Ik zoek jouw ogen

Jij wendt de blik

uit lafheid af

en ik weet

Het eerste woord is gezegd

de slotzin nooit gekend

De laatste kerk is niet bezocht

de eerste wensen met

gebeden niet gepreveld

De nar is dood

Leve de nar

Maar de waarheid blijft

werkelijk en hard

Dat zal ik steeds toegeven

Ik hield van jou

dat is altijd zo geweest

Maar naast de kardinaal

staat de keizer al

op het spreekgestoelte

zijn rede dooft uit in de massa

En in stilte alleen

merk ik de tranen wel

nog voor ze zijn geweend

Floreanne

09-07-2008 om 13:52 geschreven door floreanne

Ik houd van

boeken met lintjes

zulke gladde vurig gekleurde

Ze glijden zonder enige ergernis

over elk nog nieuwe blad

En laten je zalig terugvinden

waar je stopte met lezen

Ik ben niet voor

zo‘n harde boekenwijzer

die altijd valt en je

op het meest ongelegen moment

toch weer de juiste pagina

doet verliezen

Neen lintjes!

Ze fluisteren mee

door je vingers suizelend

Ze volgen steeds gedwee

jouw dromen in het verhaal

Ik schrijf als ik zal schrijven

een boekje met een lintje

Zodat ik er altijd mee prullen kan

En steeds weet waar ik begon

en waar ik ben gebleven

Floreanne

09-07-2008 om 13:44 geschreven door floreanne

Een telefoontje

dat wonderen doet

Ik laat het graag zo werken

en bedank hem

die me in stilte laat huilen

want wonderbaarlijker wijze

is mijn echte lach

dan het dichtst bij mij

Floreanne

07-07-2008 om 17:35 geschreven door floreanne

Soms rusten ze

de spoken

als het zomer is
met temperaturen
beneden vijfentwintig

Als het gras is gemaaid

en de hagen geknipt

Als de wekker niet roept

en iedereen zwijgt

Soms glijdt de schuld

langs de veren

als de regen warm valt
en ‘t plenzen niet
aan tranen denkt

als het licht ondraaglijk is

en ik je aanwezig voel

terwijl het niemand spijt

Dan kan het vredig zijn

Floreanne

06-07-2008 om 00:00 geschreven door floreanne

En dan gaat er toch weer

een zucht door mijn buik

De vogels krijsen ijzig

in de scherpe ochtendzon

Het is zomer juichen ze

Het is zomer

En de blaadjes op hun groenst

witte wolken als wollige dekens

De laatste gedachten pijnigen mij

Het is zomer wenen ze

Het is zomer

Floreanne

01-07-2008 om 09:01 geschreven door floreanne

Ik ben slechts een kruimel

aan de rand van jouw brood

En zoek nog de smaak
van jouw speeksel

Ik ben slechts de korst

een rits in de sloot

en reik naar je hals om wat liefde

Dus zoek me niet koortsig

maar vind me in nood

En laaf me met oeverloos water

Voel me en houd me

Ik ben wie ik ben

En ‘k kus je nog voor je het weet

Laveloos, laveloos, laveloos, …

Floreanne

01-07-2008 om 00:00 geschreven door floreanne

Word ik verhit uit assem herboren

Ik geeuw snak amechtig of zucht

Dan vlieg ik op wolken gedreven

Ik zoek hap verloren naar lucht

Streng leef ik door littekens heen

als klimop door de rottende pannen

Dan strek ik verwoed de pijlen

en ruk aan de harde steen

Met stengels als houten stijlen

versleep ik al hortend mijn been

Versplinter mijn roestige stemmen

verkrampt in het geluid van mijn hart

Steeds die gedachten niet te remmen

verjaag ze uit dit hoofd verward

floreanne

01-07-2008 om 00:00 geschreven door floreanne

Laat me zoet

jouw namen noemen

Rust je uit

en noem mijn naam

Warm je handen

aan mijn handen

Kus me even

zacht terloops

Lach en gniffel

spreek en zwijg

Hou een beetje

een beetje van mij

Leun voorover licht

en vlei je zacht

tegen de avond
Vlei je zacht tegen mij

floreanne

29-06-2008 om 23:21 geschreven door floreanne

Sla het blad om

houd me stevig vast

laat me niet zoals ik ben

Het is te veel gevraagd

Ik weet het

Een mens kan niet zoveel

als hij beweert
Hij kan alleen verlangen

En als er iets komt

een kleine attentie

een greintje positiefs

dan maakt hij er

een cadeau van

of een show

of een heel TV-programma

Misschien dient hij

een nieuw project in

Maar het is alleen een

sprankel energie 

een portie gewone liefde

de hoop op iets nieuws

iets oprecht

dat blijft
 

Floreanne

25-06-2008 om 00:00 geschreven door floreanne

Het is tijd

voor barbecues en feestjes

Ze sluiten het schooljaar 

en bereiden het verlof
De zon toont zich
met horten en stoten

Het zal goed zijn

als straks de stress rust
en wekkers zwijgen
met de fiets uit de stal

te vertrekken zonder jas

Er zal geverfd en geschilderd

geklust en geklungeld worden

Ja bijna vakantie

dan is er hoop op nieuw

en vrolijk waait de wind

door de oude haren

en ik lach

Floreanne

19-06-2008 om 00:00 geschreven door floreanne

Je hebt me een haas in de schoot gelegd

Die holen graaft en ondergrondse gangen

Zonder schroom kweekt hij verdriet als konijnen

Je hebt me gemeen een rat laten baren

Die alles beknaagt wat me heilig is

Hij vernielt als een wind heel dit huishouden

Het wordt dringend dat ik de uitgang wijs

die dieren onverwijld het leven in jaag

Het zure gedacht dient ontruimd en gekuist

En ontdaan van zijn legers jongen

Floreanne

11-06-2008 om 09:42 geschreven door floreanne

Het stof zit diep in mij

Het vocht bevloeit mijn wezen

De modder van het leven

kneed ik tot deeg en verdriet

Ik wil daar liefde slijten!

Het stof wordt afgeklopt

en vocht dient afgewassen

Dat brood jij lust het niet

dus wordt er niet gebakken

Wil jij wel liefde krijgen?

Floreanne

08-06-2008 om 23:55 geschreven door floreanne

Hoe gehandicapt kan liefde zijn

Als ze valt en niet opstaat

Als ze spreekt en niet luistert

Als ze doet en niet is gezien

Als ze proeft en niet kan eten

Als ze streelt en niet meer voelt

Des te eenzamer is een mens

Als hij praat en niet wordt gehoord

Als hij schrijft en niet is gelezen

Als hij hoopt en niet wordt geloofd

Liefde kan erg doof zijn

Floreanne

04-06-2008 om 11:54 geschreven door floreanne

De klok met de wijzers verloren

leeft slechts in zijn roestig getik

Mijn hart bewoog even nog pover

verschrikt als een eenzame hik

En dagen gaan over in nachten

hun zonnen verzoeten een traan

De liefde verwarmt maar laat wachten

in hoop verliest zij de oude waan

Waters ze golven in ‘t wit gerand

Het licht schittert gul in hun vonken

Te traag verzet 'n geloof taaie bergen

slechts deugddoend droomt het een overkant

Floreanne

03-06-2008 om 00:00 geschreven door floreanne

Ik meet met emotionele maten

Dat wisselt als water en wind

'k Beoordeel naar goeden en kwaden

als ‘k liefde of haat ondervind

De norm is te voelen

‘t Is veilig of verdriet

Mijn hart zal het vragen

en ik doe het of ik doe niet

Floreanne

25-05-2008 om 18:07 geschreven door floreanne

Hij is laf

de generaal die voorwaarts gilt

zijn jongens in de dood

terwijl hij toekijkt

in zijn veilige tent

de troepen over schouwt

Hij is knap

De man die sorry zegt

en ‘k heb me vergist

Hij keert op zijn stappen terug

en brengt zijn kind thuis

in kalmte en rust

Liefde is God

die van zijn kinderen houdt

hoe ze ook zijn

Hij koestert ze

en prijst wat goed is

Hij roept op tot vrede

en heelt alle wonden

Floreanne

25-05-2008 om 12:49 geschreven door floreanne

Zij twijfelde of ogen konden spreken

geloofde prompt al wat hij zei

Nu weet ze pas dat woorden kunnen wreken

en blijft er slechts mooidoenerij

Hij liet haar gaan nog voor ze was geboren

Een mens zijn was hem dit niet waard

De waarheid moest ze toen wel horen

Hij onderschreef zijn ware aard

Floreanne

23-05-2008 om 18:24 geschreven door floreanne

Ambulance en helikopter

waren niet het ergste

Prikken, kramp, het zuur

alles overleefde zich

Wat bleef en pijnigde

was loze plicht
met doen alsof

gemiste echte liefde

Een stoer verhaal van kijk

wat ik toch doe

ben ik niet flink

natuurlijk maar
Daar stond zij

naast de morfine

haar lach was sterker

Warm omhelsde ze

de bebloede borst

het bijna stille hart

Verraad me niet in harde

klinische woede

kus me kus me

en bloed samen

naar de eeuwigheid

Verschuil je lafheid niet

achter euthanasie

Floreanne

21-05-2008 om 00:00 geschreven door floreanne

Waar moet mijn ziel zich laven

nu beken lief zijn uitgedroogd

en ‘t hart zich blijft bevragen

weer ‘t antwoord neen gedoogt

Hoe kan mijn lijf weer vluchten

en los van jou vergaan

de tegenzin verdraaien

onklare taal verstaan

Nog liever bleef ik doof

en blind mijn lot verdragen

dan weten dat jij nooit

in liefde kan behagen

Floreanne

18-05-2008 om 12:50 geschreven door floreanne

Als er plots geen woorden zijn

alle kanalen dichtslibben

en liefde overblijft

als droog poeder in de wind

Dan is het tijd

om een vraag te stellen

zomaar voor de vuist weg

echt tussen de soep en …

Ben je nog een mens

of slechts een toeschouwer

onzichtbaar aan de rand

van een levensweg

Dus poets ik even

borstel poeders weg

en zet mijn linkervoet

één stap voor de rechter

ziezo

Floreanne

14-05-2008 om 00:28 geschreven door floreanne