Drie kleine stappen in het donker

De trap, de deur, de overloop

Met in mijn hart een bang verlangen

De frisse lach van 't kleine kind

Een bal, een step, een kleurpotlood

En in mijn mond smaakt zoete gum

Een hevig feest voor grote mensen

Mijn oom, neef gust en tante tien

Maar in mijn hoofd een ver verdriet

Drie manke stappen in het donker

Een trap, een deur, een overloop

Nu in mijn hart is ‘t al verloren

Floreanne

08-11-2007 om 22:09 geschreven door floreanne

Je vroeg wat tijd van mij voor jou

Welk soort mag dat dan wezen?

Wat werktijd voor het witten van de muren

Of samen staan aan het fornuis

een uurtje vóór het eten

Is ‘t happy hour dat je verlangt

een poosje knuffelen op de bank

Misschien wil je vakantietijd

op zoek naar onbekende steden

Gaan we een berg beklimmen

of dagen slijten aan zee

luisterend naar de meeuwen

Wat dacht je van terrasjestijd

of stiltepauzes om te lezen

Ik wil met jou mijn tijd wel delen

Want hij vervliegt met jou en mij

… die steeds te weinig tijd

Floreanne

04-11-2007 om 15:33 geschreven door floreanne

Al tsjilpt de mus een vrolijk lied

komt toch de wilg me treurend tegen

Geen smeken dat nog soelaas biedt

De lucht roept wolken op en regen

In minne machteloos gelaten

vergaat mijn hoop in boos verdriet

Mijn liefde heeft de stad verlaten

waarin mijn schoot zijn laatste traan verried

Ach, kon ik maar de zon herdraaien

mijn liefste weer hier thuis doen staan

Het minnevuur zou hevig laaien

om nimmer meer nog uit te gaan

Floreanne

01-11-2007 om 14:25 geschreven door floreanne

Stilaan zwijgt alles

ook de bomen

Langzaam vertraagt

het kloppen

van een eenzaam hart

Het vuur dooft

De dagen slijten

Namen vervagen

De scherpe kant

is afgevijld

En wat blijft

behalve de vraag

naar het …

Waarom?

Floreanne 

30-10-2007 om 00:34 geschreven door floreanne

De dagen kleuren herfstig

Een koude klieft mijn huis

en vochtig voelen kleren

Deuren sluiten

Deuren sluiten

Je woorden warmen nauwelijks

Je belt maar kort ik ril

en liefde ‘n gevallen hemd

Woorden ver zonder grond

sluiten deuren

sluiten deuren

Mijn hoofd is teruggeworpen

Opnieuw alleen en wreed

lijkt liefde weer op leugens

Deuren sluiten

Deuren sluiten

Floreanne 

28-10-2007 om 13:19 geschreven door floreanne

Klamme warme voetjes

stapjes op de koude vloer

Er ligt geen loper

De gang is donker

Het is even wennen

met de ogen

In het behang

dansen wolkgezichten

De trap is rond en stijl

Onvoorspelbaar de

vermeende aanwezigen

Wat is die stille rust

Ze mist een hand

Maar ze is zo dapper

Alleen een schim

schrijdt mee naar boven

onhoorbaar

Zou ze seffens vallen

Amper omsluit

haar kleine hand de leuning

Ze houdt

haar knuffel stevig vast

Ze is gaan slapen

zonder kruisje

maar beseft het nog niet

Ongezien lief huppelt ze even

Snel wipt ze soepel

in het grote vreemde bed

Ze sluit vlug haar ogen

want daar onder

ligt de draak

met scherpe tanden

op de loer

Floreanne

20-10-2007 om 13:12 geschreven door floreanne

Zal ik ‘allerliefste’ schrijven

vertellen dat ik van je hou

Zal je je goed voelen, beschermd,

ontdaan van onrust en stress

Zal ik blijven als een schim

een blitzbezoek, een interludium

of zal ik overtuigen

bieden wat je nodig hebt

Zal ik en passant blazen

naar de kaars en kijken

hoe de dunne rookpluim

kringelt tussen α en ω

of zal alleen de wiek doven
Zal ik wel merken

hoe de vlinder kwetsbaar maar zacht

neerstrijkt op de volgende bloem

of zal het dom aan mij voorbij gaan
Zal ik fluisterend je naam vormen

met het laatste hoopje zand

ruizelend tussen mijn vingers

Zal er dan iets blijven

een gehoopte lach

of een zoet en dof gevoel

de laatste zoen

Floreanne

02-10-2007 om 00:00 geschreven door floreanne

Neen

ik geef me

niet meer

Ik ben

niet te koop

en

niet te krijg

Ik ben er

altijd

en luister

en kijk

en voel

en weet

veel
heel duidelijk

Maar

ook dan

ben ik

niet te koop

en jij

kan me

niet pijn doen

en ook niet

‘krijgen’

Dan ben ik

er altijd

voor jou

en voor

die warme

echte

heel nabij

Floreanne

01-10-2007 om 23:30 geschreven door floreanne

Mijn ideale man

is een lieve spetter

met intelligentiepunten 125

een knuffelgehalte 80%

een buikje van 4

maanden zwanger

sterke benen om te fietsen

een hart van peperkoek

stevige armen

om innig vast te houden

een mond van gum

en suikerspin

mijn ideale man

is gewoon

een gezellige knul

die met de glimlach

als het weer tijd is

samen de vuilbak

wil buiten zetten

Wie krijgt er 8 op 10?

Floreanne

28-09-2007 om 10:04 geschreven door floreanne

Zoveel zachte zon

en weidse heide

alleen voor jou en mij

Zoveel glooiend gras

een warme wolk

alleen voor jou en mij

Zoveel sterke wil

en rustig wezen

een gedroomd uur leven

of meer moet dat niet zijn

Floreanne

25-09-2007 om 10:03 geschreven door floreanne

Ik heb

een innig vriendje

Hij is altijd bij mij

Hij heeft

geen gek gezicht

noch rare kuren

geen oud

versleten lijf

Hij is alleen

een lach

een zacht gemoed

begripvol steeds

en blij

In mijn gedachten

waar ik ook ga

hij is er altijd bij

Floreanne

25-09-2007 om 09:52 geschreven door floreanne

De sleutel is ‘sch’

de ‘sch’ van schade

van schroom en schuld

van schaamte en schrik

Het is tijd

om ten gronde een

verbod op te leggen

aan schromelijk verdriet

en schadelijke angst

aan schaamteloze woede
en schrikkende vlucht
Geen schuwe zoenoffers

Geen scheve schaats

Die ‘sch’ voorbij

zal ik schaamteloos

schitteren en schateren

schoon schip maken

en uitkomen voor

mijn schoonheid

schrijven als een

scharlaken schreeuw

Mag ik dan 
als de aarde toch schudt
bij jou schurken en schuilen?

Floreanne

20-09-2007 om 23:44 geschreven door floreanne

Een verdriet zo sterk

dat woorden verdampen

snoert me dicht

verdrukt uit mijn

vervreemde ziel

van alle licht ontdaan

Mijn keel verkrampt

als haar stem stottert

en onhoorbaar duikt in

de adem van de nacht

Het beeld dat opdoemt

verkilt zich ijzig

en verwatert

tegen de spiegel

van tranen

uitvergroot tegen

de hoopvolle kier

schaars licht

Spreek dan toch

in deze donkerte

al blijft er schijnbaar

weinig hoop op herstel

op wat leven van jou

een zacht woord

enkele letters

een teken om te lezen

Zo bedel ik

en vraag je

om een gift

enig begrijpen

een klank

een geur

een aai

Het maakt niet uit

maar laat het

in liefde herleven

Floreanne

15-09-2007 om 16:50 geschreven door floreanne

Waarom zo vraag ik me

mag ik niet in jouw huis

en wordt de tafel niet gedekt

Welke angst houdt je ver

van verlicht genieten

van een aai en een lach

Steeds vlucht je

terug naar af

benepen vechtend

tegen het spook
dat jij ziet

maar nergens is

terwijl je toch bent
van mijn bloed

mijn naakte lijf
je heeft gedragen

er nooit een hand

tegen je geheven werd

ik ter beschikking ben

op een vingerknip reageer

en bij je kom op vraag

om het gebroken zweet

van je voorhoofd te wissen

om zacht te fluisteren

om je te koesteren

om van je te houden

Floreanne

06-09-2007 om 23:47 geschreven door floreanne

Spijtig voor de stilte

nu er verbouwd wordt

aan de muur van rust

De deur op een kier

leek open maar

er waaide slechts

een lichte wind

En de hoop sloeg dicht

in jouw koele armen

Opnieuw vlij ik me dus

op die warme heuvel

mijn herkenbare plaats

in de luie middagzon

naast de bosrijke weg

waarlangs de stoet gaat

Zacht op de gladde steen

kijk ik naar de mensen

hoor en voel hun gedachten

Daar tel ik de passen en luister

naar het ruisen van hun gewaden

Het is een heen en weer

van dagen die voorbij trekken

Hun geroezemoes is al te luid

De kinderen kan ik velen

hun lach hun dol gepraat

maar verder mag het blijven

stil en traag

terwijl ik heen ga

naar de schaduw in de grot

een flirt slechts met het echte

Even maar en dan

ben ik weer weg

Floreanne

05-09-2007 om 23:43 geschreven door floreanne

Voor jou

plant ik een bloem

in mijn hart

Een verrassende zoen

die vriendschap

met liefde verwart

vloog door de dag

Mijn hart duwt zo licht

en zo zonnig

Het huppelt verdwaasd

in mijn borst

Jouw gedicht

kan ik zo

niet bedenken

Het verdwijnt

als een zucht in mijn lach

Dus geef ik een ode

ten beste aan pan,

fluit en lier

Ik jubel en dans

zo van plezier

mijn ziel leeft

in weelde is

mateloos beroerd

haar vuur lucht me op

daar loop ik en
ga ik en leef

vers zuurstof

ik zweef

Floreanne 

26-08-2007 om 22:08 geschreven door floreanne

Ik vraag permissie

om te dromen

heel ongeremd

te fantaseren

over dat huis

aan de zee

met honderd boeken

groen en bergen

een tafel en pc

Er zal een keuken

zijn een badkamer

met kleine plee

een zalig bed

om me te vleien

na een wandeling

met twee

Ik vraag permissie

om te dromen

en niet meer

los te laten

wat je me belooft

aan water strand

en ….

ga je mee?

Floreanne

23-08-2007 om 21:19 geschreven door floreanne

En dan wil ik iets roepen

Zoals… waarom ben je zo ziek?

Gillen zou ik kunnen doen

Ik wil dit niet!

Maar in mijn doffe lot

komt het binnen

de dood en het verdriet

Geen rust is me gegund

steeds opdrachten te vervullen

Ik heb je echt

te laat leren kennen

De jaren zestig zijn voorbij

en zo ben je nog

een schaduw

van toen

Maar nu pas

ben je jezelf 
en je roept
naar mij

Floreanne

22-08-2007 om 23:12 geschreven door floreanne

Heb je ook soms het gevoel

iets onnoembaars

van je af te moeten snikken

Het drukt en weegt

ongrijpbaar

gaat het heel je hoofd verzwaren

Heb jij ook soms het idee

dat vriendschap

slechts zalft op veel te harde grond

Het komt en gaat

maar telkens weer

laat de lach jou in de steek

Heb jij ook soms dat genot

van onverbloemd

verrast zijn door een kind

Het heft en tilt op

onverstaanbaar

klaart het uit in je verrukte ziel

alsof het nooit nacht is geweest

en morgen alles in orde zal zijn

Floreanne

22-08-2007 om 18:53 geschreven door floreanne

Daar stapt ze

uit het huis

de zolderkamers

met haar rommel

achterlatend

aan de overloop

door de gang

de trap naar de deur

Nog roept de moeder na

Waar ga je heen?

Maar ze luistert niet

Wat ze zoekt

was ooit maar is

niet hier

dus gaat ze

zegt nauwelijks adieu

Floreanne

18-08-2007 om 18:33 geschreven door floreanne