwen Soms zou ik willen dat de wereld stil kon staan dat men de tijd kon stoppen om weer te houden van begrijpen en verdragen en een mens een mens kan zijn. Soms zou ik willen dat de wereld stil kon staan dat men de tijd kon stoppen om te genieten van genot bewonderen en verwonderen om gewoon gelukkig te zijn.
Ik zou zo graag willen dat het stopt al die ellende in de wereld mensen die moeten overleven in erbarmelijke omstandigheden de haat, de nijd, de ziektes en de honger de angst en onbegrip en ongevoeligheid onverschilligheid en onwetendheid struisvogels en extremisten ver van mijn bed of om de hoek het maakt niet uit Ik zou zo graag willen dat het stopt! Ik zou zo graag willen dat we onbekommerd gelukkig kunnen zijn leven in een vredige wereld zonder angst elkaar begrijpen zeker zijn van medeleven engagementen en solidariteit voor alle mensen overal ver weg en om ons heen alleen maar vreugde en plezier vooral genieten van het leven zonder zorgen en zonder angst voor wat ons zelf overkomen kan Ik zou zo graag willen dat we onbekommerd gelukkig kunnen zijn!
Oorlog, armoe, hongersnood dan nog liever op de vlucht Holebi, transgender, anders geaard vluchten voor het onbegrip Gelovig, heiden, atheïst op de vlucht voor fanatici. Op de vlucht naar een beter leven weg van ellende en geweld Op de vlucht naar aanvaarding en respect
Wat is nu het mooiste geschenk dat je aan iemand geeft? Dat die iemand je gewoon mag zeggen :"weet je dat ik je mis?" dat die iemand gewoon mag zeggen dat hij/zij je nodig heeft; dat die iemand mag zeggen dat hij/zij je aandacht erg mist. Wat is het mooiste geschenk dat je van iemand krijgt? Dat die iemand gewoon kan zeggen :"weet je dat ik je mis?" dat die iemand gewoon kan zeggen dat je nodig zijt; dat die iemand kan zeggen dat je aandacht echt wel nodig is. Elkaar missen is een mooi geschenk, want het betekent toch zoveel. Je mist elkaar, omdat je mekaar altijd wel eens nodig hebt. Als je denkt dat je elkaar missen kan, voel je snel het tegendeel, want als je dan aandacht mist, weet je pas dat je die iemand nodig hebt. Elkaar missen is dus een mooi geschenk, want het betekent zo veel meer Voor elkaar echt nodig zijn en mekaar niet kunnen missen of zo; want de aandacht maakt juist die sterke band en innerlijke sfeer en als die aandacht eens verslapt, dan zég je toch gewoon :"ik mis je zo"
ACHTER DE SCHERMEN VAN BOMPAPATJ'Es ZOO (nieuw leven)
Vanmorgen heeft Chanelle, ons Frans Hangoorkonijn, haar tweede nest gelegd. Hopelijk loopt alles nu beter af dan bij haar eerste nest, waarbij geen enkel van de elf jongen het heeft overleefd. Het ziet er naar uit dat ze nu wel veel rustiger het moederschap aanvaardt. De jongen zijn nagenoeg onzichtbaar, zoals het hoort, onder een laag stro en pels en zijn dus voorlopig niet te tellen - Chanelle zelf is rustig en waakt de hele tijd bij het nest. Ons dwergkonijn Sammuel (een rammelaar) daarentegen, weet met zichzelf geen blijf. Hij graaft zich gewonnen-verloren alsof hij zichzelf zo snel mogelijk uit de voeten wil maken, alvorens te moeten opdraaien voor de kroost van een ander mannetje, waarvan de jongen stuk voor stuk minstens driemaal zo groot als hijzelf zullen worden. Verder valt er nog te melden dat ons kwarteltje Hopke vandaag haar eerste eitje gelegd heeft.
Soms gaat het goed en soms gaat het beter maar soms wil je 't echt niet meer weten je begint de dag met heel wat moed maar dan loopt alles plots heel anders en verberg je snel je waterlanders. Soms gaat het over jou en soms om je geliefden familie, vrienden of verliefden en wens je dat het helpen zou die kus, die knuffel; gewoon je schouder betekent meer dan een zoetjeshouder. Soms lukt het zeker wel soms lukt het echt bijna of loop je de feiten achterna
en eindigt het in een nare rel
zwijgende koppigheid, een onbehagelijk gevoel
door onmacht en verlegenheid, het schuldgevoel.
Soms is samen heel gewoon
maar soms is 't leven veel te veel
van elkaar genieten is een deel
maar troostend steunen is zo schoon
dat is liefde delen en houden van
innig naar elkaar verlangen, zoveel als je maar kan.
Achter de schermen van Bompapatje's zoo (dood van een rat)
Tijdens een toevallige prospectieronde van enkele bevriende tuinmannen werd, tussen het stuikgewas rond de vijver, het lichaam gevonden van een dode rat. Het dier zou, naar verluid, maar pas overleden zijn aan de gevolgen van het kwistig in de buurt gestrooide rattengif. Verder onderzoek naar de doodsoorzaak achtte het parket niet nodig. Onze hoofdverantwoordelijke voor het dierenpark verwijderde de rat met het nodige respect; en het ...dier ligt nu waardig opgebaard in een speciale, wettelijk toegelaten, body bag in de Gr.Co. van onze tuin. De directie en de besturen van de supportersclubs van KFCO Beerschot Wilrijk zijn met deze verwittigd en kunnen het stoffelijk overschot, na afspraak, afhalen voor woensdag a.s.. De datum voor de eventuele uitvaartplechtigheid, in het stadion op het kiel, zal via de officiële kanalen, door hen zelf, bekend gemaakt worden. Het stadsbestuur heeft R.A.F.C. vriendelijk verzocht geen feestelijkheden te plannen en het nodige respect te betonen voor de overledene, teneinde de gemoederen niet op te hitsen tijdens de talrijke activiteiten voor de zomer van Antwerpen. Familieleden van het onfortuinlijke slachtoffer vroegen om geen foto te publiceren; die we daarom onmiddellijk verwijderd hebben en wij betuigen hiermede ons diepste medeleven.
Wat is het heerlijk te fantaseren over kabouters of over heksen met verhaaltjes amuseren genieten van kinderen hun reflexen. De Kabouter Nabukodozoor en Miepollewie zijn lieve vrouw of als zieke wachten op madam doctoor met natuurlijk die overdreven show. Wolvengrotten en krokodillen soms gevaarlijk, soms lief en ziek in zee zwemmend met blote billen die gekke piraten in paniek. Jongens en meisjes, groot en klein voor elk kind een leuk verhaal de verwondering is zo fijn dat maakt bompa zijn zo ideaal.
Ik wil je meenemen naar mijn land van fantasie waar alles kan en alles mag waar lachen is geboden en verveling wordt verboden. Ik wil je meenemen naar mijn dromenland daar staat mijn huis daar ben ik thuis altijd gezellig samen zijn want dromen is zo fijn. Ik wil je meenemen als het kleine kind in mij onbezorgd spelen onze dromen delen we worden nooit volwassen om de speeltijd af te lassen. Ik wil je meenemen naar m'n dromen vol fantasie dat is mijn huis dat is mijn thuis hier wordt niemand ooit volwassen om het spelen af te lassen.
Ik ben Bompapatje
